review
Max The Curse of Brotherhood

Max The Curse of Brotherhood verscheen alweer vier jaar geleden voor de Xbox One en zou later ook nog uitkomen voor de Xbox 360 en pc. Inmiddels is de exclusiviteitsvloek doorbroken en is de game ook beschikbaar buiten de Microsoft-platformen: PlayStation 4-bezitters kunnen nu ook aan de slag met het kleurrijke platform-avontuur van Max.

Nadat deze Max voor de zoveelste keer ziet gebeuren hoe zijn broertje zijn speelgoed sloopt, besluit hij op internet naar een oplossing te zoeken. Hij komt al snel bij een magische spreuk terecht en spreekt de mysterieuze woorden uit. Een portaal opent, zijn broertje wordt meegezogen en Max ziet zichzelf gedwongen om er achteraan te springen. Hierdoor komt Max in een magische wereld terecht, waar blijkt dat de gemene Mustacho zijn broertje gevangen heeft genomen. Bewapend met slechts een Magic Marker moet Max zich een weg door de alternatieve dimensie banen door puzzels op te lossen en monsters te verslaan.

De Magic Marker van Max heeft een aantal speciale vaardigheden die in de loop van het spel worden vrijgespeeld. Het is mogelijk om voorwerpen te tekenen die worden gebruikt om de wereld te doorkruisen. Aanvankelijk zijn dit enkel rotsplatformen die uit de grond kunnen worden gerezen, maar later is het ook mogelijk om takken, lianen en waterstromen te tekenen. Vooral die latere vormen leuke uitdagingen aangezien je zelf volledig de vorm van je tekening kunt bepalen. Wel is het jammer dat het hierbij blijft qua vrijheid; je bent beperkt tot het gebruik van specifieke objecten op vastgestelde locaties en hebt hier zelf geen inbreng in.

Max The Curse of Brotherhood is een leuke puzzelplatformer in een stijlvol jasje. Het heeft een cinematische kwaliteit en de mooie vormgeving doet nog het meeste denken aan films van de grote animatiestudios, zoals Pixar of Dreamworks. Technisch is het allemaal niet geweldig verfijnd, maar de stijl heeft wel een grote aantrekkingskracht. Het verhaal komt lekker snel op gang en je hoeft niet naar vervelend lange cutscenes te kijken, maar dat betekent helaas niet dat Max zonder ergernissen is. De puzzels hebben vaak een hoog ‘met vallen en opstaan’-gehalte, waarbij je vaak gewoon dingen moet proberen en via ’trial and error’ de juiste oplossing moet zoeken. Ook werkt de besturing hierbij niet altijd goed mee en kost het een aantal pogingen om het gewenste object te tekenen. Max The Curse of Brotherhood weet veel van dit soort minpunten te verbloemen, maar nog net niet allemaal.