review
Xenoblade Chronicles 2

Xenoblade Chronicles 2 is een Japanse roleplaying-game op de Nintendo Switch. Vorige maand was er een uitgebreide Nintendo Direct met allerlei informatie over de game. Het eerste deel op de Wii U werd enorm goed ontvangen en is zelfs uitgebracht voor de New Nintendo 3DS. Zodoende keken veel mensen uit naar dit nieuwe deel op Nintendo’s nieuwe paradepaardje.

Xenoblade Chronicles 2 begint met Rex, een schatzoeker. Hij bezoekt oude wrakken en schepen om onderdelen mee te nemen en te verkopen. Tijdens zijn avontuur krijgt hij een goedbetaalde missie om met een team een verloren schip te zoeken. Daarbij gaat er wat mis en blijkt het schip een oude Blade te bevatten. Een Blade is een levend wapen dat zijn eigenaar kan helpen tijdens een gevecht. Deze Blade, genaamd Pyra, blijkt iets unieks te hebben en besluit Rex te helpen. Vervolgens is het aan Rex de taak om Pyra naar Elysium te brengen, een veilige haven voor alle wezens.

Het eerste wat opvalt aan het spel is hoeveel uitleg je krijgt in het begin. De manier waarop dit gedaan wordt, is erg onhandig omdat ze al spreken over allerlei technische onderdelen, terwijl dit nog helemaal niet aan bod is gekomen. Dat erkent de tutorial ook, want die spreekt vaak de woorden: “…maar dat bespreken we later nog.” Zodoende word je onnodig belast met moeilijke termen nog voor je een echt gevecht hebt gehad. Daarbij komen er, zeker in de eerste twee uur, enorm veel cutscenes na slechts een korte periode spelen. Soms loop je drie meter om vervolgens weer een cutscene van een paar minuten te bekijken. Dit leidt erg af en nodigt snel uit om de filmpjes over te slaan. Mocht je dit doen, dan mis je wel cruciale informatie over het verhaal, dus probeer dat te weerstaan.

Gevechten in Xenoblade Chronicles 2 gebeuren vrijwel automatisch, op speciale aanvallen en tactieken na. Bij monsters van een lager niveau hoef je alleen maar naast het wezen te staan en te wachten. Deze vechtstijl past misschien bij grote online multiplayer spellen, maar zeker niet bij een JRPG. Deze passieve stijl van vechten zorgt ervoor dat je niet betrokken raakt bij de actie. Zo kan dat snel als een klusje aanvoelen in plaats van ontspanning. Daarbij maakt het in het begin nauwelijks uit welke speciale aanval je uitvoert, omdat je over weinig verschillende aanvallen beschikt. Door te experimenteren vind je uiteindelijk, na vele uren, een tactiek die bij je past. Daarbij beloont het spel ook samenwerking tussen stijlen om meer schade te doen. Hierdoor is tactisch inzicht erg belangrijk, maar vanwege de passiviteit wordt dat niet snel uitgenodigd. Later in het spel straalt de diepgang van het gevechtssysteem pas naarmate je meer Blades en items verkrijgt. Wat wel onhandig is, is dat na elk gevecht je personage het wapen opbergt, ondanks dat er twee meter verderop nog een monster staat. Dit voelt erg onhandig en haalt je uit de sfeer van het gevecht.

Xenoblade Chronicles 2 is in de kern een erg vermakelijke JRPG, maar weet met de vele tekortkomingen niet te excelleren. Er zit genoeg content in om uren zoet te zijn en het verhaal is interessant. Helaas is het zichtbaar dat de Switch, zeker in handheld-modus, de game beperkt in zijn glorie vanwege de beperkte kracht. De extra missies zijn repetitief en het verhogen van de levels van je personages kost veel tijd en kan de dooddoener zijn in de speelervaring. Xenoblade Chronicles 2 straalt enorm na de eerste hoofdstukken, maar wordt in het begin gehinderd door vele tutorials en onhandigheden. Als je je daar doorheen weet te slaan, zal de game een fijne ervaring worden.