review
Watch Dogs 2

In 2012 maakte Ubisoft veel indruk met de eerste beelden van Watch Dogs, maar twee jaar later stelde het uiteindelijke product vele spelers teleur. Inmiddels zijn we weer twee jaar verder en is het tijd voor een herkansing in de vorm van Watch Dogs 2.

Het besturingssysteem ctOS heeft zich verspreid over alle grote Amerikaanse steden. Door de profileringen en algoritmes wordt Marcus Holloway ten onrechte beschuldigd van het hacken van tech-bedrijf Blume. Hij besluit zich aan te sluiten bij hackersgroep DedSec in San Francisco. DedSec is vastbesloten om aan te tonen welke vuile spelletjes Blume speelt met het stedelijke besturingssysteem en een tech-oorlog is dus onvermijdelijk.

Het verschil tussen Watch Dogs 2 en zijn voorganger kan haast niet groter, de game is in elk opzicht sterk verbeterd. Allereerst valt vooral de vormgeving op: de kleurrijke omgevingen van de San Francisco Bay Area staan in schril contrast met het grauwe Chicago uit het vorige deel en zien er ook nog eens geweldig uit. De inwoners van digitaal San Francisco lijken echt een eigen leven te leiden en reageren op een geloofwaardige manier op de aanwezigheid en handelingen van de speler, of je nu een selfie maakt of spontaan begint te dansen. De game is een stuk luchtiger en de personages zijn stuk voor stuk charismatischer. Er is hiervoor duidelijk wat afgekeken bij de Grand Theft Auto-serie, maar daar kunnen we niet moeilijk over doen. De vrolijke Marcus is een echte verademing na de saaie Aiden en zijn deprimerende verhaallijn.

Het hacken heeft een flink aantal extra functies gekregen zonder aan eenvoud en toegankelijkheid te verliezen. Er kan nog steeds met één druk op de knop worden gehackt, maar door deze langer in te drukken ontstaat er een viervoud aan mogelijkheden. Zo is het mogelijk om auto’s op afstand te besturen en kunnen explosieve omgevingselementen preciezer geactiveerd worden. De besturing van de verschillende voertuigen is sterk verbeterd; auto’s hebben veelal een uniek karakter en voelen minder lomp dan in het vorige deel. Ook de bekende hack-minigame, in de vorm van een soort buizen-puzzels, is ditmaal veel beter in de game verwerkt. Alles wat je van moderne technologie mag verwachten is aanwezig; van quadcopters en vr-brillen tot verwijzingen naar geocaching en Über. Dit komt het speelplezier flink ten goede, wat vervolgens weer uitnodigt om meerdere functies vrij te spelen.

De negatieve aspecten zitten de spelervaring eigenlijk amper in de weg. Zo had de AI iets beter gekund; Marcus wordt niet altijd even goed opgemerkt, zo is het vaak mogelijk om op een tegenstander af te rennen en hem onschadelijk te maken voordat hij alarm kan slaan. Ook blijven de missies ietwat repetitief, al zijn er nu meer activiteiten om deze missies mee af te wisselen. Watch Dogs 2 weet dan toch eindelijk de oorspronkelijke belofte van de serie waar te maken.