review
Pitch Perfect 3

Na het winnen van de wereldtitel in deel twee, zijn de Bella’s uit elkaar gevallen en probeert ieder van hen haar weg te vinden in de echte wereld, met wisselend succes. Wanneer ze tijdens een reünie worden geconfronteerd met een zanggroep, besluiten ze om nog een keer de microfoon op te pakken en gezamenlijk mee te doen aan een wedstrijd voor een plekje in de USO show, een show voor Amerikaanse soldaten om het moreel op te krikken. Hoe dit allemaal afloopt zien we in Pitch Perfect 3.

Wie de eerdere delen gezien heeft, weet wat hij kan verwachten: een humoristische film die het vooral moet hebben van de optredens van de dames. Deze zijn dan ook weer prima in orde. Ondersteund door flitsende beelden, bouwen de ‘Pitches’ er telkens weer een fraai feestje van, waarin verschillende populaire liedjes in een fris nieuw a capella-jasje worden gestoken. Dit vormen dan ook zonder meer de hoogtepunten in de film.

Foto: Universal Pictures

Helaas stelt de rest danig teleur. Op een paar geslaagde grappen na is het eigenlijk maar erg matig wat Pitch Perfect 3 ons te bieden heeft. Het dieptepunt daarbij is het clichématige verhaal dat nergens boeiend weet te worden. Want natuurlijk komen de dames uit geslagen positie weer terug en weten ze langzaamaan het vertrouwen van iedereen terug te winnen. Ook het subplot met de vader van Fat Amy (Rebel Wilson) is erbij gehaald om er iets van spanning in te brengen, maar voelt erg overbodig. Wat overblijft is de rol van Beca (Anna Kendrick). Zij is eigenlijk de enige met wie de kijker weet te binden, aangezien in haar personage nog wat verdieping wordt aangebracht.

Uiteindelijk is dit niet waarvoor je Pitch Perfect 3 gaat kijken, maar het weerhoudt de film er wel van om de status van aanrader te behalen. Want buiten de muzikale intermezzo’s is er eigenlijk maar bar weinig te beleven.