review
I Saw Black Clouds

Uit dezelfde keuken als Late Shift, The Infectious Madness of Dokter Dekker en The Shapeshifting Detective komt nu ook I Saw Black Clouds, een psychologische interactieve thriller met supernatuurlijke invloeden en allerlei verhaallijnen. Lees hier onze review met het verhaal en of het ons gelukt is alle geheimen te ontdekken.

De film begint meteen met een heftig drama waarbij we bekend worden met de beweegredenen van onze hoofdpersoon Kristina. Onze beste vriendin heeft zelfmoord gepleegd terwijl het leek alsof zij dat nooit zou doen. Ons bezoek aan het dorp waar we zijn opgegroeid is bedoeld om een simpel klusje te doen, maar al gauw verandert dit in een vreemde samenhang van spannende en enge gebeurtenissen. Het lijkt erop dat onze vriendin vanuit het hiernamaals hints geeft over de toedracht van haar dood en de verdachte omstandigheden daarvan. Gedurende ons avontuur moeten wij als speler keuzes maken die Kristina uitvoert, waardoor het verhaal zich ontvouwt naar onze keuzes.

We hebben eerder dit soort interactieve films gedaan, waarbij elke titel een eigen karakter heeft. Zo ook I Saw Black Clouds, die probeert een licht psychologisch en paranormale vreemde twist probeert te geven aan het verhaal. Zodoende twijfel je als kijker regelmatig over wat er gebeurt of wat er gezien werd. Er gebeuren vreemde zaken in het dorpje, onze vriendin lijkt contact met ons te zoeken en wijzelf lijken mentaal ook niet helemaal zuiver te zijn. Zodoende kun je als kijker nog niet echt een conclusie trekken uit het verhaal en blijf je toch geïntrigeerd om verder te kijken.

Omdat het in de kern een film is, zal je de meeste tijd passief zijn en dat is een van de dingen die I Saw Black Clouds hindert. Dat komt hoofdzakelijk door de concentratie aan keuzes. de ene keer verschijnt er een elke paar seconden terwijl de andere keren je graag keuzes wil maken, maar het spel deze niet biedt. Zo kun je jezelf nooit helemaal onderdompelen in het verhaal. Je krijgt slechts geringe tijd om een keuze te maken en als je net tien minuten geen keuze hebt gehad, wordt je er door overvallen en zou je deze kunnen missen. Ook lijken deze keuzes niet altijd het resultaat te hebben wat je zou denken. Als je kiest voor de optie ‘What?’ reageert onze Kristina de ene keer verbaasd en de andere keer agressief. Zodoende frustreerde het ons ook dat je niet terug kunt spoelen of keuzes kunt terugdraaien. Als we dus een ander resultaat willen, moeten we de hele film opnieuw bekijken, wat ruim 3 uur kost. Gelukkig kun je eerder bekeken scenes overslaan, maar kom je de ene keer direct bij de keuze uit en de andere keer bij het begin van een scene, wat ook voor verwarring zorgt.

Daarnaast is het camerawerk best slecht voor een interactieve film. Er lijkt gefilmd met drones of grote kranen in kleine ruimtes waardoor het beeld vaak, zeker bij close-ups, erg wiebelig en haperend lijkt. De verschillende keuzes lijken niet helemaal nauw te zijn geknipt aan de film, waardoor je soms bewegingen dubbel ziet. Bijvoorbeeld dat Kristina rechts loopt terwijl je links zei om vervolgens toch links te lopen, wat vreemd oogt of dat acteurs elkaar soms seconden lang ongemakkelijk aankijken in een verhitte discussie. Ook zal je veel keuzes moeten gokken, omdat deze soms al zichtbaar zijn voordat je de vraag hoort en je zelden een reden krijgt om links of rechts te gaan, waardoor het frustrerend is te zien dat je een stuk opnieuw moet bekijken of meteen het einde van Kristina te zien krijgt. Het is dus vooral trial-and-error.

Wat onze hoofdpersoon doet, lijkt vrijwel volledig willekeurig en we krijgen vaak achteraf pas de context, waardoor we vaker met vraagtekens zitten dan antwoorden. Er is ook een relatiesysteem voor twee mensen die je ontmoet gedurende het verhaal, maar de keuzes die je maakt die logischerwijs dit verbeteren, lijken het vaker te verslechteren. Als je geïnteresseerd doorvraagt bij een persoon, krijg je ineens te zien dat deze persoon boos op je is, zonder enige reden. Ook lijkt deze relatie-status weinig invloed uit te oefenen op het grote deel van het verhaal, waardoor het weinig toevoegd.

Het is wel zo dat je in het begin een paar keuzes kan maken waardoor het verhaal een compleet andere wending krijgt. Het ene verhaal gaat over paranormale gebeurtenissen, het ander over ontvoeringen en weer een ander over misdadigers. Zo is het spel wel een uiteenlopend verhaal, waardoor opnieuw spelen misschien iets interessanter is.

Er zijn nog meer zaken waar I Saw Black Clouds een beetje stokt, waardoor de interactieve filmische ervaring slecht van de grond komt. Als er iets meer bekeken werd hoe het interactieve element werd toegepast en dat er iets duidelijker de gevolgen te zien waren van je keuzes, voelde het misschien iets interessanter om de ruim drie uur te zitten en kon je het onhandige camerawerk door de vingers zien. Het is jammer te zien dat er zoveel tijd gestoken is in alle verschillende onderdelen van de film en het interactieve concept slecht uit de verf komt, want zo voelt het niet als volwaardige film, maar wel als zeer matige game. Het verhaal zelf is best interessant en weet op het einde te intrigeren, maar alle zaken eromheen zijn zodanig kwalijk dat het momenteel niet echt een leuke ervaring is.

Voor deze review is I Saw Black Clouds gespeeld op een PlayStation 4. Het spel is ook speelbaar op de Xbox One, Nintendo Switch en pc met latere releases voor Xbox Series X|S en PlayStation 5.