review
Project Cars 3

De schrik was groot onder sim-liefhebbers toen Slightly Mad Studios werd overgenomen door Codemasters. Hoewel laatstgenoemde een uitstekende naam heeft als het gaat om racegames, staan ze niet bepaald bekend om hun affiniteit met simulaties, de Dirt Rally-serie daargelaten. Toen vervolgens gemeld werd dat Project Cars 3 een stuk toegankelijker zou moeten worden dan de vorige delen, hadden velen hun oordeel al wel klaar: de Project Cars-reeks kan worden afgeschreven voor simulatieliefhebbers. Inmiddels staat het derde deel op het punt van verschijnen en wij mochten alvast voor je kijken hoe de nieuwe richting onder Codemasters heeft uitgepakt.

Om met de deur in huis te vallen: er is heel duidelijk een knieval gemaakt richting de toegankelijkheid van de game. Meteen bij het oppakken van het spel merk je al dat de wagens zich makkelijker laten besturen dan voorheen en dat er een hoop zaken rondom het racen anders zijn aangepakt in het derde deel. Zo zijn de kwalificatierondes en trainingen verdwenen en duik je eigenlijk altijd meteen de races in. Ook zijn er meer variaties te vinden die niet elke simracer zullen kunnen bekoren. Denk daarbij aan het omver rijden van bordjes om binnen een kort tijdsbestek zoveel mogelijk punten te halen. Wie puur voor het sim-racen gaat, kan misschien beter voor een game als Assetto Corsa gaan, maar stel je jezelf open voor de nieuwe richting, dan schuilt er een ontzettend toffe racer in Project Cars 3.

De carrièremodus is flink onderhanden genomen. Waar Project Cars 2 nog wel de opmerking kreeg dat de carrièremodus redelijk rechttoe rechtaan was met weinig poespas, geldt dit voor het derde deel totaal niet. Je wordt constant op de hoogte gehouden met allerlei statistieken en je krijgt een duidelijk beeld van je groei. Het doet daarbij sterk denken aan de Forza-games die je ook continu belonen voor je voortgang. Waar je echter in Forza normaal gesproken doodgegooid wordt met nieuwe auto’s, zul je ze in Project Cars 3 wel gewoon zelf moeten verdienen met credits. De beloningen bestaan voornamelijk uit kortingen in de upgradeshop voor je auto.

Door de verschillende races te volgen, ga je in een redelijk tempo van de normale straatwagens richting het grove geweld van Formule-auto’s, prototypes en Indy Cars. Er zit een mooie opbouw in die je langzaam maar zeker laat wennen aan de gameplay en het besturen van steeds snellere auto’s. Dat is nodig, want ondanks de toegankelijker stijl, race je nog steeds niet zomaar weg in een bloedsnelle Bugatti Chiron.

Puristen zullen het jammer vinden dat bepaalde elementen zijn verdwenen. Zo is het niet meer mogelijk om vanuit de kartwereld omhoog te kruipen, maar begin je meteen in normale wegauto’s. Ook ontbreken zaken als aparte cups waarin je opklimt naar de wat zwaardere cups in dezelfde reeks. De carrièremodus geeft je nu een beetje van alles, wederom vergelijkbaar zoals het in Forza gaat met de focus op afwisseling.

Dat Project Cars 3 de simwereld nog niet helemaal achter zich heeft gelaten, blijkt wel uit een aantal andere zaken. Zo zien we tijdens het spelen met wat meer hulpopties niet meer de befaamde ideale lijn op de weg. Door middel van drie indicatoren, probeert de game je te leren hoe je goed moet racen. Je ziet waar je moet remmen, waar de apex is en waar je uit hoort te komen. Doe je dit op de juiste manier, dan beloont de game je meteen met de statistiek waarin je perfecte bochten worden bijgehouden.

Sowieso doet Project Cars 3 zijn best om je te leren netjes te racen en niet á la Grid je een weg naar voren te beuken. Je krijgt continu te zien of je een goede actie hebt gemaakt, of juist niet en mocht je bijvoorbeeld de bocht hebben afgesneden, dan verlaagt de game je tempo om je zo weer terug te zetten naar de plek waar je vandaan kwam (in Project Cars 2 werd nog verwacht dat je dit zelf regelde). Een andere opvallende afwezige is de terugspoelfunctie die eigenlijk niet meer weg te denken is uit moderne racegames.

Naast de carrièremodus is er ook een uitgebreide multiplayer. Natuurlijk zijn er de standaard snelle wedstrijd-optie en de Racing License die we kennen uit Project Cars 2. Nieuw is de Rivals-modus. Hierin race je niet rechtstreeks tegen anderen, maar is het de bedoeling om zo goed mogelijk te scoren op uitdagingen in drie verschillende disciplines. Ook nieuw zijn de Timed Events waarbij de mensen van Slightly Mad Studios wedstrijden organiseren die langer duren en ook voorzien zijn van een kwalificatiesysteem. Zeker voor de competitief ingestelde gamers is dit de online plek waar je wezen moet.

Grafisch gezien is Project Cars 3 een prima game. Het redt het qua detail en afwerking niet bij bijvoorbeeld Forza 7, maar weet wel degelijk erg mooie plaatjes te presenteren. Wat daarbij helpt zijn de gevarieerde omgevingen waarin je rondrijdt. Ook op het gebied van geluid, iets waar de serie altijd in heeft uitgeblonken, is alles weer tip top in orde.

Project Cars 3 biedt een flink uitgebreide racegame boordevol content en is zeker in een jaar zonder nieuwe Forza of Gran Turismo eigenlijk een niet te missen game voor raceliefhebbers. Wel zullen puristen de knieval richting toegankelijkheid waarschijnlijk niet overal kunnen waarderen.

Wij speelden Project Cars 3 op de Xbox One. De game is daarnaast verkrijgbaar voor PlayStation 4 en pc. Ook biedt het spel VR-ondersteuning voor laatstgenoemd platform.