review
Recensie: The Amazing Spider-Man 2

Onze vriendelijke buurtspin Spider-Man is terug in een nieuwe game en neemt het op voor de onschuldige medemens. De gelijknamige film draait op dit moment in de bioscopen en wordt volop bekeken. Is het spel net zo succesvol of kunnen we beter naar de film?

In The Amazing Spider-Man 2 speelt de speler het personage Peter Parker. Wie de films of de stripboeken heeft gezien kent het verhaal wel een beetje van Spider-Man. Peter Parker is een jonge knul die wordt opgevoed door zijn oom Ben en tante May. Peter is een slimme jonge en leeft voor de wetenschap. Hij heeft op wetenschappelijk gebied een nare aanvaring gehad met een zeldzame spin en heeft hierdoor speciale krachten gekregen. Peter weet nog niet goed wat hij met deze krachten aan moet, maar wanneer zijn oom Ben wordt vermoord door een overvaller wil hij wraak en gaat zijn krachten gebruiken om het op te nemen tegen het ergste uitschot in de criminele wereld. Met zijn blauw-roodgekleurde kostuum verbergt hij zijn identiteit en slingert aan zijn web door de straten op zoek naar slachtoffers.

Hoewel de game dezelfde naam draagt als de film, hebben ze vrijwel niets met elkaar te maken. De gamers die de film tof vonden en daarom ook het spel kopen zullen dan ook bedroefd uitkomen. De verklaring hiervoor is dat de film ontwikkeld is door Sony en daarbij zijn eigen licenties heeft. De game is ontwikkeld door Beenox, de ontwikkelaarstudio voor meerdere Spider-Man games, en is niet bevoegd om gebruik te mogen maken van die gelicenseerde onderdelen van de film. Dit hoeft geen slecht teken te zijn, als de game maar de juiste elementen bevat om er een goede game van te maken. Helaas wordt de spreekwoordelijke plank op verschillende punten misgeslagen. Zo is het verhaal waarin de speler zich bevindt erg verwarrend en springt van de hak op de tak. Dit is duidelijk te merken wanneer Spider-Man naar een bepaald punt moet komen in de stad en daar ineens een ‘eindbaas’ moet verslaan. Dit zijn overigens wel personages die je kent uit de strips zoals ‘The Green Goblin’ en ‘The Kingpin’. Slechterik ‘Electro’ is vrijwel het enige wat herkenbaar is uit de film.

Voor degene die het spel kochten omdat ze de film super vonden kan het dus weleens tegenvallen en zal dit waarschijnlijk meer een titel zijn voor de echte Spider-Man-fans. Om er toch een beetje een verhaal van te maken en de speler erbij te betrekken zijn er verschillende dialogen verwerkt, waarbij de speler een aantal keuzes heeft om als antwoord te gebruiken. De keuze die de speler maakt heeft geen enkele invloed om het vervolg. Dit is wel een beetje jammer: het had het verhaal anders een stuk interessanter gemaakt. Daarnaast moet er bij vrijwel elk belangrijk tussenpunt het spel worden geladen. Dit duurt vrij lang en begint op den duur te irriteren. Soms komt het weleens voor dat het spel meerdere keren kort achter elkaar moet laden en dit komt de game niet ten goede.

Als Spider-Man bevind je je meestal in de lucht. Al zwevend tussen wolkenkrabbers slingert hij van links naar rechts. Over de manier van slingeren is wel degelijk nagedacht, echter werkt het nogal frustrerend. Het is de insteek dat de speler de linker trigger gebruikt om met de linkerhand te schieten en met de rechter trigger de rechterhand. Op deze manier moet de speler Spider-Man door de straten heen laten slingeren. Het komt jammer genoeg regelmatig voor dat Spider-Man aan het eind van zijn geschoten web komt en naar beneden valt. Op dat punt lijkt het vrij logisch om het volgende web af te schieten en verder te slingeren, maar dit werkt niet altijd even lekker. Het komt namelijk vaak voor dat Spider-Man geen web kan afschieten, wat resulteert in een flinke vrije val. Wanneer het web dan ineens wel afgeschoten kan worden is hij al zo dichtbij daken van gebouwen dat het slingeren niet veel nut meer heeft. Vervolgens wordt je tegen een naastliggende wolkenkrabber gekwakt en kruip je als een spin verder. Deze knullige manier van rondslingeren zorgt er dan ook voor dat je regelmatig de weg kwijt bent en het spel niet aanspoort om eens lekker een stuk rond te vliegen.

Spider-Man is niet vies van een potje knokken. Overal waar zijn hulp nodig is neemt hij het op tegen groepen criminelen. Door het simpelweg rammen op de actieknop en een goede timing kom je al een heel eind. Het gevechtssysteem heeft verdacht veel weg van wat er in de Batman: Arkham-serie wordt gebruikt. Gamers die deze spellen gespeeld hebben zullen dit direct opvallen, maar ook dat het in Spider-Man een stuk makkelijker is, maar ook meteen saaier. Er zit weinig variatie in het gevechtssysteem en nodigt daarom niet uit tot een leuk gevecht, maar zou je de criminelen liever ontlopen. In Spider-Man is net als bij veel andere games de mogelijkheid aanwezig om upgrades te kopen. Zo kunnen bijvoorbeeld nieuwe en betere aanvallen worden ‘gekocht’ om het nog een beetje leuk te houden.

Deze Spider-Man titel komt op verschillende consoles uit en dit is misschien ook wel één van de redenen waarom het er grafisch niet erg super uitziet. Op sommige momenten ziet bijvoorbeeld Spider-Man er wel oké uit, maar een scène later heeft hij een geblokte telefoon in zijn hand die continu beweegt terwijl hij zijn hand stilhoudt. Daarnaast is er ook niet veel aandacht besteed aan de vijanden. Ze zien er veelal hetzelfde uit en bewegen ook hetzelfde. Ditzelfde geldt overigens ook voor de omgeving. Je krijgt niet echt het gevoel dat je in New York, een van de drukste steden ter wereld, bent. Er is vrijwel niets te doen op straat en alles ziet er gelijksoortig uit en is kaal aangekleed.

Spider-Man is niet bij iedereen zo geliefd; vooral de autoriteiten zien hem liever achter de tralies. Spider-Man zal er dus voor moeten zorgen dat hij hun vertrouwen wint en laat zien dat hij niets slecht bedoeld. Door naast het hoofdverhaal de beschikbare ‘side-missions’ te doen kun je, wanneer je alles voltooid, punten verdienen waardoor Spider-Man een ‘Heroic’ status krijgt. De extra opdrachten komen en gaan en het is aan jou de taak deze binnen die tijd te voltooien. Doe je dit niet, dan wordt je niet gezien als held, maar als anti-held. Dit resulteert in dat je meer achtervolgt zult worden door de Amerikaanse autoriteiten. Helaas zijn deze extra opdrachten veelal hetzelfde en vallen gauw in herhaling. Desalniettemin speelt The Amazing Spider-Man 2 makkelijk weg. Het verhaal is niet overdreven lang en je werkt je snel naar je einddoel. Doordat het spel redelijk laagdrempelig is gemaakt hoef je niet volop na te denken en ben je al gauw een heel eind op weg zonder dat je het in de gaten hebt.