review
Recensie: Kingsman: The Secret Service

De maanden januari en februari zijn normaal gesproken niet heel denderend voor filmliefhebbers. Het ‘je van het’ in nieuwe films zijn tijdens de feestdagen al uitgekomen waardoor het begin van het jaar vaak weinig interessants te bieden heeft. 50 Shades of Grey domineert de box-office met een tactische release op Valentijnsdag (want een slecht verhaal en soft-porn op het grote scherm is natuurlijk ook romantisch). Gelukkig biedt Kingsman: The Secret Service solaas voor filmkijkers die wanhopig proberen de wintermaanden door te komen en liever niet in een zaal gevuld met ovulerende vrouwen zitten. Regisseur Matthew Vaughn (Kick-Ass, X-Men: First Class) probeert met deze gedurfde over-the-top hommage aan James Bond precies deze kijkers te trekken.

Het verhaal draait om Eggsy (Taron Egerton), een rebelse tiener uit de achterwijken van London. Al snel wordt duidelijk dat hij een vrij uitzichtloos bestaan leidt. Thuis wordt zijn moeder mishandeld door haar nieuwe vriend en is het aan Eggsy om zijn kleine zusje op te voeden. Wanneer hij op een gegeven moment wordt opgepakt door de politie voor het stelen van een auto besluit hij zijn laatste redmiddel in te zetten, het nummer op het amulet van zijn vader. Dit amulet is hem als kind gegeven door ene Harry Hart (Colin Firth), een agent van het ultrageheime Kingsman, een organisatie die het best te vergelijken is met het MI6 van de oude James Bond films. Kort nadat Eggsy het nummer op de medaille heeft gebeld wordt hij door Harry vrijgelaten en geïntroduceerd bij Kingsman. Hier moet Eggsy een rigoureuze selectieprocedure zien te doorstaan, waarin hij wordt klaargemaakt om het op te nemen tegen multi-billionaire Valentine (Samuel L. Jackson) en zijn sidekick Gazelle (Sofia Boutella), die een luguber plan heeft bedacht om de overbevolking van de wereld tegen te gaan.

Op het eerste gezicht lijkt deze opzet wellicht niet heel vernieuwend. De eerste 40 a 60 minuten van de film zijn dan ook weinig origineel en voelen wat clichématig aan. Een beetje filmkijker zal in gedachte de rest van de film wel kunnen voorspellen. En hoe kan het ook anders met een verhaal dat recht uit een van de klassieke Bond films lijkt te zijn geplukt. Maar niets is minder waar, want Kingsman weet geheel onverwacht te verassen in het verdere verloop van de film. Dit is mede te danken aan de hilarische humor en over-the-top geweld. Het wordt al snel overduidelijk gemaakt Kingsman zichzelf totaal niet serieus neemt. Samuel L. Jackson, die toch wel bekend staat om zijn belichaming van interessante personages, speelt de badguy Valentine. Maar Jackson’s personage is allesbehalve een klassieke Bond-villain te noemen. Valentine lispelt er op los, gaat gekleed in een belachelijk sportoutfit en is bang voor bloed. De film is daarnaast ook bijzonder zelfbewust, wat de humor ten goede komt en voor een aantal onverwachte wendingen zorgt. Zo wordt er meermaals verwezen naar de klassieke Bond film-formule op momenten dat de personages zich in soortgelijke situaties bevinden

Over het in beeld brengen van de actie zijn ook alleen maar goede dingen te zeggen. De film is net als Kick-Ass enorm grof en de lichaamsdelen vliegen je als kijker dan ook om de oren. De humor en over-the-top stijl van de film zorgen ervoor dat het geweld niet heel serieus genomen kan worden. Maar kijkers die niet van overmatig geweld houden kunnen beter thuisblijven. De muziek, cinematografie en razendsnelle editing zorgen ervoor dat de verschillende actie scènes er bijzonder aantrekkelijk en komisch uitzien. Iets wat het beste terugkomt in de nu al controversiële ‘kerk-scène’.

Al met al weet Kingsman na een wat traag begin geheel te verassen. De film voelt verfrissend aan en weet in zijn tweede en derde akte dan ook geen moment te vervelen. Want zeg nou zelf, wie wil nou niet Colin Firth (die normaal toch niet zo snel in een actiefilm te zien is) aanschouwen in een rol als geheim agent on steroids. Enig kritiekpunt hierin is dat het geweld niet voor iedereen is en dat de CGI (Computer Gegenereerde Beelden) soms niet bijzonder mooi te noemen is. Maar als je dat verder niks uitmaakt, ga dan linea recta naar de bioscoop want de film is al bijna twee weken in Nederland te bewonderen. Entertainment op zijn best!