review
Whipseey and the Lost Atlas

Ontwikkelaar Daniel A. Ramirez komt met een retro-geïnspireerde 2D-platformer genaamd Whipseey and the Lost Atlas en het wordt uitgegeven door Blowfish Studios. Of dit avontuur ons bevalt, lees je in deze review.

Een jongetje genaamd Drew wordt opgezogen door een magisch boek en belandt in de kleurrijke wereld van Whipseeyland. Als het titulaire roze wezentje Whipseey zal hij zich een weg moeten banen door deze merkwaardige wereld om terug naar huis te kunnen keren. Waarschijnlijk zal het je direct opvallen dat onze held verdacht veel lijkt op een ander roze wezentje dat luistert naar de naam Kirby. Alleen kan Whipseey geen vijanden opzuigen of garen schieten, maar gebruikt hij een zweep. Hiermee kan hij vijanden verslaan, over grote ravijnen slingeren en een stukje zweven. Door het schattige uiterlijk en kleurrijke pixelart-stijltje zou je denken dat we hier met een vrij eenvoudige platformer te maken hebben, maar schijn bedriegt. Het spel is namelijk behoorlijk pittig en uitdagend.

Je begint met vijf levens en een levensbalk die bestaat uit vijf delen. De in totaal vijf levels bestaan elk uit een aantal segmenten en eindigen met een bossfight. Veel segmenten zijn eenvoudig en vergen geen enkele moeite, maar een aantal, inclusief het eindbaasgevecht, zijn behoorlijk lastig. Hier draait het vooral om timing en het doorgronden van het stukje level en de bewegings- en aanvalspatronen van de vijanden. Een voorbeeld: een segment bestaat uit vier platformen met daar tussenin drie afgronden. Op de middelste twee platformen loopt een vijand die een bepaalde aanval uitvoert en aan het uiteinde staat een kikker die vuurballen naar je toe schiet. Door goed te timen en gebruikmakend van de zweep om een stukje te zweven, wisten we op de kop van de vijanden te landen en ze op die manier uit te schakelen. Raak je de vijand bijvoorbeeld ten tijde van de aanval, dan raak je één balkje van de levensmeter kwijt. Kom je in de afgrond terecht, dan ben je een heel leven kwijt. Door vijanden te verslaan met je zweep laten ze ‘orbs’ achter en wanneer je er voldoende van hebt verzameld, krijg je er een leven bij waardoor je weer een extra kans hebt om het level te voltooien.

Met deze uitdaging is op zichzelf niets mis, maar het frustrerende is dat wanneer je al je levens kwijt bent, je het level weer van vooraf aan moet spelen en dus alle segmenten weer mag overdoen. Dit resulteert uiteindelijk in de nodige trial-and-error en daar moet je van houden. Door de afwisseling in omgevingen, vijanden en de manier van aanpakken, duurt het even voordat de pittige levels echt frustrerend gaan worden en blijft het spel voor geruime tijd best leuk om te spelen. Hierdoor probeerden we het telkens weer opnieuw en wisten we uiteindelijk een paar levels te voltooien. Dood gaan ligt gelukkig ook gewoon aan jezelf en komt niet door slecht ontworpen levels. Doordat je de zweep slechts op drie manieren kunt gebruiken en er verder geen andere elementen aanwezig zijn, blijft het platformgedeelte wel vrij beperkt. Verwacht dus geen uitgebreide mogelijkheden zoals in de Mario-, Kirby– en Yoshi-spellen.

Met Whipseey and the Lost Atlas focust Ramirez zich op de groep gamers die een uitdaging niet uit de weg gaat en ook geen problemen heeft met trial-and-error-gameplay. Beschouw je jezelf tot deze groep, dan ga je veel plezier beleven aan het proberen te voltooien van de vijf levels. Heb je hier niets mee, dan speel je dit net zo lang totdat de frustratie de boventoon voert en je het spel van je console of Steam afgooit.

Whipseey and the Lost Atlas is voor deze review gespeeld op de Xbox One. Het spel is beschikbaar voor Playstation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc.