review
Fragments of Him

De indietitel Fragments of Him is op Nederlandse bodem gemaakt; het werd ontwikkeld door Sassybot uit Breda. Het richt zich vooral op het vertellen van een tragisch verhaal over het leven en de dood van Will, een biseksuele man, en de invloed die zijn overlijden heeft op de personen uit zijn omgeving. Een bijzonder persoonlijk onderwerp voor een game, waarin het vaker gebruikelijk is om simpelweg extra levens te verzamelen.

We volgen de verhalen van Will, zijn partner Harry, ex-vriendin Sarah en grootmoeder Mary. Fragments of Him verscheen eerder voor pc en is nu ook op de PlayStation 4 speelbaar. Aan de vormgeving van de menu’s is duidelijk te zien dat deze zijn ontworpen voor gebruik met een muis, maar verder valt er weinig op deze port aan te merken. Het grafische aspect is geen toonbeeld van natuurgetrouwe representatie, maar heeft wel een heel eigen en sfeervolle stijl. De grauwe vormgeving weet het sombere verhaal extra kracht bij te zetten.

In een, ook ongebruikelijk, secondperson-perspectief dwaal je als een geest door de levens van de hoofdpersonen. Hierdoor voel je je als een vlieg op de muur in hun verdriet en rouwproces. Fragments of Him staat zo’n beetje lijnrecht tegenover het grootschalige werk van bijvoorbeeld Guerilla Games, de grootste Nederlandse gameproducent en maker van titels als Horizon: Zero Dawn. Dit is een ervaring die draait om het narratief en niet teveel leunt op actievolle gameplay. Dit werkt uitstekend, vooral omdat de besturing heel intuïtief aanvoelt. Deze behoeft weinig uitleg en staat de verhaalbeleving zo niet in de weg.

Wel zijn de handelingen die gepleegd moeten worden vaak erg nikszeggend, waardoor ze gaan aanvoelen als een vervelende verplichting. Zo komt het al vroeg in de game voor dat je in een auto stapt, waarbij je vervolgens de spiegel moet rechtzetten en de stoelhouding moet aanpassen om vervolgens stapsgewijs het voertuig eens te gaan starten. Dit soort acties vormen het grootste deel van de gameplay. De input van de speler beperkt zich in principe tot een aantal keuzes, die geen invloed hebben op het verhaal. Dit maakt de ervaring wat beperkend, hoewel het mooi past bij de machteloosheid van de personages. Het doet je afvragen of Fragments of Him niet beter een film had kunnen zijn. Dit betekent echter niet dat het spel slecht is, het is vooral anders dan we gewend zijn. De beleving zal dan ook grotendeels afhangen van de interesse in het verhaal, meer dan bij welke game dan ook.