review
Towa and the Guardians of the Sacred Tree

Towa and the Guardians of the Sacred Tree van Bandai Namco lijkt op het eerste oog op het enorm populaire Hades, waar je hier onze review van kunt teruglezen (en binnenkort ook voor het tweede deel), maar heeft buiten vergelijkbare gameplay ook genoeg RPG-diepgang. Lees hier meer in onze review over deze game.

Zoals we al zeiden is de koppeling naar Hades snel gemaakt. In de opzet van de gameplay ga je ook veel vergelijkingen zien. Je vecht in kleine arena’s tegen verschillende monsters waarbij je enkele wapens gebruikt. Na elk gevecht krijg je een upgrade van bepaalde aard waarmee je meer mogelijkheden krijgt en je kiest vervolgens weer een volgende arena uit. Net als de goden uit die eerdergenoemde game, kies je hier ook bepaalde categorieën van upgrades, waarmee je bijvoorbeeld stroom, water, steen of andere elementen inzet om vijanden sneller uit te schakelen.

Het verschil tussen Hades en Towa and the Guardians of the Sacred Tree zit hem erin dat je in Towa met twee personages – die je zelf mag kiezen – het gevecht ingaat, namelijk een hoofdpersoon en een supportpersonage. De hoofdpersoon is degene die jij zelf bestuurt en waar je acties mee uitvoert, het supportpersonage biedt twee extra vaardigheden die je kunt inzetten. Zolang een van jullie beiden blijft leven, kun je doorspelen. Je kunt ook beide personages upgrades geven op basis van wat jou op dat moment het meest handig lijkt.

Daarnaast biedt Towa and the Guardians of the Sacred Tree ook buiten de strijd om veel gameplay. Je kunt je eigen wapens smeden, je kunt gebouwen versterken, kristallen maken om mee te nemen tijdens je gevechten en allerlei andere zaken. Het nadeel hiervan is dat deze enorm veel cutscenes hebben en heel veel tijd in beslag nemen. De game probeert zo uitgebreide RPG-elementen te verwerken in de gameplay, maar daardoor voelen beide onderdelen van het spel niet aan als een geheel. Het lijkt alsof het beide niet echt goed uit de verf komt, zowel het vechten als alle activiteiten in het dorp.

Nog een minpunt is dat er, ondanks dat grafisch de werelden er prachtig uitzien en er veel aandacht is gegaan naar uitstraling, weinig aandacht is gegeven aan geluid. Zo hebben groteske monsters geen echte beestachtige geluiden op een minimale kreet na, zodat ze weinig imposant overkomen. Ook schittert de muziek redelijk in afwezigheid, want de actievolle gameplay nodigt uit voor toffe en intense muziek, maar dat wordt zelden toegepast.

Dit maakt van Towa and the Guardians of the Sacred Tree grafisch een prachtige game en in de kern best prima speelbaar, maar uiteindelijk toch een beetje een teleurstelling. Dat is erg jammer vanwege het uiterlijk. Mogelijk heeft het toch teveel leentjebuur gespeeld bij het eerdergenoemde Hades. Het is merkbaar dat de focus niet helder is doordat beide elementen (het vechten en het dorp) niet soepel verlopen. Ondanks dat er buiten het vechten om nog een hele diepe laag zit van dingen vrijspelen, ontdekken en versterken om het spel te redden, zorgt de langdradigheid ervoor dat het snel als sleur aanvoelt. Een gemiste kans wat ons betreft.

Voor deze review is Towa and the Guardians of the Sacred Tree gespeeld op een PlayStation 5, het spel is ook verkrijgbaar voor Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc.