review
Everything
Conclusie
Het is moeilijk om Everything te definiëren; het is geen typische game of film, maar wel een bijzondere ervaring. Het weet je op een aparte manier aan het denken te zetten over de wereld om je heen. Toch zal zeker niet iedereen zich kunnen vinden in het bizarre karakter.Everything verscheen alweer enige tijd geleden voor PlayStation 4, Windows en Linux. Hoewel de titel aanvankelijk aan ons voorbijging, werd onze aandacht gegrepen toen bleek dat deze meedingt voor een Oscarnominatie. Jawel, een filmprijs dus; de trailer onderaan dit bericht, die volledig uit gameplay bestaat, doet mee in de categorie ‘Beste animatie’. Everything van ontwikkelaar David O’Reilly is namelijk geen conventionele game; het valt meer te omschrijven als een surrealistisch kunstproject.
Je start het spel als olifant die zich door de wereld beweegt door een soort van koprollen te maken. Het vervreemende effect treedt al vroeg op en legt de basis voor de rest van Everything. Aanvankelijk moet je eerst zoeken naar nieuwe dingen om te worden, maar naarmate je verder komt krijg je steeds meer vrijheid. Zo wordt het bijvoorbeeld mogelijk om als boom door het heelal te zweven. De mogelijkheden zijn eindeloos en Everything doet zijn naam zeker eer aan, je kan namelijk alles worden; van bacterie tot planeet of zelfs een melkwegstelsel. Als speler haal je vooral plezier uit het verzamelen van zoveel mogelijk objecten, om vervolgens te kijken wat je hier allemaal mee zou kunnen doen.
We kunnen namelijk niet echt spreken van een doel, of in gamejargon gezegd ‘objective’. Ook is er geen duidelijk afgebakend narratief of uitleg die je bij de hand neemt. Dat de game geen duidelijk doel heeft, draagt bij aan de creatieve manier waarop je het zult benaderen. Verschillende soorten gamers zullen de speeltuin van Everything op hun eigen manier benaderen, maar er zullen ook velen zijn die niet weten wat ze ermee aan moeten. De eenvoud maakt het spel complex en om het echt te begrijpen zul je het zelf moeten ervaren.
Wat het vooral bijzonder maakt, is de focus op ‘zijn’ in plaats van ‘doen’. Hiermee zet het je op een doeltreffende manier aan het denken over de rangschikking van het universum en verbintenissen tussen mensen, dieren en voorwerpen. Het toont je in principe wat er zou gebeuren als een surrealist als Salvador Dalí geen schilder, maar game-ontwikkelaar zou zijn. Door de grote vrijheid en het bizarre karakter is dit zeker geen titel die iedereen zal waarderen. Mocht je geïnteresseerd zijn in media die compleet tegen de stroming ingaat, dan is dit zeker een project om eens van te proeven.
