nieuws
Recensie: Girls Seizoen 2

Het tweede seizoen van Girls is achter de rug. Zijn de dames er sterker uitgekomen of kwijnen ze weg in zelfmedelijden?

De boel is ontspoord. Hannah heeft het het vorige seizoen uitgemaakt met Adam, krijgt haar flamboyante ex-vriend Elijah als nieuwe huisgenoot, vindt een nieuwe romance bij de donkere Sandy en krijgt een boekendeal aangeboden. Ze blijkt daarentegen niet met deze alledaagse omstandigheden om te kunnen gaan. Ze dumpt Sandy vlug, maakt ruzie met Elijah tot het punt dat ze hem het huis (en de serie) uitstuurt en krijgt geen fatsoenlijk woord op papier.

Ook Marnie heeft moeite met haar leven. Als beeldschone blanke vrouw in de grote stad raakt ze diep in de put wanneer ze haar bijbaantje bij een galerij kwijtraakt. Tevens mist ze haar ex-vriendje Charlie. Jessa scheidt al gezwind van haar succesvolle, verantwoordelijke echtgenoot en verdwijnt na een confrontatie met haar vader. Shoshanna, de neurotische rots in de branding, blijft bij Ray tot ze plotsklaps vreemdgaat met een willekeurige portier en Ray wegens meningsverschillen dumpt op de valreep van het tweede seizoen.

Als deze verhaallijnen flinterdun en onbenullig klinken: dat klopt. Girls zakt steeds verder in een routine van verwende blanke meisjes die niet om kunnen gaan met alledaagse, pietluttige problemen. De meiden zijn kleinzerig, egocentrisch en totaal niet in staat hun eigen problemen op te lossen. Er is een schrijnend gebrek aan karakterontwikkeling. Het gebrek aan zelfstandigheid van de hoofdpersonen verraadt een paar ernstige kwalen waar Girls mee kampt.

Als eerste is de scherpe humor langzaamaan verdwenen uit de serie, zoals Rick al opmerkte in zijn impressie. Het drama waar de dames mee kampen is zo triviaal dat het moeilijk is ze serieus te nemen. Waar seizoen 1 nog opende met een komische scène waarin Hannah overdreven dramatisch reageerde op haar ouders’ aankondiging dat zij haar niet meer financieel zouden ondersteunen, is dit schertsende element inmiddels bijna geheel afwezig. De meisjes worden niet meer gestraft voor hun erbarmelijke gedrag en hun lange tenen. De hipsteridealen van koffiebarretjes, artsy feestjes in warenhuizen en een onproductief kunstenaarsbestaan die eerst ook op de hak werden genomen, worden enkel nog gelauwerd. De enige tegenwind komt van Ray, een scepticus die om deze eigenschap gedumpt wordt door Shoshanna, en de absurde Adam die voor het grote deel afwezig is.

Girls werd alom geprezen omdat het een succesvolle tv-serie is voor en door vrouwen. Maar dit seizoen lijkt er volledig op gericht dat Hannah en kornuiten op geen enkele manier kunnen functioneren zonder het goedkeuren van een man. Hannah verandert in een emotioneel wrak zonder het geld van haar pappie of de seksuele dominantie van Adam. Wanneer bij Hannah een zogenaamd sluimerende dwangneurose op ongeloofwaardige wijze uit de lucht komt vallen, kan ze pas tot rust komen in Adams shirtloze, grote armen. Hetzelfde geldt voor Marnie, die het gehele seizoen meer op zoek is naar een vriendje dan een levensvervulling. Ze stort in wanneer haar minnaar, de kunstenaar Booth Jonathan, hun verhouding niet als relatie erkent. In tranen en met bevende ledematen springt ze terug in de armen van haar ex Charlie en dan is dan pas weer in staat om te lachen.

Jessa is een zelfstandige doch nutteloze globetrotter, maar blijkt enorme ‘daddy issues’ te hebben. Ze dumpt haar echtgenoot omdat hij waarde hecht aan zijn succes en de maatschappelijke norm, iets wat ze niet kan verdragen. Integendeel, zij pronkt tegen haar schoonouders over heroïnegebruik. Desalniettemin neemt ze een flinke smak van zijn geld mee bij haar vertrek. Later, na een confrontatie met haar vader, waarin ze hem de schuld geeft van haar problemen, verdwijnt ze voor de rest van het seizoen. Er is geen schande om je over te geven aan een man, maar deze meiden vallen uiteen zonder.

De enige uitzondering is Shoshanna, de favoriet van de serie. Ze heeft geen moeite om het voortouw te nemen in haar relatie met Ray, die ze op haar beurt motiveert om meer met zijn leven te gaan doen. Alles lijkt soepeltjes te lopen tot haar bizarre, ongeloofwaardige overspel. Dit is het tweede probleem waar Girls mee zit: de vrouwen neuken te pas en te onpas in het rond. Op zich is seksuele bevrijding een plus, maar deze meiden gaan zelfs na een ongemakkelijke woordenwisseling met je naar bed. Ze zijn totaal promiscue, maar zonder enige reden. En overspel om overspel kan niet de reden zijn.

Voor een serie voor vrouwen laten de dames veel te vaak hun tieten zien. ‘Functioneel bloot’ bestaat met een reden, maar Girls bevat dit niet (toch is het fijn om Lena Dunhams volslanke lichaam schaamteloos door het beeld te zien wandelen). De aanwezigheid van alle seks lijkt typisch HBO te zijn, maar dit is om de jonge, mannelijke kijker te behagen. Als de vrouwen hier uit de kleren gaan, is het dan voor zichzelf of voor de mannelijke toeschouwer die zich er aan verlekkert? En zelfs als dit de ‘vrije keuze’ is van de vrouw, waarom hamert de serie dan zo op de afhankelijkheid van de hoofdpersonen van een man in hun leven?

Nee, de enige humor en assertiviteit komt van de mannen. Adam gaat door zijn liefdesverdriet hulp zoeken in de AA en vindt een nieuwe vriendin. Ray durft altijd zijn mond open te trekken en richt zich meer op zijn zelfontplooiing. Ook Charlie vindt nieuwe liefde en enorm succes als app-ontwikkelaar. Het is doodzonde dat de mannelijke bijrollen de show dragen en onverklaarbaar dat ze dan ook allemaal staan te springen om terug te komen bij het zooitje ongeregeld dat zich de hoofdpersonen mogen noemen.

Ik heb het hele tweede seizoen van Girls gekeken via HBO GO. Lees ook Ricks recensie van het eerste seizoen.