review
Recensie: Wolfenstein: The New Order

Er zijn meerdere games uitgebracht in de Wolfenstein-serie, maar de bekendste is toch wel Wolfenstein 3D. Een game uit 1992 waarin je het onder andere opneemt tegen SS-soldaten, Duitse herders en Adolf Hitler. Deze Nazi getinte game zorgde voor veel opspraak en daarmee gelijk voor veel reclame.

De gamer kruipt in de huid van William B.J. Blazkowicz, bekend van andere Wolfenstein games en is een Amerikaanse soldaat met Poolse ouders. Hij raakt in 1946 in het heetst van de strijd in een coma. Veertien jaar later wordt hij wakker en ontdekt dat er toch wel het een en ander is veranderd. Nazi-Duitsland heeft de oorlog gewonnen door Amerika met een atoombom te bombarderen. Hun regime strekt zich over alle landen uit. Dit is iets wat er bij B.J. Blazkowicz als echte Nazi-hater er niet in kan. Hij gaat op zoek naar het verzet om samen tegen de Nazi’s te vechten. Aan Blazkowicz eerst de taak om heelhuids uit de inrichting, waarin hij al die jaren zat opgesloten, uit te breken en samen met zijn verpleegster een vrij leven te leiden. Maar voor het zover is zal hij zich door hordes Nazi’s moeten vechten. B.J Blazkowicz sluit zich aan bij een Pools verzet en neemt de leiding om zoveel mogelijk Nazi’s vol met lood te pompen.

Blazkowicz heeft een broertje dood aan Nazi’s en dat merk je ook. Zo nu en dan fluistert en mompelt hij wat en aarzelt niet om zijn vijanden met kogels te doorzeven. Dit wil niet zeggen dat hij niet hoeft na te denken bij wat hij doet. Hoe graag je ook een kamer wil instormen en het vuur openen op deze gasten is dit lang niet altijd de beste keuze. Om het je niet altijd moeilijk te maken is het soms beter om tactisch wat Nazi-officieren uit te schakelen zodat zij geen extra hulptroepen kunnen oproepen. Deze manier van spelen zorgt voor wat afwisseling en voorkomt hiermee dat je doelloos kamer voor kamer inloopt. Blazkowicz deinst nergens voor terug en heeft tussendoor zelfs nog weleens tijd voor een geintje. Over het algemeen hangt er een vrij duistere sfeer in het spel, nu is het ook geen pretje om te moeten leven onder het Nazi-regime. Een leuke uitspraak of bijvoorbeeld het doen alsof je rijdt in een stilstaande auto breken een beetje de spanning in het spel.

Op het gebied van wapens heeft Blazkowicz niets te klagen. Er is een flink arsenaal beschikbaar en is zowel enkel als dubbel te gebruiken. Zo is er dus de mogelijkheid om tegelijkertijd met twee dezelfde mitrailleurs het Nazi-tuig neer te maaien. De zoomoptie is hiermee niet mogelijk omdat deze knop nu wordt gebruikt voor het andere wapen. Je zult het dus wel moeten doen met het standaard mikpunt. Dit lijkt allemaal omslachtig, maar na even wennen heb je het al gauw onder de knie en zorgt het voor wat extra lompheid en geeft het je een glimlach op je gezicht als je de soldaten in vlagen neerschiet. Naast de klassieke wapens zoals bijvoorbeeld het Luger-handpistool zijn er ook wapens beschikbaar die helpen bij obstakels te verwijderen. Een gasbrander, die op een oplaadbare accu werkt, biedt de mogelijkheid om sloten en kettingen door te branden en zorgt ervoor dat je naar het volgende gedeelte kan. Er is geen limiet aan het aantal wapens wat je kunt meenemen. De wapens die je onderweg oppikt zijn ook het gehele level beschikbaar. Kortom, er zal flink wat worden gewisseld tussen alle wapens, zowel enkel als dubbel.

Hoewel het verhaal allemaal fictief is steekt het wel goed in elkaar. Het verhaal is opbouwend en je komt steeds meer te weten over het leven onder het Nazi-regime. Daarnaast kom je geregeld voor keuzes te staan. Al vrij snel kom je voor de moeilijke keuze te staan wie van je vrienden blijft leven en voor wie zijn einde is gekomen. Niet lang na deze keuze zul je jezelf afvragen wat er gebeurt zou zijn als je een andere keuze gemaakt zou hebben. Op deze manier is er toch een bepaalde drang die ervoor zorgt dat je de game nogmaals wil spelen. Om het verhaal wat meer beeld te geven zijn er ook verschillende fragmenten toegevoegd. Korte filmpjes worden getoond en geeft je even rust voor je weer aan de slag gaat met de strijd tegen degene die B.J. het meeste haat. Ze maken ook een aanloop naar het beginpunt waarop je het wapen weer herlaadt en weer verdergaat met waar je het beste in bent.

Voor wie de Wolfenstein-games niet kent wordt al snel duidelijk dat ook Wolfenstein: The New Order geen alledaagse shooter is. Het heeft wel alle aspecten die een first person shooter heeft, maar heeft iets in zich waardoor het zich toch distantieert van andere shooters die we vandaag de dag kennen. Sowieso is de omgeving, de sfeer en het verhaal iets waar toch met andere ogen naar gekeken wordt. Adolf Hitler en hakenkruizen maken deel uit van een stuk geschiedenis en . In Wolfenstein is het de keiharde realiteit. Een ander punt wat deze game anders maakt is dat de speler verbanddozen dient op te rapen om zijn levenspunten aan te vullen. Dit geldt overigens ook voor zijn kogels en bescherming waardoor hij het langer volhoudt in zware gevechten. Gelukkig kom je niet gauw te kort en is er overal voldoende te vinden zodat het spel lekker soepel doorloopt zonder dat je keer op keer doodgaat en hetzelfde stukje moet herhalen.

Helaas zijn er toch nog wel wat kanttekeningen bij Wolfenstein: The New Order. Zo is het bijvoorbeeld geen grafische topper. Dit wil niet zeggen dat het er bar slecht uitziet, maar het kan beter op de huidige generatie consoles. Gelukkig is dit geen storende factor in de game. Wolfenstein: The New Order biedt voldoende om er een goede game van te maken zelfs als het grafische gedeelte onder de maat is van wat er tegenwoordig mogelijk is. Wat ook opvalt is dat de Nazi’s niet bepaald slim zijn in de game. Ze lijken niet goed na te kunnen denken wat resulteert in dat ze recht voor je neus blijven staan en zich maar af en toe verschuilen. Het zou de game nóg interessanter en wat moeilijker maken wanneer ze meer denkvermogen zouden hebben en je van verschillende kanten zouden aanvallen. Dit gebeurt helaas te weinig. Er zijn door de levels heen verschillende voorwerpen verstopt zoals krantenknipsels, documenten en nog veel meer. Ook zijn er upgrades verstopt die bijvoorbeeld je maximale levenspunten verhoogt. Deze liggen vaak niet zomaar voor het oprapen maar zijn verstopt in verschillende ruimtes. Het komt soms voor dat je de toegang moet kortsluiten door twee stroomdraden met elkaar te verbinden. Dit is een leuke toevoeging, maar wordt jammer genoeg maar op weinig plekken toegepast.