review
Thronebreaker: The Witcher Tales

Het was alweer in 2015 dat CD Projekt RED met The Witcher III: Wild Hunt alle verwachtingen, torenhoog als ze waren, volledig wegbliezen. Het was en blijft een van de meest bijzondere singleplayer-games aller tijden en zonder twijfel een van de beste RPG’s ooit gemaakt. In The Witcher III zat een mini-game genaamd Gwent. Dit was zo succesvol, dat CD Projekt RED er een standalone-game van heeft gemaakt (lees hier meer over deze overgang). Dat opzichzelfstaande spel heeft inmiddels meer dan een jaar in beta gezeten en is nu live met de volledige release. De singleplayer-ervaring die hierbij zou horen, is op zijn beurt zo groot geworden dat ook deze weer een standalone-titel moest worden. Die is er nu in de vorm van Thronebreaker: The Witcher Tales.

Wie denkt dat uit het geschiedenislesje hierboven blijkt dat Thonebreaker: The Witcher Tales een slap aftreksel is van een mini-game, heeft het goed mis. Het gaat hier om een gigantische RPG met een origineel verhaal en interessante gameplay-elementen.

De gameplay heeft een aantal verschillende facetten. Je loopt door de wereld als Koningin Meve. Terwijl je dit doet, zal je een boel verschillende dingen tegenkomen. Denk aan quests, gevechten, puzzels en vooral een boel materialen om te verzamelen.  Je zal gevechten uitspelen via de systemen van het kaartspel Gwent. Maak je echter geen zorgen als je niet al te veel van de traditionele collectible cardgames houdt: je zal geen honderden pakjes open hoeven te maken of extreem gecompliceerde decks moeten bouwen.

Je begint het spel met een vrij simpel deck, de kaarten hierin vormen als het ware het leger van de koningin. Naarmate je verder komt, zal je nieuwe kaarten kunnen toevoegen. Als het niet zo je ding is om hier diep over na te denken, dan kun je simpelweg toevoegen wat je leuk lijkt. Vind je dit wel leuk, of speel je op een lastiger niveau, dan kun je natuurlijk wel je best doen om voor kaarten te kiezen die zo goed mogelijk op elkaar inwerken. Het wordt hierdoor extra interessant om precies die kaarten te ontgrendelen die perfect zullen passen binnen jouw deck en het zorgt ervoor dat je enorm betrokken raakt bij je voortgang.

Dan zijn er ook nog een boel puzzels in het spel, zoals we eerder al meldden. Dit zijn echter niet puzzels zoals bij een Tomb Raider of Zelda, maar ook deze puzzels zijn verwerkt in het kaartspel Gwent. Zo kunnen er een aantal zombies op het bord staan en is het de opdracht om ze allemaal met drie van tevoren bepaalde kaarten te verzwakken tot precies één levenspunt. De puzzels zijn creatief en kunnen heel simpel zijn, of verdraaid lastig. Ze zorgen dat je echt even goed na moet denken en niet alleen de kaarten uit je hand in een willekeurige volgorde uitspeelt.

Gwent moet je vooral zien als het middel om gevechten te beslissen en puzzels op te lossen. Veel mensen zullen afgeschrikt worden door te denken dat vrijwel het hele spel een kaartspel is en dat is zonde. Het is vooral een echte RPG. Denk aan lange, sterke dialogen met interessante personages, quests en sidequests, het ontdekken van gebieden en zijweggetjes en het maken van belangrijke keuzes.

De dialogen zijn bijzonder goed geschreven en de manier waarop het allemaal gepresenteerd is, is indrukwekkend. De tekst is bijna meer als een toneelstuk ingesproken en, alhoewel het in het begin even wennen is, wordt het vrij snel betoverend. Het laat zien dat je ook een pakkend verhaal in een game kan neerzetten zonder honderd man aan animaties en 3D-modellen te laten werken.

Daarnaast zit de wereld gewoon bomvol. Op elk klein stukje, of het nou op het hoofdpad zit of niet, vind je materialen, missies of personen. Personen of missies gaan vaak gepaard met ofwel een gevecht, ofwel een keuze om te maken. Soms is een keuze zo simpel als ‘geef wat goud, maar je krijgt er X voor terug’, maar soms is de lijn tussen ‘goed’ of ‘slecht’ een stuk waziger. Materialen kun je weer gebruiken voor upgrades voor je tentenkamp of het maken van nieuwe kaarten. Door je tentenkamp te upgraden, krijg je soms passieve bonussen (zoals dat Meve sneller loopt, of je meer goud krijgt na overwinningen) of kan je hele nieuwe kaarten vrijspelen. Alhoewel het niets baanbrekends is, zorgt het ervoor dat materialen een belangrijk iets worden en je betrokken raakt bij de wereld om je heen: een extra missie kan leiden tot extra materialen en genoeg materialen kunnen weer zorgen voor een nieuwe upgrade. Dat is het sterke van dit spel: alle aspecten staan in dienst van elkaar en zorgen ervoor dat je ze allemaal interessant gaat vinden en dat elk onderdeel van de wereld van levensbelang lijkt.

Met tientallen uren aan speelplezier, uitdagende puzzels en gevechten en een ongelooflijk sterk verhaal met pakkende dialogen, is Thronebreaker: The Witcher Tales een must-have voor fans van het Witcher-universum die bereid zijn om iets te spelen zonder realtime-actie. Het laat zien dat CD Projekt RED ook een fantastische ervaring neer kan zetten zonder dat ze leunen op mooie graphics of de geliefde Geralt of Rivia.

Thronebreaker: The Witcher Tales is voor deze review gespeeld op pc. De game zal vanaf 4 december ook beschikbaar zijn voor PlayStation 4 en Xbox One.