review
Downsizing

Wanneer wetenschappers erin slagen om mensen te verkleinen tot maar een fractie van hun lengte, biedt dit oneindig veel nieuwe mogelijkheden. Met maar een klein beetje spaargeld kun je vervroegd met pensioen, luxueus leven en daarbij nog eens de aarde redden. Dit doet ook Paul (Matt Damon, The Martian) en Audrey (Kristen Wilg, Brides Maids) besluiten om de sprong in het diepe te wagen en te verhuizen naar een nieuwe gemeenschap, speciaal voor verkleinde mensen.

Het eerste deel van de film is ronduit het interessantst. We maken op een overtuigende manier kennis met de nieuwe wereld, waarin de mini-mensjes deel uitmaken van de maatschappij. Regisseur Alexander Payne (Nebraska, The Descendants) laat daarbij op een speelse manier actuele thema’s als gelijkheid en overbevolking terugkomen. De manier waarop er in het dagelijks leven ruimte is gecreëerd voor de verkleinden, getuigt daarnaast van creativiteit.

Foto: Paramount Pictures

Het is dan ook jammer dat de film na de sterke opening behoorlijk inzakt. Er worden allerlei subplots en personages aan de haren bijgesleept om de film maar een beetje interessant te houden. Dit zorgt er helaas juist voor dat het een erg warrig geheel wordt. De film springt van de hak op de tak en je krijgt het idee dat ook de regisseur niet meer weet waar hij met het verhaal naartoe wil. De komst van de Vietnamese activiste Ngoc Lan (Hong Chau) zorgt nog wel voor een opleving, maar dat is niet genoeg om de film te kunnen redden.

Het is jammer dat Downsizing zijn interessante uitgangspunt niet optimaal weet te benutten, verre daarvan zelfs. Waar de opening erg boeiend is en op een goede en gestructureerde manier het verhaal van Paul en Audry vertelt, verliest regisseur Alexander Payne daarna de focus volledig. Iets dat maar moeilijk te begrijpen is, gezien het eerder werk van deze man. Dat maakt uiteindelijk niet dat Downsizing geen vermakelijke film is, maar er had alleen veel meer in gezeten.