review
ReCore (Xbox one)

Afgelopen week hebben we die nieuwe game uit de studio’s van Comcept en Armature mogen spelen, ReCore. Deze game is een van de eerste games die die je maar één keer hoeft te kopen en daarna op je Xbox One- en Windows 10-systemen kan spelen.

Je speelt als Joule Adams, een van de mensen die naar Far Eden is gestuurd in de hoop deze planeet te transformeren naar een nieuw thuis. Bij aankomst lijkt het allemaal niet goed; alles wat je ziet is half onder het zand bedolven in deze levenloze planeet. Samen met je robothond ga je zoeken naar antwoorden, maar eerst zul je een aantal Prismatic Orbs moeten vinden. Om verder te kunnen zul je wel eerst moeten levelen en je robothond upgraden. Het is namelijk niet zo rustig op Far Eden als je zou denken. Er zijn namelijk nog net als je mechanische hond andere mechanische wezens op deze planeet en deze worden allemaal aangedreven door een gekleurde core. Oorspronkelijk zouden deze machines de wereld klaarmaken voor de mensen, maar ergens is er iets mis gegaan…

ReCore is een 3D platformer, maar oogt op het eerste gezicht als een third person-shooter. Al gauw merk je dat er veel gesprongen moet worden van platform naar platform en er steeds meer puzzels komen die opgelost dienen te worden om verder te kunnen komen in bepaalde levels. De wereld van ReCore is semi-open; het ziet er allemaal heel groot uit, maar je kan helaas niet overal naartoe. Andere zones worden afgebakend door grote deuren die je alleen kan openen als je een aantal cores hebt gevonden. De visuals daarentegen zijn heel erg mooi; je waant je bijna zelf in een woestijn of grot en hier hebben de ontwerpers zeer zeker rekening mee gehouden.

Het klassieke 3d platform-concept werkt heel goed bij deze game; het loopt allemaal vloeiend met het springen van platform naar platform en het neerschieten van vijanden, waarna het beeld vol komt te staan met behaalde combo’s en neervallende items. Deze items kan je weer gebruiken om je wapen en ‘corebots’ te upgraden. Deze corebots hebben zoals eerder aangegeven een core in verschillende kleuren, namelijk rood, wit, blauw en geel. Deze kleuren zie je terug bij vijanden die op elk (on)gewenst moment uit de grond springen en aanvallen. Vijanden staan eigenlijk nooit ergens te wachten, maar komen altijd op de meest rare plekken uit de grond om jou aan te vallen. Bij de vijand kun je aan de kleur van de core zien welke aanval of welke corebot je moet inzetten om de robot te verslaan. Met dezelfde kleur schieten als de core van de vijand, doet namelijk meer damage dan wanneer je bijvoorbeeld met je blauwe wapen op een witte vijand schiet. In sommige gevallen kan je de core van de vijand er met je speciale grijper uit trekken, dit kan alleen soms voor enige frustratie zorgen. De meeste eindbazen hebben namelijk een Prismatic Core die je met deze techniek moet verwijderen. In het geval van de Xbox One moet je met de rechterjoystick deze zo houden dat de grijper jouw kant op komt. Doe je dit te hard knap de lijn en moet je weer opnieuw proberen, doe je dit te zacht valt de lijn en moet je het opnieuw proberen, de middenweg is vrij moeilijk te vinden.

De robot companions zoals de corebot-hond die je bij je hebt zijn een andere bron van frustratie. Doordat ze allemaal een unieke ability hebben mag je er op alle tijden maar twee tegelijk meenemen. En laat je bijvoorbeeld nu net een hoopje grond vinden waaronder een core ligt verstopt die alleen je corehound kan uitgraven. Hierdoor zul je eerst terug naar je basis moeten en weer terug naar de core om hem te kunnen opgraven, terwijl je een andere robot wilt meenemen voor de eindbaas in dat gebied.

Los van deze kleine tegenslagen in het spel is het zeer zeker een leuk spel door de uitdagingen die het met zich mee brengt. De puzzels zijn slim verzonnen, maar met enig logisch denken te halen. Dat de bots niet altijd doen wat je wilt is niet in alle gevallen heel erg en je hebt tenminste twee companions die je overal volgen zodat het niet al te eenzaam is in dit spel.