review
Blackwood Crossing

Een genre dat sterk in opkomst is tegenwoordig is de zogenaamde walking-simulator. Deze games zijn niet al te lang en focussen zich voornamelijk op het vertellen van een verhaal, het creëren van een goede sfeer en wat licht puzzelwerk. Nadat we eerder al pareltjes als Dear Esther, Everybody’s gone to the rapture en Virginia zagen is het nu de beurt aan Blackwood Crossing om de show te stelen.

Blackwood Crossing begint in een trein waarin jij je, als tienermeisje Scarlett, samen met je broertje Finn bevindt. Plots verschijnt een mysterieuze persoon met een papier-mâché konijnenmasker die je maant hem te volgen. Je komt terecht in een cabine met nog meer gemaskerde personen, waarna het verhaal van Blackwood Crossing echt begint. Wat volgt is een imponerend verteld verhaal dat je de volle speelduur aan je scherm gekluisterd houdt.

De twee elementen die er, naast het sterke verhaal, voor zorgen dat de game zo boeiend is, zijn de graphics en het geluid. De graphics zijn wat cartoon-achtig van opzet, maar bevatten, als je goed oplet, een heleboel leuke details. Zo hangen er in de trein erg veel posters van films die qua thematiek goed aansluiten bij de game. Het leuke is dat de posters dusdanig zijn aangepast dat je soms even goed na moet denken welke film het ook alweer was. Blackwood Crossing zit vol met dit soort knipogen.

Een hele eervolle vermelding moet er ook zijn voor de soundtrack. De muziek bij het spel is erg goed uitgezocht en zorgt ervoor dat altijd de juiste snaar geraakt wordt bij de vele bijzondere momenten die de game rijk is. Ook de geluidseffecten zijn erg goed en wanneer je een surround set hebt zul je regelmatig voordeel hebben van het geluid om puzzels op te lossen.

De gameplay is, zoals het een walking-simulator betaamt, wat naar de achtergrond gedreven. Het doel van het spel is om je een verhaal te laten beleven en daar horen geen puzzels bij die je urenlang laten ploeteren. Dat is dan ook niet het geval in Blackwood Crossing, want de meeste puzzels zijn met wat simpel nadenken op te lossen. Dit zorgt ervoor dat je de game in ongeveer 2 uur uitspeelt zonder echt uitgedaagd te worden.

Wanneer je hiermee kunt leven heb je simpelweg een parel te pakken die je nog wel even bij zal blijven. Naarmate je meer over Scarlett en Finn te weten komt, en tot je doordringt wat er aan de hand is, pakt Blackwood Crossing je bij de strot en laat je niet meer los tot de credits over het scherm rollen.