preview
Code Vein

Wij waren in Hilversum om daar aan de slag te gaan met de laatste build van Code Vein. Deze Dark Souls-achtige game met een Anime-stijltje had al vorig jaar moeten verschijnen. Echter werd de game toen uitgesteld vanwege overweldigend positieve reacties en sindsdien hebben we bar weinig van het project gezien. Gelukkig moet het toch echt dit jaar verschijnen, dus wij namen een kijkje voor je.

In Code Vein is de wereld vergaan en is er een nieuw ras ontstaan: Revenants, een soort vampieren die bloed moeten drinken om te overleven. Drink je niet genoeg bloed, dan raak je ‘Lost’ en word je een soort monster. De speler speelt, uiteraard, als de hoofdpersoon en deze wordt wakker zonder te weten wat er aan de hand is. Samen met Io, die ook haar geheugen kwijt is geraakt, probeer je het een en ander uit te vogelen. Het verhaal moet een belangrijkere rol gaan spelen dan je wellicht gewend bent van andere games binnen dit genre, maar we hebben hier nog absoluut geen oordeel over kunnen vellen gedurende onze speelsessie, behalve dat de cutscenes er goed uitzien.

Een ruime twee uur mochten we aan de slag met Code Vein en allereerst valt op hoe lekker het Anime-sausje eruitziet dat over de wereld heen is gegoten. Het zorgt er met name ook voor dat in de donkere gebieden, 99% van onze demo, het toch nog een kleurrijk geheel wordt. We kunnen ons zo voorstellen dat dit ertoe gaat leiden dat je je op de langere termijn niet al te snel gaat vervelen als je bijvoorbeeld grotten moet gaan verkennen, maar dat moet nog blijken.

En dan belanden we bij het verslaan van de eerste paar monsters van de game en we zullen er niet omheen draaien: het voelt allemaal behoorlijk als Dark Souls, maar wel zonder dat het een goedkope kloon is. Soulsborne (Dark Souls en Bloodborne) is inmiddels meer een genre geworden dan dat vergelijkbare games ‘klonen’ genoemd zouden moeten worden. Je kan snellere, maar zwakkere aanvallen of slomere, maar veel krachtigere aanvallen gebruiken. Ook kan je vijandige aanvallen ontwijken of blokkeren en beschik je over een ‘parry’, waarbij je een aanval afweert om met een sterke tegenaanval te kunnen komen.

Code Vein doet gelukkig ook helemaal zijn eigen ding. Zo kies je niet één klasse aan het begin van het spel, maar kan je verschillende ‘Blood Codes’ vrijspelen die eigenlijk allemaal als een eigen klasse functioneren. Allemaal hebben ze toegang tot andere statistieken en vaardigheden. Zo waren wij fan van de Ranger, waarbij we korte afstanden konden teleporteren en ons wapen konden dopen in gif. Op deze manier kan je niet alleen je eigen speelstijl ontwikkelen, maar kan je per onderdeel bekijken welke Blood Code het meest geschikt is voor je omgeving. We weten nog niet hoe relevant dit gaat zijn voor de volledige game, maar het concept dat je veel van speelstijl verandert, is in ieder geval interessant.

Het vechten voelt lekker en de besturing voelt goed responsief, waardoor er weinig frustratie is en je niet je controller of het spel de schuld wilt geven: precies zoals het hoort. Daarnaast zorgen de vaardigheden ervoor dat je je erg machtig voelt en de combat erg flitsend aanvoelt, zonder de Soulsborne-roots te verliezen.

In het tweede deel van onze demo speelden we in een level dat speciaal was gemaakt om wat van de lastigere vijanden te tonen. De eindbazen waren behoorlijk uitdagend en ze voelden in alle aspecten zoals je zou verwachten. De een is wat sneller en onvoorspelbaarder en de ander is behoorlijk groot en sloom. Tevens hebben de eindbazen er wat ‘nare’ verrassingen. Zo dachten we gewonnen te hebben van de laatste eindbaas van de demo, maar kreeg deze een extra levensbalk en een boel nieuwe aanvallen, oei. Wat het spel echter wat vergevingsgezinder aan doet voelen dan bijvoorbeeld een Dark Souls, Bloodborne of Sekiro, is dat je een partner bij je hebt. Zo loopt er een NPC met je mee die soms even de aandacht van de tegenstander trekt, of je geneest als je doodgaat. Ook is het mogelijk de gehele game met een echt persoon samen te spelen in plaats van een NPC.

Dit brengt vooral ook een groot vraagstuk met zich mee. Hoe verdiend zullen bepaalde uitdagingen nog voelen en zal het niet te makkelijk zijn als je met zijn tweeën speelt? Wij speelden de hele tijd met een door de computer bestuurde partner en in het ene eindbaasgevecht ging hij in vijf seconden dood en de andere keer hield hij continu de aandacht van de vijand vast zonder dood te gaan, wat het stukken makkelijker maakte.

Code Vein voelt qua gameplay heerlijk aan, maar er zijn gewoon een boel vragen die alleen beantwoord kunnen worden wanneer we de volledige versie krijgen later dit jaar. Hoe wordt de game beïnvloed doordat je altijd met zijn tweeën bent? Hoe zullen de gebieden aanvoelen als je er meer tijd in spendeert en hoe verschillend zullen ze zijn? Hoe is het verhaal? Hoe relevant zijn de verschillende Blood Codes? Wellicht een boel vragen, maar de eerste indruk is bijzonder positief.