review
Recensie: The Expendables 3

The Expendables 3 is het derde deel in de filmserie die door Sylvester Stallone in het leven is geroepen als ode aan de rauwe actiefilms van de jaren ’80. Met de hulp van verschillende actiehelden uit dit tijdperk, heeft Stallone zijn kindje uit laten groeien tot een zeer succesvolle filmreeks. Hoewel de cast in dit deel groter is dan ooit, wil dit in deze serie waarschijnlijk niet zeggen dat het verhaal veel omvangrijker zal zijn.

Nadat ze Doc (Wesley Snipes) uit de gevangenis hebben helpen ontsnappen, gaan de Expendables, bestaande uit onder andere Christmas (Jason Statham), Gunnar (Dolph Lundgren), Caesar (Terry Crews) en Road (Randy Couture), op een missie om een beruchte wapenhandelaar tegen te houden. Deze wapenhandelaar blijkt Conrad Stonebanks (Mel Gibson) te zijn, die ooit samen met Barney Ross (Sylvester Stallone) de Expendables-groep heeft opgericht. Een lid van de Expendables raakt bij deze missie gewond. Ross is hierdoor bang om nog meer vrienden kwijt te raken en besluit met een groep jongelingen verder te gaan. Deze nieuwe generatie, bestaande uit Mars (Victor Ortiz, bokser), Luna (Ronda Rousey, MMA-vechtster) en Smilee (Kellan Lutz, Twilight), wordt echter al snel gevangen genomen en het is aan de oude Expendables om ze te bevrijden. Hierbij worden ze geholpen door Trench (Arnold Schwarzenegger), Galgo (Antonio Banderas), Yin Yang (Jet Li) en Drummer (Harrison Ford).

Zoals uit mijn samenvatting wel blijkt zijn in dit derde deel de bekende acteurs wederom belangrijker dan de personages die zij spelen. De film leunt dan ook voor een groot gedeelte op filmkennis van de kijker. Dit blijkt wel uit de momenten dat Wesley Snipes’ personage grapt over dat hij voor belastingontduiking vast zat, of de vele uitspraken van Arnold Schwarzenegger met het woord “chopper“. Mel Gibson die sinds zijn onhandige uitspraken enkel nog schurkenrollen speelt, lijkt dit na Machete Kills te hebben omarmd en past hierdoor goed in de film. Zijn rol als slechterik is wel minder memorabel dan die van Jean Claude Van Damme in het vorige deel, doordat veel tijd verspild word aan het introduceren en geloofwaardig maken van de onnodige nieuwe personages. De oudere personages krijgen hierdoor aanzienlijk minder tijd om de show te stelen: waar we bij Van Damme nog te zien kregen waarom hij zo angstaanjagend is, wordt dit bij Gibsons personage uitgelegd door middel van enkele geforceerde dialogen.

Stallone lijkt ook te zijn vergeten met welk idee hij de Expendables-reeks is begonnen. Net als bij de Die Hard-reeks is ervoor gekozen om dit deel minder gewelddadig te maken. Dit zou moeten zorgen voor een lagere minimumleeftijd en dus potentieel meer bioscoopgangers. Helaas heeft dit van The Expendables 3 een te moderne actiefilm gemaakt en de jonge castleden versterken dit gebrek aan jaren ’80-charme alleen maar. Hoewel de actiescènes nog wel vermakelijk zijn, weet de filmreeks zich op deze manier steeds minder goed te onderscheiden van de concurrentie.