review
Recensie: Querist – Choosing Sides

Rob Nakken, de man achter Querist, is geen onbekende bij NWTV. Vorig jaar verleidde hij ons al met zijn EP Happy Birthday en ook als bassist van de inmiddels opgeheven band The Light Parade gooide hij hoge ogen. Querist heeft het afgelopen jaar niet stil gezeten en heeft gewerkt aan debuutalbum Choosing Sides; een dubbellangspeler waarin de luisteraar een keuze wordt geboden.

‘Now We Move’ is de aftrap van het eerste deel. Een rustig opbouwend nummer dat als intro dienst doet. Hierin wordt echter duidelijk welke kant we van Querist te horen krijgen: gitaren en drums. En dat is niet alles, want naast gitaren en drums zijn er zoveel meer instrumenten te horen. Buiten dat het door een hoog tempo en wat meer mainstream geluid een dansbaar geheel is, is de eerste kant een heuse luisterervaring waarin telkens weer een nieuw element in de muziek te horen is: of dit een saxofoon, harmonica of een klein detail tijdens de drums. Met de aanvulling van de soulvolle stem van BOB, krijgt de muziek een bijzonder twist en voelt het meer compleet aan. Vooral ‘Wake Up!’ laat het creatieve brein van Querist naar voren komen.

Om het de luisteraar moeilijk te maken heeft hij een geheel andere tweede helft geproduceerd. ‘Spirit’ is niet het opzwepende en dansbare bombast van de eerste kant. Toch sluit de muziek in detail naadloos op elkaar aan, waarin vooral ’55 ft.’ referenties heeft naar het tweede bedrijf. Het tweede deel laat de progressie van Querist horen, door het progressieve van zijn Happy Birthday-periode los te laten. Het rauwe randje heeft plaatsgemaakt voor een zweverig geheel. Het is vooral ‘Open Faces’ dat de kunde laat horen van Querist. Hij weet een prachtige opbouw te geven aan het nummer dat zich langzaam ontpopt in zwoele vrijpartij, of beter gezegd: Open Faces had zomaar in Tarantino’s film Django Unchained gebruikt kunnen worden in een heftige maar romantische scene tussen Django (Jamie Foxx) en Broomhilda (Kerry Washington). Maar niet alleen dat nummer is “Taratino”, het werk van Querist kenmerkt vele invloeden met zijn eigen sausje.

De groei van Querist is op Side 2 te horen. Zijn muziek is als een soudtrack, wat zijn talent als producer van filmmuziek bevestigt. De vocalen staan veel minder op de voorgrond, maar voegen wel degelijk iets toe aan het totale plaatje. `Put The Fire` refereert naar de Nederlandse band Stillwave, dankzij de donkere stem van About Today en de geweldige productie van gitaar en synthezier na ruim tweeënhalve minuut. Het absolute hoogtepunt wordt bereikt bij `My Faded Memories`, dat op de tracklist als bonustrack genoteerd staat. Het is meer dan een bonus, noem het maar de kers op taart want het nummer is waanzinnig als afsluiting. Een compleet ander einde dan waar het nummer de gehele tijd naar toe werkt.

Met een eigenzinnige mix-stijl onderscheidt Querist zich van veel artiesten. De toevoeging van verschillende instrumenten in combinatie met de synthesizers en het mengpaneel brengt een waanzinnig creatief geluid met zich mee. Hij zorgt er echter voor dat het nooit teveel wordt en weet een sterke balans in zijn muziek te vinden.