review
Kona

Parabole is een nog niet zo bekende Canadese ontwikkelstudio. In het verleden hebben zij games gemaakt als It does not only happen to others en Ace Driver. Wij achten de kans aardig groot dat je van beide games nog nooit hebt gehoord. Nu is er dan Kona, de eerste titel die redelijk aandacht krijgt van de internationale media. Parabole probeert een genre-overschrijdend spel neer te zetten met klassieke adventure-elementen, maar ook met eigenschappen van een survival-game.

Je begint het spel als Carl Faubert, een privé detective. Carl is gevraagd om naar Atamipek Lake te komen, om daar voor een rijke kopermijn-eigenaar wat zaken op te lossen. De dorpelingen mogen de opdrachtgever niet en hij vermoedt dat zij achter verschillende diefstallen en vandalisme van zijn eigendommen zitten. Dat lijkt een routine-klus voor Carl, maar onderweg naar het Canadese bergdorpje raakt hij betrokken in een ongeluk, waarna hij wakker wordt middenin een flinke sneeuwstorm. Wat volgt is een mysterieuze puzzeltocht naar wat er is gebeurd in het dorpje en met haar inwoners.

Kona beleef je vanuit de eerste-persoon en is inderdaad, zoals de ontwikkelaar heeft beloofd, een kruising tussen een adventure- en een survival-game. Door de manier waarop het verhaal wordt gebracht heeft het daarbij ook wel iets weg van een walking-simulator, zoals we die de laatste tijd wel meer zien. Geheel in die traditie zijn de puzzels dan ook niet al te lastig. Vaak moet je onderdelen zien te vinden om iets aan de praat te krijgen, of om bijvoorbeeld een kluis open te krijgen. Dit zorgt ervoor dat het spel niet erg lastig wordt, maar daardoor wel de vaart er in blijft zitten.

Het survival-deel van de game beleef je vooral, wanneer je je tussen de verschillende huizen begeeft. Meestal reis je in Kona van huisje naar huisje. Door de sneeuwstorm is het echter wel van belang om warm te blijven. Het is dus zaak om goed te kijken wat je volgende tussenstop gaat zijn en of dit niet te ver weg is. Daarnaast zwerven er ook wolven door het gebied die wel zin hebben in een lekkere Carl-steak. Ook dit deel van de gameplay wordt eigenlijk nooit echt uitdagend. Er zijn manieren in overvloed om vuur te maken en je komt nooit echt in gevaar. Daarbij reken je ook altijd vrij eenvoudig met de wolven af. Dat zorgt er bij elkaar voor dat het allemaal een beetje repetitief aanvoelt op een gegeven moment. Erg jammer, want het survival-aspect geeft een leuke draai aan het spel.

Technisch gezien is er ook wel wat aan te merken op de game. Grafisch is de game sfeervol, maar niet echt mooi. Doordat het constant sneeuwt valt dat echter zelden op en zul je je niet storen aan de matige graphics, maar vooral van de sfeer proeven. Iets wat de beleving echter wel verstoord zijn de laadtijden. Telkens als je aan het eind van een gebied komt verschijnt er een loader in beeld en zul je een klein minuutje moeten wachten voor je weer verder kunt. Dit soort dingen zijn we eigenlijk niet meer gewend en lijken makkelijk voorkomen te kunnen worden. Erg jammer.

Wat overblijft is een interessant verhaal en een toch wel leuke game. Dat er eigenlijk op elk onderdeel wel wat aan te merken is neemt niet weg dat Kona een erg leuke beleving is. Zeker als liefhebber van adventures of walking-simulators haal je hiermee een prima spel in huis. Echter, voor de survival-aspecten kun je het spel beter laten liggen.