Doorgaan naar artikel
Dragon Quest I & II HD-2D Remake
Lisa Groen
Lisa Groen
Game- en Pokémonredactrice
Profiel

Conclusie

Deze remake is een liefdesbrief naar de legendarische games die het JRPG-landschap hebben geïnspireerd. Visueel ziet het er top uit en de upgrades geven een modern jasje aan de bijna veertig jaar oude spellen. Echter, zijn de verhalen die toen innovatief waren, nu cliché en achterhaald. Fans van de originele games kunnen opnieuw het verhaal ervaren, maar we verwachten dat nieuwe spelers niet zo onder de indruk zullen zijn.

Voor velen binnen de gaming-sfeer is Dragon Quest een waar fenomeen. De originele Dragon Quest werd uitgebracht in 1986 en wordt door veel mensen gezien als het begin van het JRPG-genre. Inmiddels zijn er maar liefst elf spellen binnen de hoofdverhaallijn, plus nog een boel spinoffs. Een dusdanig topstuk uit de geschiedenis van gaming mag natuurlijk niet vergeten worden. Na de HD-2D Remake van Dragon Quest IIIis het nu tijd om terug te keren naar het echte begin van de serie. In deze review van Dragon Quest I & II HD-2D Remake kijken we of deze games de tand des tijds heeft weten te doorstaan en of de remake voldoende toevoegt.

Dragon Quest I & II spelen zich af na het verhaal van Dragon Quest III. Nadat Erdrick, de officiële naam van de held in DQIII, de wereld gered heeft van het kwaad, lijkt het een tijd goed te gaan in het koninkrijk Alefgard. Door een magische bal van licht, geschonken aan de koning door Erdrick, ontstaat er een periode van welvaart. Echter, blijkt deze welvaart van korte duur wanneer de prinses en het magische licht gevangen genomen worden. Jij, als nakomeling van de legendarische Erdrick, moet proberen hen te redden voordat monsters het koninkrijk wederom zullen overspoelen. Ook in Dragon Quest II moet je de wereld redden van het kwaad, al sta je er ditmaal niet alleen voor.

Wij willen nogmaals benadrukken: het verhaal van Dragon Quest I is geschreven in 1986. Het verhaal van een gevangen prinses en een magisch artefact, een koninkrijk in nood en de speler als legendarische uitverkorene, is inmiddels vrij achterhaald. Echter, zien wij het als een positief punt wanneer een remake verhaaltechnisch weinig aanpast. Toch snappen we dat veel mensen genoeg hebben van het “damsel in distress”-verhaal. We vragen ons dan ook af in hoeverre dit soort remakes nieuwe fans zullen aantrekken.

De games zijn absoluut een upgrade ten opzichte van het origineel. De HD-2D stijl laat het nostalgische gevoel intact, maar biedt dit in een modern en opgepoetst jasje aan. Ook de muziek is opnieuw opgenomen, maar zal voor fans van de serie vertrouwd aanvoelen. Hiernaast zijn er een boel dingen toegevoegd die het spelen interessanter maken. Zo is het vechten tegen monsters volledig vernieuwd in Dragon Quest I en is er onder andere voice-over toegevoegd in Dragon Quest II. Deze extraatjes maken de games beter speelbaar voor moderne gamers. Ook bieden ze nieuwe doelen voor oude fans van de serie.

Dat gezegd hebbende, merk je tijdens het spelen wel dat je een game uit de jaren 80 aan het spelen bent. Zoals onze eigen Rutger al zei over de Dragon Quest III HD-2D Remake: “Waarom bevecht je ondertussen monsters? Om sterker te worden! Waarom wil je sterker worden? Geen idee, waarschijnlijk om meer monsters te kunnen bevechten!” Qua verhaal en gameplay zit het allemaal wat rammelig in elkaar. Iemand vertelt je wat je moet doen en jij doet het. Je afvragen waarom je naar deze willekeurige persoon luistert? Daar doen we niet aan.

Het vechten tegen monsters gaat trouwens volgens de vertrouwde JRPG-methode: beurtelings. In Dragon Quest II bestuur je meerdere personages, met elk hun eigen krachten. In Dragon Quest I speel je echter als een eenzame held die een manusje-van-alles blijkt te zijn. Praktisch gezien betekent dit dat de gevechten in Dragon Quest I vrij snel saai kunnen worden. Wanneer de tegenstander meerdere dingen in één beurt kan doen, maar jij maar één actie krijgt, voelt het een beetje oneerlijk. Veel gevechten kwamen er op neer dat wij onze held bleven genezen totdat de tegenstander een domme fout maakte. Op dat moment konden we toeslaan, waarna we weer moesten genezen.

Ook bepaalde toevoegingen aan de games voelen een beetje raar. Zo vragen we ons af waarom alleen Dragon Quest II voice-over heeft gekregen, maar aan beide games scrolls zijn toegevoegd waarmee je magie kan leren. In Dragon Quest II moet je slim besluiten wie je welke magie wil leren, maar aangezien Dragon Quest I maar één speelbaar personage heeft is het in die game slechts een nutteloze extra handeling.

Al met al is het maken van een remake niet zo makkelijk als mensen denken. Verander je een boel? Dan krijg je boze fans van het origineel achter je aan. Verander je weinig? In dat geval is de remake alleen maar “uitmelken” van een goed spel. Het mag absoluut gezegd worden dat Dragon Quest I & II de inspiratie zijn geweest voor een heel genre aan games. Echter, is dit genre in de bijna veertig jaar sinds de release van Dragon Quest I flink geëvolueerd. Wij denken absoluut dat er een plaats is voor deze legendarische JRPG’s. Deze remakes laten echter zien dat, zelfs met alle upgrades, ook deze games de tand des tijds niet helemaal kunnen doorstaan.