review
Once Upon a Katamari

Keita Takahashi bedacht in 2004 voor (Bandai) Namco Katamari Damacy. Het spel was een onverwachte hit en zowel Namco als Keita Takahashi waren tevreden, maar waar Takahashi vooral uitkeek naar het maken van iets nieuws, deelde Namco hem mee dat ze gezien het succes van het eerste deel, met of zonder hem een tweede deel zouden maken. Takahashi besloot er maar aan mee te werken om ervoor te zorgen dat fans niet teleurgesteld zouden raken. Inmiddels zijn er in de afgelopen twintig jaar verscheidene Katamari-spellen verschenen, maar al sinds 2005 niet meer van de hand van Takahashi. Enkele van die spellen waren prima, maar het overgrote deel was gewoon niet zo sterk, of een heruitgave van een eerder deel. Nu hebben we voor het eerst in lange tijd een écht nieuw deel in de vorm van Once Upon a Katamari. 

Once Upon a Katamari begint behoorlijk absurd, zoals je van Katamari mag verwachten. Op bizarre wijze vernietigt “The King of All Cosmos” alle sterren en is het aan jou om een ‘katamari’, een balletje, door verschillende tijdsperken te rollen om zo hemel en aarde te herstellen.

Mocht je denken dat het verhaal absurd is, dan wordt de absurditeit nog wat verhoogd wanneer je aan de gameplay begint. Het eerste tijdperk dat je aandoet, is de Edo-periode in Japan. Je kan vrij door een mini-wereldje lopen en een level kiezen. Vervolgens ga je dat level in en stelt de koning je een aantal eisen. Soms is het dat je een level helemaal schoon moet maken binnen een bepaalde tijd, of dat je katamari zo snel mogelijk een bepaalde grootte moet krijgen.

De gameplay is verder echt kinderlijk simpel, maar dat is ook de charme van Takahashi’s oorspronkelijke ontwerp. Je begint een level met een kleine katamari, een balletje dus, en rolt over voorwerpen heen. In het begin kan je alleen maar kleine voorwerpen laten plakken, maar naarmate je katamari groter wordt, kan je grotere objecten toevoegen aan je puinhoopje. Je kunt de bal sneller naar voren schieten (met jou erachteraan) of een extra knop indrukken om snel om te draaien, maar dan heb je alle gameplaysystemen ook wel gehad.

Terwijl je dit doet is de muziek knotsgek en worden er allemaal rare fratsen uitgehaald. Een slapende kat schrikt van je, mensen komen terug van het badhuis, ga zo maar door. Once Upon a Katamari is allesbehalve normaal en dat zorgt er vooral voor dat het lekker luchtig blijft. Het helpt ook dat een level meestal maar een paar minuutjes duurt. Mocht je gefrustreerd raken of een level minder fraai vinden, dan sta je zo weer buiten en kan je iets anders kiezen.

Misschien klinkt alles dat we hebben beschreven wel heel bekend. In dat geval heb je zeker al eens een Katamari-game gespeeld en Once Upon a Katamari is dan ook vooral meer van hetzelfde. Dat is echter niets negatiefs. De bijzonderheid van Katamari heeft hem altijd gezeten in hoe simpel de gameplay was en hoe leuk het was om gewoon je balletje te rollen door allerlei rare situaties, met bizarre, maar heerlijk upbeat muziek, kleurrijke omgevingen en ongelooflijk komische dialogen met de koning van het universum.  Het is juist omdat Once Upon a Katamari het allemaal simpel houdt, dat het spel zo vermakelijk is. Het is gewoon erg leuk om even een paar leveltjes door te spelen terwijl je regelmatig aan het lachen bent.

Een kritiekpuntje is dat het Edo-tijdperk in Japan wel een héél groot deel van het spel in beslag neemt: het heeft tweemaal zoveel levels als alle andere periodes. Juist vanwege het thema van dit spel was het aangenaam geweest als je nog veel vaker van omgeving zou wisselen, of als de andere tijdperken gewoon meer levels hadden gekregen en Edo Japan misschien een paar minder. Het spreekt voor de presentatie van het Wilde Westen, het Oude Egypte en het dinotijdperk dat we er graag meer van zouden willen zien.

Al met al is Once Upon a Katamari geen al te bijzonder spel, maar brengt het wel veel plezier naar je huiskamer. Het is een van de betere games van de franchise sinds de oorspronkelijke PlayStation 2-spellen, omdat het zich richt op het simpele concept in plaats van dat het de serie naar een hoger niveau probeert te tillen met onnodige ideeën. Het is een aanrader voor fans van de eerdere games.

Once Upon a Katamari is voor deze review gespeeld op de PlayStation 5. De game is daarnaast beschikbaar op de Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc.