review
Tales of Xillia Remastered

De Tales of-franchise gaat al een behoorlijke tijd mee en het eerste deel stamt alweer uit 1995. Bandai Namco is de laatste jaren bezig om eerder verschenen games in de serie opnieuw uit te brengen. Deze keer is Tales of Xillia uit 2011 (2013 in Europa) aan de beurt. De game verscheen destijds alleen voor de PlayStation 3, maar Tales of Xillia Remastered verschijnt gelukkig voor PlayStation 5, Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc. Wij doken voor jullie in deze JRPG en hieronder kun je lezen of het de moeite waard is.

Tales of Xillia Remastered speelt zich af in de wereld Rieze Maxia. Deze wereld is duizenden jaren geleden afgesloten van de buitenwereld door een barrière. Dit gebeurde nadat mensen een technologie genaamd spyrix hadden ontwikkeld die geesten absorbeert. De geest Maxwell creëerde daarom de barrière om de mensen en geesten in Rieze Maxia te beschermen. Het verhaal draait om Jude Mathis, een geneeskundestudent, en Milla Maxwell, de opvolger van de geest Maxwell. Hun paden kruisen elkaar in een militair onderzoekscentrum waar ze getuigen zijn van een door spyrix aangedreven wapen: de Lance of Kresnik. Na verschillende confrontaties met de twee rivaliserende koninkrijken, Rashugal en Auj Oule, wordt de barrière tijdelijk uitgeschakeld en valt de buitenwereld binnen. Het is aan Jude en Milla om ervoor te zorgen dat de rust in Rieze Maxia wederkeert.

Het verhaal in Tales of Xillia Remastered is in het begin vrij ingewikkeld. Er passeren veel namen de revue en er gebeurt ook een hele hoop in korte tijd. Dat maakt het lastig om te volgen. Gelukkig wordt alles steeds duidelijker naarmate je verder komt en dan kom je erachter dat het best een interessant verhaal is. Natuurlijk lijkt het op het eerste gezicht vrij standaard: er is een groot kwaad en alleen jij kunt er iets tegen doen. Maar het verhaal gaat een stuk meer de diepte in en het is leuk om steeds meer te weten te komen over de personages en de verschillende werelden.

Tales of Xillia Remastered is in veel opzichten een standaard Tales of-game, je praat veel met verschillende personages, legt enorme afstanden af en tussendoor heb je de nodige gevechten. Hierin wijkt Tales of Xillia Remastered dus niet echt af. De ontwikkelaar heeft, zoals bij zoveel remasters, wel een aantal Quality of Life-features toegevoegd. Zo hebben ze de minimap verbeterd, zodat je beter kunt zien waar je bent. Ook hebben ze duidelijker aangegeven waar je moet zijn. Hoewel het beter werkt dan in het origineel, is het nog steeds niet het beste dat wij ooit hebben gezien. Regelmatig was het niet helemaal duidelijk waar wij moesten zijn en was er pas een doel zichtbaar als we in het juiste gebied waren. Dit zorgt alsnog voor onnodige frustratie die voorkomen had kunnen worden. Wat wel een stuk beter is, is dat het spel nu op verschillende momenten automatisch wordt opgeslagen. Als je middenin een spel zit, denk je er niet altijd over na dat je moet opslaan. Het is dus fijn dat dit voor je wordt gedaan. Natuurlijk kun je op bijna ieder moment zelf je voortgang opslaan en hoef je niet per se naar een save-punt te lopen. Dit was vaak een punt van irritatie bij JRPG’s in het verleden, en dus ook bij Tales of Xillia, maar niet bij deze remaster.

Wat ook anders is dan in het origineel, is dat je voorafgaand aan je spel allemaal grades kunt aanschaffen in de grade shop. Dit zijn zaken als het krijgen van het dubbele aantal XP bij het winnen van een gevecht. Dit kan heel erg handig zijn voor mensen die niet al teveel uitdaging willen, maar wanneer je te veel van dit soort grades activeert, wordt het wel heel erg eenvoudig om een gevecht te winnen. In deze remaster kun je vanaf het begin alle grades activeren, iets dat bij het origineel vanaf het begin niet mogelijk was. Het is mooi dat deze optie er is, maar kijk wel uit dat je niet overmoedig wordt, want dat verpest de ervaring wel een beetje.

Naast de toevoeging van Quality of Life-features zijn de grafische verbeteringen natuurlijk ook belangrijk. Tales of Xillia Remastered draait op consoles nu op een stabiele 60fps en op pc zelfs op 120fps. Hierdoor voelen de gevechten een stuk vloeiender aan en dat is fijn, want een groot deel van de tijd ben je aan het vechten. Ook hebben de textures een upgrade gekregen en zie je niet dat het om een game uit 2011 gaat. Alleen al hierom is Tales of Xillia Remastered de beste manier om Tales of Xillia te spelen.

Tales of Xillia Remastered is uiteindelijk een prima remaster. De Quality of Life-features nemen een aantal ergernissen van het origineel weg. De mogelijkheid om vooraf grades aan te schaffen is mooi, maar kan het ook weer te makkelijk maken. De grafische upgrade maakt deze versie uiteindelijk de beste versie om het verhaal van Jude en Milla te ervaren. Wij kunnen inmiddels niet wachten op een remaster van het tweede deel. Kom maar op!

Tales of Xillia Remastered is voor deze review gespeeld op pc. De game is verder verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc.