review
Jessica Jones

Jessica wie? Waar iedereen Iron Man of Captain America inmiddels wel kent, is Jessica Jones niet zo’n bekende naam in het Marvel-universum. Toch kreeg ze van Netflix haar eigen serie – en dat is verdiend, zo blijkt.

In de New Yorkse buurt Hell’s Kitchen, waar ook het recente Daredevil zich ontplooide, werkt Jessica (Krysten Ritter) als privédetective. Behalve supersterk is ze ook gesloten, cynisch en licht alcoholist; overblijfselen van verschillende trauma’s in haar leven. Via flashbacks komen we gedurende de dertien afleveringen meer over haar verleden te weten, terwijl Jessica in het heden steeds dieper in de problemen komt.

Haar grootste probleem is de charismatische (en gestoorde) Kilgrave, met verve gespeeld door David Tennant. Door het manipuleren van gedachtes kan hij vrijwel iedereen naar zijn pijpen laten dansen, door ze simpelweg de opdracht te geven iets te doen. Hij gebruikt zijn gave puur voor eigen gewin, waarbij Jessica zijn hoofddoelwit is. Zonder mededogen en met geen enkel gevoel voor goed of kwaad gaat hij achter zijn doel aan, waarbij hij mensen gebruikt als pionnen in het spel dat hij met Jessica speelt.

De psychologische thriller komt wat langzaam op gang en ontwikkelt eerst de personages, voordat het vanaf de derde aflevering meer de actie in duikt. Hoewel er zeker de nodige explosies en bloederige kadavers voorbij komen, wordt het nooit puur gebruikt om te choqueren. Het is allemaal deel van het verder brengen van het verhaal en heeft gegronde oorzaken en gevolgen. Ook de slachtoffers van Kilgrave’s wrede escapades worden verder uitgediept. In tegenstelling tot bij de grote Marvel-filmproducties voelt het geweld in Jessica Jones heel persoonlijk. Naast Jessica’s gevecht met Kilgrave, voert ze ook een strijd met zichzelf. Daarnaast worden de bijpersonages zo ver uitgewerkt dat ook hun worstelingen aan het licht komen. Ieder persoon gaat daar vervolgens op zijn eigen manier mee om, wat het geheel realistisch doet aanvoelen.

Jessica Jones is een heel volwassen serie. Het laat het echte leven en rauwe emoties zien en alle acties hebben consequenties. Ook speelt de sterke cast heel diverse personages, zoals Netflix dat in eerdere series als Sense8 al heeft laten zien. De serie heeft dan ook veel vrouwen, enkele lesbiennes en mensen van verschillende etnische en sociale achtergronden. Vanwege de zware emotionele thema’s is Jessica Jones minder geschikt om in één streep door te bingewatchen dan andere Netflix-producties, maar zeker de moeite waard om tijd voor vrij te maken. Met bijpassende donkere muziek en ongewone cinematografie komt het verhaal tot leven, kruipt het onder de huid en laat het een licht ongemakkelijk gevoel achter, samen met een hunkering naar meer.