review
Recensie: The Tribe

Over de narratologie van films kunnen lange discussies ontstaan. Recentelijk hebben we Only God Forgives en Under The Skin kunnen aanschouwen, voorbeelden van films die met weinig woorden en door middel van indrukwekkende composities van beeld en geluid effectief een boodschap kunnen overbrengen. The Artist won als ode aan de stille film zelfs vijf Oscars, waaronder beste film. The Tribe gaat nog een stap verder en bevat meer dan twee uur enkel gebarentaal, geen ondertiteling en geen muziek. Het leidt tot een unieke, puur visuele film.

Toch valt er met wat fantasie en inlevingsvermogen een verhaal te ontdekken: Sergei (Grigory Fesenko) komt als nieuwe leerling op een door een criminele jeugdbende geregeerd doveninternaat. Het genootschap noemt zich de Tribe en houdt zich bezig met diefstal en prostitutie, zowel binnen als buiten het internaat. Door zijn mannetje te staan tijdens een vechtpartij bewijst Sergei zich tegenover de hooggeplaatste bendeleden. Langzaamaan klimt hij steeds verder in de hiërarchie. Tot het moment dat hij een relatie krijgt met Anna (Yana Novikova), het liefje van de bendeleider en belangrijke bron van inkomsten binnen het prostitutienetwerk. Sergei raakt hiermee in oorlog met de Tribe, een strijd die hij bijna onmogelijk kan winnen.

The Tribe geeft de kijker het idee meer te zijn dan een slechts toeschouwer. De cameravoering is bijzonder indrukwekkend en geeft vaak het idee dat je samen met de personages door het internaat loopt. Dit effect komt tot stand door het gebruik van erg lange shots. Zowel de beelden als het afgebeelde zijn de volledige speelduur fascinerend. Veel scènes bestaan uit slechts een enkel shot. De rust die hiervan uitgaat benadrukt op een mooie manier de lichaamstaal van de acteurs. Dat er geen woord gesproken wordt voelt hierdoor eigenlijk nooit als een gemis. Vroeg in de film is een scène te zien waarin een opstandige leerling een discussie voert met een docent. Een redelijk cliché onderwerp in de gemiddelde film, maar deze herkenbaarheid werkt in The Tribe juist opvallend goed. De manier waarop deze verhitte discussie wordt gevoerd zonder dat er een geluid bij gemaakt wordt is fascinerend om naar te kijken.

Helaas is de kijkervaring niet perfect. Zo bevat de film een aantal gevechten, maar zijn deze niet al te best gechoreografeerd. Door het gebrek aan context roept dit kleine puntje van kritiek echter direct een hoop vragen op. Zijn ze aan het vechten of is het slechts een soort stoeien? De blindste voetbalscheidsrechter zou hier zelfs een paar kaarten voor slechte schwalbes hebben uitgedeeld, dus het maakte niet de juiste indruk op mij. Ook roept het gebrek aan ondertiteling de vraag op hoe de film is als de kijker de dialogen wél begrijpt. Gebarentaal is een taal als elke andere, waardoor het weglaten van ondertiteling soms als een makkelijk trucje aanvoelt. Dit doet echter niks af aan de geweldige regie, cinematografie, het geluidsdesign en de unieke kijkervaring an sich.