Doorgaan naar artikel
Guts and Glory
Stefan Manenschijn
Stefan Manenschijn
Profiel

Conclusie

Guts and Glory is op zijn best, wanneer je op een gewelddadige manier aan je einde komt. De bizarre situaties die ontstaan, zijn goed voor flink wat daverende lachsalvo's. Wanneer je echter voorbij deze gimmick kijkt, blijft er eigenlijk maar weinig over om lang geboeid te blijven.

Toen wij de eerste beelden zagen van Guts and Glory, hielden we het niet meer van het lachen. De absurde situatie, waarin een vader met zijn kind achterop de fiets zich door een doolhof met cirkelzagen, knuppels met spijkers en landmijnen moest manoeuvreren, werkte flink op onze lachspieren. Zeker op de momenten waarop een van beiden genadeloos in aanraking kwam met een van de dodelijke vallen, stonden we met open mond toe te kijken. Je leest het al: Guts and Glory is zeker niet voor iedereen.

Aan het begin van het spel is het kinderzitje overigens nog niet beschikbaar, deze moet vrijgespeeld worden door een aantal banen succesvol af te leggen. Wel is er de keuze tussen verschillende andere bijzondere personages. Zo is er de familie Yang, die op roadtrip gaat, Earl op zijn quad en een groepje Afro-Amerikanen in een pick-up. In totaal zijn er acht verschillende personages, die zeker niet allemaal even makkelijk te besturen zijn en sommigen zelfs ronduit frustrerend. Je kunt de uitdaging dus zo lastig maken als je zelf wilt.

Zoals gemeld, is het doel om de finish te halen van het hindernisparcours. Tot zover niets bijzonders, totdat je erachter komt dat dit niet zomaar hindernissen zijn. Rondvliegende cirkelzagen, rondzwaaiende boomstammen met spijkers en landmijnen; het is een groot en dodelijk festijn. De game is dan ook op zijn best, wanneer je hiermee in aanraking komt. Dit beperkt zich niet tot simpelweg doodgaan en opnieuw beginnen, het is een stuk luguberder dan dat. Zo kun je ook ledematen kwijtraken, wat alleen visuele gevolgen heeft. Het kan dus voorkomen dat je totaal verminkt over de finishlijn komt en alsnog het level haalt.

Helaas lopen de verschillende hindernisbanen behoorlijk uiteen wat betreft moeilijkheidsgraad. Veel ervan zijn doodeenvoudig en dan blijkt ook meteen dat het spel verder niet zoveel om het lijf heeft. De basisgameplay is niet genoeg om het geheel overeind te houden. Grafisch is het daarbij nog eens heel erg slecht, al hoort dat ook een beetje bij de game. Wel is het vreemd dat we desondanks toch wel regelmatig framedrops zien.

Guts and Glory gaat je, mits je van dit soort bizarre humor houdt, gegarandeerd een ontzettend geniale avond bezorgen. Nodig je vrienden uit en probeer na elkaar de finish te halen op de uitdagendste banen en je beleeft een avond waar je met elkaar nog vaak over napraat. Helaas blijft er, wanneer de gimmick is uitgewerkt, niet genoeg over om je te motiveren veel tijd in de game te steken; daar is de basisgameplay simpelweg te karig voor en biedt het te weinig uitdaging.