review
Titanfall 2

Het is zover; het langverwachte tweede deel van het enigszins succesvolle Titanfall, dat ruim 2,5 jaar geleden verscheen op Xbox One en PC, is er dan. Deze exclusieve Microsoft-titel heeft een vervolg gekregen onder de toepasselijke naam Titanfall 2. Echter is het nu geen Microsoft exclusieve game meer, maar is de game ook uitgebracht op de PlayStation 4.

Dit is niet de enige verandering die Titanfall 2 is ondergaan. Zo heeft de game, in tegenstelling tot het origineel, een singleplayer-modus. In Titanfall konden gamers geen singleplayer verhaallijn volgen, maar was het enkel online spelen tegen anderen. Voor vele shooterliefhebbers is dit vaak ook het belangrijkste onderdeel, maar de grote shootergames hebben vaak toch ook een singleplayer-modus. Denk hierbij aan de Battlefield– en Call of Duty-games. De ontwikkelaars van Titanfall 2 hebben zich eraan gewaagd en hebben een volledige ‘Campaign mode’ aan de game toegevoegd.

Naast dat het weleens leuk is om gewoon simpelweg te knallen en te doen wat je wordt gevraagd om je doel te bereiken, biedt het ook een ondersteuning voor de multiplayer. Zo raak je meer gewend aan de besturing van zowel je personage als de Titan waar je je regelmatig in bevindt. Wie het eerste deel al eens heeft gespeeld, zal gauw vertrouwd zijn met de besturing van Titanfall 2, gezien de besturing hetzelfde is gebleven. Ook de hoge ‘double jumps’ en ‘wall run’ zijn aanwezig en zorgen voor een breder speelveld en andere dimensie omdat je niet alleen op de grond speelt, maar ook in de lucht.

De nieuwe campaign mode is helaas vrij kort. Je hebt deze in enkele uren wel uitgespeeld. Binnen deze speeluren kruip je in de huid van Jack Cooper, een soldaat van de  Frontier Militia. Je start als een jonge soldaat met een lage rang en komt al gauw in aanraking met een niet operationele Titan BT-7274. Je eerste taak is om twee accu’s te vinden om de Titan weer tot “leven” te brengen. Dit is tevens het begin van een bijzondere relatie die tot stand komt tussen Jack en BT-7274. Gaandeweg raken de twee meer aan elkaar vertrouwd en bouwen een hechte band op. Dit wordt onder ander gedaan door korte conversaties tijdens de missies. De gamer maakt zelf de keuze uit enkele zinnen waar Jack mee reageert.

De keuzes die worden gemaakt hebben verder geen invloed op het verloop van het verhaal, maar zorgt er wel voor dat de speler het gevoel krijgt dat er een hechte band wordt opgebouwd en meer in het verhaal wordt gezogen. De omgevingen waarin de game zich afspeelt zien er fantastisch uit en dit geldt ook voor de wezens die je daar aantreft. Je neemt het namelijk niet alleen op tegen soldaten en robots, maar ook tegen de lokale bewoners van de planeet. Tijdens de missies werk je naar een moment waar je een soort van kleine eindbaas tegenkomt. Deze bazen bezitten over een wapen die je na het verslaan zelf in gebruik kunt nemen. Deze nieuwe wapens, waarvan er één voor een totale verandering zorgt, zijn leuk om in gebruik te nemen en geven de spelers iets om naar toe te werken tijdens de missies. Evenals de omgeving zien de wapens en prachtig uit en ze zijn voorzien van een lekker geluidje wanneer je ze gebruikt. Daarnaast is de balans tussen het spelen met Jack of als Titan goed ontwikkeld. Zo zal je niet alle missies “veilig” in je Titan doorbrengen, maar dien je sommige stukken noodgedwongen zelf af te leggen, bijvoorbeeld omdat je Titan er simpelweg niet kan komen. Voor Jack en zijn acrobatische kunsten is het doorkruisen van de maps vaak een eitje.

De multiplayer is voorzien van verschillende modi die we ook in het eerste deel tegenkwamen. In enkele daarvan zijn computergestuurde vijanden toegevoegd, wat een dubbel gevoel opwekt. Zo zijn de computergestuurde vijanden een stuk zwakker en reageren trager en zijn daarom een makkelijke prooi. Dit is ideaal voor de beginnende spelers om zo toch nog wat kills binnen te slepen. De keerzijde hiervan is dat je niet goed kunt zien of je jaagt op een echt persoon of een computer. Wanneer jij je magazijn leeg schiet op een computergestuurde vijand, ziet de snellere tegenspeler een schone kans om jou neer te schieten.

Aan het einde van de potjes komt er een moment dat het verliezende team moet proberen te ontsnappen in een ruimteschip. Ergens op de map zal deze verschijnen en deze moet je proberen heelhuids in te stappen. Dit doe je om als verliezer toch nog wat extra punten binnen te krijgen. Dit is een soort van verliezersbonus om je toch niet met lege handen te laten staan. Aan de andere kant is het voor de winnaars nog een kans om ze nog eens extra aan te pakken. Wanneer je de vluchtende vijand neerschiet, ontneem je zijn mogelijkheid om extra punten te verdienen. Blaas je het schip op, dan is deze kans voor het hele team verkeken. Dit is een leuke toevoeging als afsluiter van het potje.

Naast enkele modi uit het eerste deel zijn er in Titanfall 2 enkele nieuwe modi toegevoegd. ‘Bounty Hunter’ is er één van. Het is hierin de bedoeling om de tegenstander uit te schakelen, maar ook om extra specifieke taken uit te voeren. In deze modi hebben de computergestuurde vijanden een grotere rol. Wanneer je ze neerschiet ontvang je een geldbedrag. Na enkele kills is je portemonnee aardig gevuld en zal je dit zo gauw mogelijk moeten gaan storten wanneer de bank open gaat. Hiermee wordt tevens de score van je team verhoogd en, uiteraard, het team met de hoogste score wint. Wanneer je wordt neergeschoten, dan verlies je de helft van het geld dat je op dat moment op zak hebt. Bounty Hunter is een leuke verfrissende modus die naar verwachting veel gespeeld zal gaan worden. Een andere nieuwe modus is ‘Coliseum’. Hierin staan twee spelers in een soort arena en nemen het tegen elkaar op zonder titans. Beide spelers zijn voorzien van exact dezelfde wapens zodat hier geen onderscheid in plaatsvindt en het alleen om de vaardigheid gaat. Er worden drie rondes gespeeld en de speler met de meeste ervaring wint. Al met al biedt Titanfall 2 genoeg content en verfrissing om te concurreren met grote shooters als Call of Duty en Battlefield.