review
Recensie: Collateral

Michael Mann is bij het grote publiek vooral bekend vanwege zijn met Oscarnominaties overladen The Insider (1999) en het spectaculaire Heat (1995), lange tijd de enige film waarin Al Pacino en Robert DeNiro het scherm deelden, al was de samenwerking tussen deze acteergrootmachten zeker niet altijd een garantie voor succes. Collateral uit 2014 is misschien wel de grootste prestatie van deze capabele regisseur.

Max (Jamie Foxx) is een eerlijke taxichauffeur in de nachtelijke uren van Los Angeles. Hij maakt zichzelf al twaalf jaar wijs dat zijn baan slechts tijdelijk is. Op een avond stapt Vincent (Tom Cruise) in zijn taxi en zal zijn plannen doen veranderen. Vincent biedt Max een grote geldsom aan om hem langs vijf adressen te brengen, plus een bonus om hem na afloop bij het vliegveld af te zetten. Wat Max nog niet weet is dat Vincent een huurmoordenaar is, die werkt in opdracht van ene Felix (Javier Bardem). Naarmate de avond vordert voert het tweetal een aantal interessante gesprekken in de taxi en de stops lopen vooralsnog als gepland. Totdat rechercheur Fanning (Mark Ruffalo) het tweetal op het spoor komt en de uitkomt van de avond opeens heel onzeker is.

Jamie Foxx en Tom Cruise spelen beide een van hun beste rollen ooit, iets wat helaas niet gezegd kan worden over de Pacino en DeNiro in Heat. Cruise speelt voor het eerst in zijn carrière een slechterik en doet dit perfect. Ondanks zijn drie Oscarnominaties is het de laatste vijftien jaar moeilijk om naar Tom Cruise te kijken en niet het Hollywoodicoon maar zijn personage te zien. In Collateral is dit geen enkel probleem, Cruise excelleert als de berekende koelbloedige huurmoordenaar. Foxx werd voor zijn kwetsbare Max zelfs genomineerd voor een Oscar in de categorie beste mannelijke bijrol. Hij zal er vast niet lang mee hebben gezeten dat hij de nominatie niet verzilverde, aangezien hij datzelfde jaar het felbegeerde beeldje wel won voor zijn hoofdrol in Ray. De innerlijke dilemma’s waar Max mee te maken krijgt komen goed naar voren in de vertolking van Foxx. Tegelijkertijd laat hij in een scène met Javier Bardems personage, waarin Max zich voor moet doen als Vincent, een totaal andere kant van zichzelf zien. De aanwezigheid van Bardem in een kleine rol en Mark Ruffalo in een iets grotere rol is opvallend. Beide acteurs horen tegenwoordig tot de top van Hollywood, maar waren in 2004 nog ver verwijderd van deze status. De casting is gewoonweg perfect.

Collateral is het perfecte voorbeeld van een typische Michael Mann-film. Hij laat zijn acteurs oefeningen doen met echte wapens en gebruikt authentieke geluidseffecten in zijn films. Dit zorgt er niet alleen voor dat alle bewegingen van Tom Cruise er perfect uitzien, ook de klanken van al zijn schoten zijn voelbaar. De cinematografie was zeer vooruitstrevend door het gebruik van digitale camera’s, terwijl dit tegenwoordig bijna de standaard is in Hollywood. Het laat nachtelijk Los Angeles er op een geweldige manier uitzien die met gebruik van film nooit zou zijn vast te leggen. Deze techniek zouden Drive (2011) en Nightcrawler (2014) later nog eens voortreffelijk naar hun eigen hand zetten. Collateral heeft nooit de verdiende lof gekregen, maar is wel degelijk belangrijk geweest voor de ontwikkeling van film en gewoon een hele leuke en goede film om naar te kijken.

Collateral is donderdag 29 januari om 20.30 te zien op RTL7.