review
Deadly Premonition 2: A Blessing In Disguise

De game Deadly Premonition heeft een vrij bijzondere reputatie doordat velen die het gespeeld hebben een soort haat-liefdesverhouding ermee lijken te hebben. De game wordt bekritiseerd om zijn stunteligheid en tekortkomingen, maar is tegelijkertijd geliefd om het plot, de personages en de bijzondere twists. Desondanks werd er vurig gewenst om een vervolg en nu, tien jaar later komt, er een nieuw deel dat zowel vervolg als voorganger van de eerste game is. In deze review lees je alles over Deadly Premonition 2: A Blessing In Disguise op de Nintendo Switch.

Deadly Premonition 2 is een actie-horror waarin we het verhaal volgen van een terugkerend personage, FBI-agent Francis York Morgan. De game speelt zich af in twee verschillende tijdlijnen, waar in de toekomst FBI-agenten Davis en Jones onderzoek doen naar oude cases waar Francis betrokken bij was. Vervolgens keert de game terug naar het verleden waarin Francis betrokken raakt bij het onderzoek naar een moord tijdens zijn vakantie in Le Carre, een klein dorpje in New Orleans. Het is aan Francis de taak om de zaak op te lossen door te praten met de bewoners, de omgeving te verkennen en verschillende puzzels op te lossen.

De opening van de game zorgt al snel voor een mysterieuze twist in de zaak die de nieuwsgierigheid doet prikkelen. We zien een oudere Francis in het heden die niet over zijn zaak lijkt te willen praten en er zijn vragen over een zogenoemde ‘red tree’. Wat er precies gaande is blijft allemaal nog onduidelijk, maar toch zorgt het voor een stuk spanning omdat we deze red tree ook in de laadschermen zien terugkomen. Vanaf dit punt reizen we terug naar het verleden, maar gaat het ook direct bergafwaarts. Het voorgaande deel heeft een behoorlijk slechte reputatie als het om de gameplay gaat en dit deel doet er vrolijk aan mee. Dat de game grafisch geen hoogstandje is, blijkt al in de opening, maar valt dan nog niet zo erg op. Echter ziet de omgeving in New Orleans er vreselijk vlak en oninteressant uit. Het wordt nog erger zodra de speler de vrijheid krijgt om deze omgeving te verkennen in een open wereld. Dit is het punt waar je vaak de spanning voelt om nieuwe gebieden te ontdekken en alles in je op te laten nemen. Echter is een enkele stap in de game al genoeg reden om niet meer op verkenningstocht te willen. Niet alleen ziet de omgeving er repetitief en erg vlak uit, prestatiematig lijkt het spel meer voor een PlayStation 2 gemaakt dan een Nintendo Switch. De framerates liegen er ook niet om, de beelden worden blokkerig en regelmatig is het geheel onspeelbaar.

Er zijn genoeg voorbeelden van games waar het grafische gedeelte niet fantastisch is, maar het verhaal en de personages een hoop goed maken. Helaas valt dit niet voor Deadly Premonition 2 te zeggen. Er zijn veel elementen die de geloofwaardigheid doen verdwijnen zoals de eigenaar van het hotel die zich als drie verschillende personen voordoet, het feit dat Francis direct de case van de lokale sheriff krijgt zonder enige moeite en een minderjarig meisje dat assisteert in een zaak waarin een moord gepleegd is. Bovendien lijkt Francis allesbehalve een competente FBI-agent door zijn constante monologen met onzichtbare collega Zach. Zowel het verhaal als de personages doen weinig moeite om de interesse vast te houden. Het verhaal komt ook erg langzaam op gang en wordt gevuld door verschillende taken die weinig toegevoegde waarde hebben.

Naast het verkennen van de omgeving en praten met de dorpelingen zit het spel vol met andere elementen. Eén daarvan is dat de tijd passeert wanneer je speelt en sommige plekken alleen te bezoeken zijn tussen bepaalde uren. Om de tijd te doden kan Francis verschillende minigames spelen of roken tot er genoeg uren zijn gepasseerd. Daarnaast heeft hij behoeften zoals eten en slaap die zo nu en dan vervuld moeten worden. Ook moet hij zich af en toe scheren en schone kleren aandoen omdat dit anders niet in dank wordt afgenomen. Het lijken bijzondere toevoegingen om de gameplay wat uniek te maken, maar eigenlijk is het vooral onnodig. Zo zouden mini-games zeker wel een goede optie kunnen zijn om even de gameplay mee af te wisselen, maar ook deze hebben flink te lijden onder slechte implementatie waardoor het niet speelbaar is. Daarmee komen we ook tot het grote punt van frustratie: al vrij snel is de voortgang afhankelijk van een bepaalde score die behaald moet worden in een mini-game. Deze mini-game is onspeelbaar en na talloze pogingen lukte het niet om de score te halen. Helaas geeft de game geen optie om dit over te slaan, waarmee we na 1-2 uur spelen niet meer verder kunnen. Het horror-aspect is dan ook iets wat de game ons schuldig blijft.

Het zou goed kunnen dat Deadly Premonition 2: A Blessing in Disguise vooral zijn waarde haalt uit het verhaal. Echter is de huidige staat waarin de game verkeert onspeelbaar en na twee uur spelen is er ook geen voortgang meer mogelijk. Niet alleen is het grafisch abominabel maar ook zijn sommige gameplayelementen zodanig geïmplementeerd dat het gewoon onmogelijk is. Dat is erg jammer, want Deadly Premonition 2 weet in het begin juist wel de nieuwsgierigheid te wekken.