review
Rage 2

We kennen natuurlijk allemaal het verhaal van de ‘aankondiging’ van Rage 2; het spel werd namelijk vlak voor de E3 gelekt door Walmart Canada. Gelukkig kon Bethesda er uiteindelijk wel om lachen en hebben ze niet geprobeerd om de komst van de game geheim te houden. Nu, meer dan een jaar later, is het dan eindelijk zover en kunnen we aan de slag met deze first-person shooter, compleet met een open wereld om te ontdekken. Is het Avalanche Studios gelukt om een waardig vervolg te maken? Wij zochten het voor je uit.

Laten we maar gelijk met de deur in huis vallen, Rage 2 moet het in ieder geval niet hebben van het verhaal. Je speelt Walker, de laatste nog levende Ranger, en je moet de wereld beschermen tegen General Cross, die we nog kennen van de eerste game. Cross is bijna onverslaanbaar, maar gelukkig bestaat er een geheim project dat kan helpen bij een eventuele overwinning. Project Dagger kan niet zomaar van start gaan, daarvoor zul jij eerst een aantal missies moeten uitvoeren voor een drietal personen. Dat is het verhaal in een notendop, maar waarschijnlijk ook alles dat je je zult herinneren na het voltooien van de game. De verschillende personages zijn allesbehalve boeiend, met uitzondering van misschien Antonin Kvasir en de vreemde manier waarop hij zich voortbeweegt. En dan hebben we het niet over de minder belangrijke personages die je maar een aantal keren zult zien, maar over belangrijke personen voor het verhaal. Het is jammer dat er niet meer aandacht is geschonken aan een verhaal dat je bijblijf: het voelt meer als iets dat er nog snel bij moest komen.

Wat ook niet helemaal voelt als iets dat klaar is, is de grote open wereld van Rage 2. Het is heel erg lastig om een open wereld te maken die leeft, maar in het verleden zijn er echt een aantal games geweest die het wel is gelukt. Denk bijvoorbeeld aan The Witcher 3: Wild Hunt. Dat spel bevat maar weinig gebieden waar niks interessants te beleven is. Rage 2 zit helaas vol met lege, saaie stukken waar af en toe een groepje tegenstanders staat dat je kunt beschieten met je voertuig, of waar je overheen kunt rijden. De voertuigen zijn overigens ook niet echt noemenswaardig, meer een noodzakelijk kwaad om van A naar B te komen. Daarnaast staat er om de zoveel meter een nederzetting die je kunt overvallen om zo aan bijvoorbeeld meer geld te komen. Het grote probleem is dat ze allemaal enorm op elkaar lijken en je het vooral doet omdat het nodig is voor de voortgang. Na het uitspelen van het hoofdverhaal, zullen er ook maar weinig mensen zijn die gaan proberen om alles te voltooien.

Gelukkig doet Rage 2 ook iets goed, heel erg goed. De combat die het spel te bieden heeft, is namelijk heerlijk. Het doet heel erg denken aan die van Doom, niet zo gek natuurlijk aangezien id Software ook geholpen heeft, maar dan in combinatie met superkrachten, zogenaamde nanotrites. Het speciale rangerpak van Walker kan geüpgraded worden in Arks die je kunt vinden op verschillende plekken op de kaart. Met deze nanotrites kun je bijvoorbeeld tegenstanders wegblazen, van grote hoogte op de grond slaan of je kunt een double jump uitvoeren. Deze speciale krachten zul je eerst moeten verzamelen en het kan best zijn dat je ze niet allemaal zult vinden, maar gelukkig zijn ook de wapens erg sterk. Elk wapen voelt uniek en ziet er niet alleen anders uit. Zowel de nanotrites als de wapens kun je met de juiste grondstoffen upgraden, waardoor je nog krachtiger wordt. Het is vooral de combinatie van wapens en superkrachten die de combat van Rage 2 zo goed maakt. Je voelt je soms een soort supermens als je tegenstanders uit hebt geschakeld door het gebruik van wapens en nanotrites. Het lijkt misschien wat ingewikkeld allemaal om de twee te combineren, maar met enige oefening valt alles in elkaar als een legpuzzel en blijf je over met vloeiende combat.

Het is heel erg lastig om een oordeel te hangen aan Rage 2. Het doet een hele hoop dingen fout. Zo is de open wereld enorm groot en leeg en valt er bijzonder weinig te beleven. Het voelt niet aan als een levende wereld, zoals bij bijvoorbeeld The Witcher 3: Wild Hunt of Assassin’s Creed Odyssey. De verschillende personages die op je pad komen, ben je na vijf minuten alweer vergeten en ook het verhaal is niet iets waar je het nog jaren over gaat hebben. Wanneer je veel waarde hecht aan dit soort zaken, kan Rage 2 enorm tegenvallen. Maar aan de andere kant doet het spel ook heel veel goed en dan gaat het vooral om de combat. De wapens zijn bijvoorbeeld meer dan goed: ze zien er niet alleen anders uit, ze voelen ook echt allemaal anders. Daarnaast zijn ook de nanotrites een perfecte aanvulling. De combinatie van deze twee maakt van de gevechten iets spectaculairs. Speel je het spel hoofdzakelijk voor de combat, dan zul je niet teleurgesteld zijn. Laten we hopen dat Avalanche Studios nog een kans krijgt en dat Rage 3 ervoor gaat zorgen dat de rest ook dik in orde is.