review
Bannermen

Het RTS-genre was ooit het favoriete kindje van de games-industrie. In de late jaren 90 en de vroege jaren 00 hadden we games als Warcraft III, StarCraft: Brood War, Age of Empires en vele anderen die het enorm goed deden. Deze tijden zijn helaas voorbij en momenteel is de RTS behoorlijk achtergesteld. Weinig studio’s durven nog hun handen te branden aan dit genre. Deels omdat de verkoopcijfers niet zo enorm zijn en deels omdat de fans behoorlijke puristen zijn. Elk systeem zal vergeleken worden met de goddelijke games StarCraft en Warcraft. Bannermen probeert ondanks dat alles toch een leuke RTS-ervaring te bieden. Tijd om een kijkje te nemen.

Hoe oneerlijk het ook is, men moet af en toe Bannermen heel hard vergelijken met Warcraft III. Niet alleen omdat het een van de beste (RTS-)games ooit is, maar ook omdat Bannermen heel duidelijk een groot deel van zijn inspiratie uit Blizzards titaan heeft gehaald. Zo legt ook Bannermen een redelijke focus op de singleplayer-campagne en het daarbij horende verhaal. Echter voelt deze singleplayer-modus vooral wat onwennig. Jammer, want wij begonnen hier toch echt aan met de hoop op een bijzondere ervaring getrakteerd te worden.

Wat is er dan zo onwennig aan? Het is allemaal vooral traag, iets wat je absoluut niet wilt hebben in een RTS. In vrijwel alle missies kan je met meer dan genoeg tijd en zeer eendimensionale tactieken alle problemen oplossen zonder enige tegenslag. Tel daar ook nog eens bij op dat de missies vrij saai zijn. In de eerste vijf missies alleen moet je al twee keer je basis verdedigen. De ene keer tegen wolven en de andere keer tegen bandieten, maar dat heeft geen verschil gemaakt. Precies dezelfde soort basis, met dezelfde gebouwen tot je beschikking en dezelfde, eendimensionale strategie om je troepen te beschermen.

Alhoewel het later zeker wat gecompliceerder wordt, nemen wij het niemand kwalijk als ze het tegen die tijd al opgegeven hebben. De missies zijn gewoon wat te langdradig. Twee levels achter elkaar start je op precies dezelfde plek waar je je basis moet bouwen. Dan voelt het nogal lullig dat je de tweede keer weer helemaal opnieuw moeten beginnen. Waarom staat de basis van vorige keer er niet nog, of iets dat er in ieder geval op lijkt? Het is onlogisch en draagt vooral bij aan het trage gevoel. Het is enorm zonde, want waar een spel als Warcraft III juist een fenomenale verhaalmodus heeft en daarmee mensen introduceert aan de rest van het spel, moet het andersom gebeuren voor Bannermen.

Dit terwijl de skirmish-modus (waarin je een-tegen-een of twee-tegen-twee kan spelen), enorm veel potentieel heeft. We hebben alleen nog tegen de computer kunnen spelen, maar dit was in ieder geval op de korte termijn al interessant genoeg. Met de nodige updates zou dit, zeker online, een succes kunnen zijn. We zien genoeg ruimte voor interessante strategieën om je tegenstander te slim af mee te zijn.

Dan is het weer extra jammer dat het spel technisch ook niet zo spetterend loopt. Zelfs op een behoorlijk redelijke game-pc lag de framerate niet zo hoog en dat terwijl Bannermen er niet bepaald uitziet als een AAA-titel van het jaar 2019. Ook crasht de game regelmatig zonder enige reden.

Bannermen is een spel met enorm veel potentieel dat dit simpelweg niet waar kan maken. Het voelt alsof de game een iteratief ontwikkelproces heeft gemist. Hebben mensen het spel wel gespeeld om de conclusie te trekken “Deze missie is nogal saai” of “Waarom gebeurt dit?” Het voelt alsof met een aantal meer stappen de verhaalmodus een juweeltje had kunnen worden voor liefhebbers van het RTS-genre. We hopen vooral over een jaar of twee Bannermen 2 te zien, waar alle pijnpuntjes zijn aangepast. Alhoewel het zeker heel eventjes onze honger heeft gestild, wachten wij toch liever op Warcraft III Reforged, dat over een half jaartje moet verschijnen.

Bannermen is voor deze review gespeeld op pc. De game is exclusief voor dit platform beschikbaar.