review
Runner3

Runner3 is het vervolg op Bit.Trip Presents… Runner2: Future Legend of Rhythm Alien, of zoals de meeste mensen het kennen: Runner2. Ook dit deel maakt weer onderdeel uit van de volledige Bit. Trip-serie die in 2009 zijn debuut maakte op de Nintendo Wii. Runner3 is net zoals zijn voorganger een endless runner waarin ritme een belangrijke rol speelt. CommanderVideo is teruggekeerd als protagonist en je zult hem door de kleurrijke levels heen moeten loodsen. Is dit deel weer de moeite waard of loopt de serie heel snel richting zijn einde?

Runner3 is zoals eerder gezegd een endless runner, maar bij die naam denk je al snel aan een spel voor je telefoon. Dat is niet helemaal eerlijk en daarmee zou je deze game een beetje tekortdoen. De besturing, hoewel simpel, is toch iets complexer dan alleen een beetje springen en obstakels ontwijken. Voor wie niet bekend is met een endless runner: je personage loopt helemaal vanzelf en je hebt ook weinig tot geen invloed op de snelheid. Tijdens de route verschijnen er verschillende objecten die je zult moeten ontwijken. Dit kun je, in het geval van Runner3, doen door te springen, bukken of trappen. Het is de bedoeling om de finish te bereiken zonder tegen de obstakels aan te komen. Daarnaast zul je ook nog verschillende voorwerpen moeten verzamelen die op je pad komen. Dit klink eenvoudiger dan het lijkt en zeker in het geval van Runner3.

De Bit. Trip-serie staat er niet om bekend dat het eenvoudige spellen zijn, maar met een beetje oefening is het wel te doen. Dit deel doet daar helaas nog een schepje bovenop: de levels zijn een stuk langer dan in het vorige deel en dat kan soms wel oplopen tot een minuut of vijf waarin je geen fouten mag maken. Dat is in dit soort spellen behoorlijk lang, zeker gezien de hoge moeilijkheidsgraad. Na een aantal minuten van opperste concentratie werken je ogen en handen niet meer zo goed samen als je zou verwachten. Je ziet bijvoorbeeld dat je moet bukken, maar omdat het allemaal zo snel gaat, druk je per ongeluk de springknop in. Dit gebeurt helaas vaker dan je zou verwachten en wordt op een gegeven moment vrij frusterend. Uitdaging in een spel is zeker iets wat wij toejuichen, maar de lat in dit spel ligt zo hoog dat waarschijnlijk 90% van de gamers zal afhaken bij de eerste paar levels.

Het is jammer dat dit spel eigenlijk gewoon te lastig is voor de doorsnee gamer, want het ziet er wel heel erg tof uit. De kleurrijke en levendige wereld is erg leuk om naar te kijken, waar je overigens niet echt tijd voor hebt wanneer je zelf aan het spelen bent. Daarnaast past de muziek er ook goed bij, maar is het belang van ritme veel minder aanwezig dan in het vorige deel. Je zou het zelfs kunnen spelen zonder geluid en dat is natuurlijk best gek gezien de voorgaande delen. Runner3 heeft ook een verhaal en dat wordt verteld door niemand minder dan Charles Martinet. Het wordt op een leuke manier gebracht met de nodige humor, maar waarschijnlijk zien de meesten alleen het eerste stuk. Helaas weten de positieve punten niet voor het grootste struikelblok te compenseren.

Runner3 heeft veel leuke elementen aan boord, maar dat wordt allemaal tenietgedaan door de extreem hoge moeilijkheidsgraad. Dit heeft vooral te maken met de lengte van de levels die soms wel kunnen oplopen tot een minuut of vijf. Erg jammer, want het ziet er heel erg leuk en aantrekkelijk uit. Mocht je opzoek zijn naar een hele grote uitdaging, dan is het misschien wel iets voor jou. In alle andere gevallen is het vrij lastig om deze game aan te bevelen.