nieuws
Recensie: Ruby Sparks

Na het succes van Little Miss Sunshine, komt het regisseurs duo Jonathan Dayton en Valerie Faris terug met de romantische komedie Ruby Sparks. Calvin (Paul Dano) is een schrijver op zoek naar een nieuw onderwerp om over te schrijven. Aangemoedigd door zijn psychiater (Elliott Gould) gaat Calvin aan de slag met het beschrijven van zijn ultieme droomvrouw. Wanneer zijn droomvrouw, met de naam Ruby (Zoe Kazan), op een dag ook daadwerkelijk in zijn appartement staat, is Calvin totaal verrast.

Het verhaal
Calvin Weir-Fields is een succesvolle schrijver die de druk voelt om weer een goed boek af te leveren. Dit gaat echter niet zo vlot aangezien hij met een ‘writer’s block’ zit, het gebrek aan fantasie en inspiratie zitten hem hierbij in de weg. Zijn vertrouwde psychiater stimuleert hem om vooral zijn fantasie te gebruiken voor een nieuw boek. De single Calvin besluit om de vrouw van zijn dromen op papier te zetten. En dit werkt. Avonden zit hij achter zijn typemachine het verhaal van Ruby Sparks op papier te schrijven. Een personage waarvan hij denkt dat het van hem zal houden. Daar is hij zo zeker van dat hij haar letterlijk in leven denkt. Op een ochtend wordt hij wakker, maakt zich klaar om zijn hond uit te laten en ziet dan opeens een dame in de keuken staan, het is Ruby. Calvin schrikt zich te pletter, zijn droomvrouw, in zijn keuken, gaat zijn fantasie met hem aan de haal?

[TUBE]http://www.youtube.com/watch?v=5HzVkK8f9ws&hd=1[/TUBE]

De film
Het zijn 106 minuten met humor, verbazing, en romantiek. Vooral het begin van het verhaal zit vol grappen en onverwachte situaties doen zich voor, waarin de wat klungelige Calvin zich geen houding weet te geven. Halverwege komt er een Meet the Fockers flashback wanneer Calvin en Ruby als stel bij Calvins ouders op bezoek gaan. Zijn zweverige ouders zijn dol op Ruby en zijn eindelijk blij dat hun zoon zo’n geweldige vrouw heeft gevonden. Calvin weet zich echter nog steeds geen houding te geven. Andere rollen zijn onder andere weggelegd voor Antonio Banderas, die de broer van Calvin speelt en Annette Bening.

De typemachine
In de film staat de typemachine centraal. Een leuke toevoeging, want welke jonge schrijver gebruikt deze nu nog in deze tijd. Dan is deze variant van de typemachine wel erg bijzonder en zal deze voor de onthullingen zorgen. Dankzij de typemachine is het op een gegeven moment niet meer duidelijk of Calvin nog in de werkelijkheid zit of niet. Ook zorgt deze ervoor dat je vragen krijgt die wel beantwoord worden, maar tegelijkertijd ook weer niet. Het is aan de kijker om dit te doen tot het moment dat de onthulling daar is. Het geeft misschien geen ‘Oooh’-effect, want erg verrassend is het allemaal niet. Toch is het verhaal er leuk omheen bedacht en mag de kijker zijn eigen gedachte erover invullen.

De grappen zijn leuk, en de film is goed in elkaar gezet. Maar de film vraagt wel je concentratie. Aan de andere kant wil je wel blijven kijken. Er gebeurt veel in een vrij korte periode, wat het vrij druk doet overkomen. Al met al is een goede romantische komedie, maar zal niet snel blijven hangen.