review
Blue Reflection

Blue Reflection is al een tijdje speelbaar in de westerse wereld en daarom is het hoog tijd voor een review! De game focust zich op het leven op de middelbare school en de emoties en problemen waar tieners mee te maken krijgen. Daarnaast gaat het over een magische wereld die beheerst wordt door demonen.

In Blue Reflection speel je Hinako Shirai, een meisje dat net begint aan haar laatste vier jaar van de middelbare school. Ze was een bedreven balletdanseres, maar door een ongeluk kan ze haar passie niet meer uitoefenen. Dit is iets dat haar hard raakt en in een depressie brengt. Dan komt ze erachter dat ze een ‘reflector’ is, iemand die naar een andere wereld genaamd de ‘Common’ kan reizen waar ze magische krachten heeft en kan bewegen als voorheen. Ze leert dat er wezens zijn die de aarde aanvallen en het is de taak van reflectoren om dat te voorkomen. Wanneer deze vijanden allemaal zijn verslagen mag elke reflector een wens uit laten komen. Met het verlangen weer te kunnen dansen in gedachten gaat ze de strijd aan.

Ondanks deze beschrijving draait Blue Reflection helemaal niet om het vechten. Het grootste gedeelte van het spel gaat om het schoolleven en alledaagse problemen waar tieners mee worstelen. Zo gaat er een heel hoofdstuk over een klasgenoot van Hinako die iemand leuk vindt, maar bang is hem dat te vertellen omdat ze hun vriendschap niet wil verpesten. Als reflector moet Hinako trachten de mensen om haar heen te bergijpen, omdat emoties brandstof zijn voor haar krachten. Om deze reden moet ze ook relaties opbouwen en versterken. Hiervoor heeft het spel vergelijkbaar met de Persona serie een dag-en-nacht-cyclus waar je tijdens de schooltijd de kans krijgt missies te volbrengen en met personages te praten.

Als je aan een relatie wil werken met iemand hoef je die persoon simpelweg aan te spreken. Na een kort gesprek krijg je dan twee dialoog-opties. Als je interesse toont zal er een gesprek plaatsvinden en na afloop krijg je een beloning Ook kun je aan het eind van elke dag kun je iemand uitnodigen om na school iets mee te doen. Verder zijn er af en toe ook missies waarvoor je de ‘common’ in moet om wat demonen te verslaan. Ondanks dat het spel om de relaties draait is het eigenlijk best saai. Je toont interesse, er speelt een filmpje af en je bent klaar. Dat er geen stemmen zijn tijdens de cutscenes maar er wel bewegende monden zijn maakt het alleen maar irritanter.

Het verhaal blijft grotendeels simpel en Gust kiest er in plaats daarvan voor te laten zien hoe kleine dingen grote problemen kunnen zijn voor tieners. Dit lukt aardig, doordat het spel ons laat zien hoe krachtig emoties kunnen zijn. De voice-acting is ook goed gedaan, waardoor het nog beter overgebracht wordt. Een nadeel daarentegen is dat de monden van de personages en de stemmen absoluut niet gesynchroniseerd zijn. Het lijkt er haast op dat de animateurs de monden maar willekeurig laten bewegen, iets wat al gauw erg storend is. Daarbij komt dat er alleen stemmen zijn als je met het hoofdverhaal bezig bent. Als je gewoon door school aan het lopen bent is dit niet zo’n probleem, maar tijdens cutscenes is het maar wat stilletjes. Hierdoor voelt het spel erg goedkoop.

Gevechten in Blue Reflection gaan beurt voor beurt, maar met een kleine afwijking. Er is een tijdslijn waarop je kan zien wanneer iemand aan de beurt is, maar met sommige aanvallen kan je een vijand naar achter duwen waardoor hij pas later mag. Ook vijanden kunnen jou naar achter duwen waardoor jij dan weer later aan de beurt bent, een grappige kleine toevoeging. Helaas zijn de gevechten te gemakkelijk om er echt gebruik van te kunnen maken. Op wat baasgevechten na kom je er eigenlijk altijd wel doorheen met enkel normale aanvallen. Bovendien begin je altijd met volle levenspunten en mana, waardoor je je nooit zorgen hoeft te maken over hoe efficiënt je ermee omgaat.

Blue Reflection is een spel waarin weinig mis kan gaan. Het mist diepgang en bij de binaire keuzes spreekt de juiste heel erg voor zich. Ook de gevechten zijn dusdanig makkelijk dat je er niet over na hoeft te denken. Wel is de muziek goed en ook de voice-acting is aardig. Jammer dat je die stemmen alleen hoort tijdens het hoofdverhaal, wat tijdens optionele missies voor ongemakkelijke stiltes zorgt.

Blue Reflection is verkrijgbaar voor PlayStation 4, PlayStation Vita en pc.