nieuws
Recensie: Armin van Buuren – Intense

Armin van Buuren is de grootste dj op deze aardbol. Met zijn vijfde album Intense bevestigt de dj uit Leiden waarom hij de nummer één is en brengt een intens goed album uit.

Positieve kopie
In vergelijking met Mirage uit 2010 kent Intense eenzelfde insteek. Het kent dezelfde goed gecomponeerde muziek, maar deze is op zijn nieuwe album positiever neergezet. De nummer één dj van de wereld leert nog steeds en dit is goed terug te horen. Mirage kende een donkerder karakter, maar deze is met Intense weggewimpeld. Zowel op Mirage als Intense zijn de gelijknamige eerste nummers prachtige composities waar klassieke elementen in zijn verwerkt. Intense is hiermee een lichtelijke herhaling van Armins succes, maar brengt veel meer perfectie. Dit is niet alleen op het eerste nummer te horen, maar wordt de rest van het album voortgezet.

Meer vocalen, minder trance
In dj-land is de verschuiving naar meer gezongen nummers al een aantal jaar aan de gang. Ook op Intense is dit duidelijk merkbaar. De trance waar velen groot mee zijn geworden verdwijnt hiermee echter meer naar de achtergrond en krijgt de muziek op deze manier een veel commerciëlere insteek. Enerzijds is dit jammer, anderzijds zijn de bijdrages van de gastartiesten van toegevoegde waarde. Nummers als This Is What It Feels Like, Waiting For The Night, Alone en Beautiful Life bevatten allen meer pop dankzij de gastartiesten en zijn feestelijke nummers.

Tevens is er een progressievere weg ingeslagen. De trance wordt gecombineerd met andere genres zoals house, wat zorgt voor meer balans op het album. Het zijn daarin vooral de vier instrumentale nummers Pulsar, Last Stop Before Heaven, Who’s Afraid of 138?! en de eerdergenoemde Intense die een welkome afwisseling bieden. In het rocknummer Reprise zet Van Buuren een rare afsluiter weg, maar is experimenteel en erg goed.

Nederlands succes
Het is inmiddels een voortdurende discussie geworden: Waar moeten we heen met de Nederlandse muziek? De vraag zou simpel beantwoord kunnen worden door de vele Nederlandse dj’s die internationaal succesvol zijn. Het probleem is in dit geval dat er te weinig gebruik wordt gemaakt van de vele Nederlandse artiesten die ons land kent. Op Intense staat welgeteld één Nederlandse artiest: Laura Jansen. Uitgerekend zij kent een noemenswaardige internationale carrière en bewijst ook op dit album waarom zij zo goed is. Sound Of The Drums, het nummer waarop zij te horen is, is episch. Wat begint als een kleingehouden pianoliedje mondt uit in een geweldig nummer. Het is veruit de beste gastbijdrage op dit album en Van Buuren geeft een prachtig visitekaartje af van wat onze nationale muzieksector te bieden heeft. Het roept tevens de vraag op waarom er niet gekozen is voor gastbijdrages van bijvoorbeeld Ben Saunders, Marcel Veenendaal of één van de vele Nederlandse artiesten die ongetwijfeld een sterke bijdrage kunnen leveren.

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de samenwerkingen op het album minder zijn, want alle gastartiesten die meegewerkt hebben presteren perfect. Daarbij zijn er wel degelijk Nederlanders achter de schermen bezig geweest met het album. Onder andere Benno de Goeij en ook John Ewbank hebben hun bijdrage geleverd.

Armin van Buuren laat met Intense horen waarom hij de grootste is. Het album kent een goede balans tussen zang en muziek. Daarnaast weet Armin met de progressievere trance een beter geluid weg te zetten dan op de voorganger en zijn de composities veel meer geperfectioneerd. Het album bevat meerdere hits van wereldformaat, waardoor Intense tot het beste album van Armin van Buuren gerekend mag worden.