review
Crashlands

Voor mensen die een fan zijn van Crashlands en in het bezit zijn van de Switch is er goed nieuws: De game kan nu gespeeld worden op de Nintendo-console/handheld. Mensen die er nog niet over uit zijn of ze het spel wel willen hebben echter ook geluk, want hier is onze review!

Crashlands is een survival-game waarin spelers dingen moeten maken (‘craften’) om te overleven. Hoewel het genre voortkomt uit Minecraft, heeft het met zijn 2D-gameplay en grafische stijl veel meer weg van het succesvolle Don’t Starve. Het voornaamste verschil is dat Crashlands zich plaatsvindt in de ruimte. Hoofdrolspeler Flux Dabes is een koerier voor een interplanetair postbedrijf, maar nadat een alien zijn schip aanvalt, crasht hij met pakketjes en zijn trouwe robot Juicebox op een onbekende planeet. Zij moeten gauw contact opnemen met het bedrijf en de pakketjes beschermen met hun leven, anders worden ze nooit gered.

Het verhaal focust op humor: Crashlands zit er vol gekke personages, vreemde dialogen en bizarre wezens. De grappen zijn flauw, meestal zo flauw dat je er stiekem binnensmonds om moet lachen, maar ook weer niet te hard, want je schaamt je er ook een beetje voor. Verder is het verhaal niet bijzonder diep: de alien die het schip overvalt is op zoek naar een batterij en vindt dat hij in zijn recht is als hij het steelt van Flux. Die doet er vervolgens alles aan om contact op te nemen met zijn baas, maar moet daarbij wel de pakketjes met zijn leven beschermen; zijn baas denkt namelijk alleen aan winst en zonder pakketjes zijn zijn werknemers het redden niet waard. Toch weet de eerder beschreven humor te compenseren voor het gebrek aan diepgang.

De gameplay van Crashlands is gevarieerd. Spelers moeten grondstoffen vergaren, vechten, vissen en craften om een leven op te bouwen voor Flux en om hem te helpen weer thuis te komen. Tijdens het verhaal ontdekt men steeds meer recepten, waarmee ze dan beter gereedschap, wapens en uitrustingen kunnen maken.

Dit werkt op zich prima, maar er zijn ook frustraties bij betrokken. Zo zijn sommige recepten niet gebonden aan een missie, maar moet het verkregen worden als een willekeurige vondst. Dit gaat dan niet over voorwerpen die absoluut nodig zijn om te vorderen in het verhaal, maar het zijn wel dingen die flink kunnen helpen. Het kan soms uren duren voordat het eindelijk mogelijk is een voorwerp te maken, ondanks dat de benodigde materialen al lang verkregen zijn. Daarnaast is het irritant dat de recepten verspreid zijn over verschillende werkbanken in plaats van een algemene ‘work bench’, zoals dat wel het geval is in Minecraft. Hierdoor moeten spelers soms flink zoeken voordat ze het juiste station gevonden hebben. Bovendien geraakt hun thuisbasis helemaal vol met deze voorwerpen.

Ook de gevechten zijn wisselvallend leuk en frustrerend. Aan de ene kant werkt de combat goed: om aan te vallen hoef je enkel een monster aan te kijken en op de actieknop te drukken, daarna gaat alles vanzelf. Echter moet je wel op blijven letten; je moet namelijk actief aanvallen ontwijken. Gelukkig wordt aangegeven waar een aanval van een monster gaat landen en bovendien hebben alle monsters vaste aanvalspatronen die je gaandeweg zal leren, waarna je op een gegeven moment precies weet wat je moet doen.

Het probleem zit hem echter in de actieknop. Die is hetzelfde voor aanvallen, praten en bijvoorbeeld het omhakken van een boom. Het komt daarom vaak voor dat je probeert een monster aan te vallen, maar Flux plots begint met het verzamelen van metaal. Dit komt zelfs zoveel voor dat men er soms voor kiest dat metaal dan maar inderdaad te verzamelen, zodat het niet meer in de weg staat tijdens het gevecht. En dit gebeurt allemaal terwijl je aanvallen van het monster moet vermijden, erg onhandig. Het is gelukkig in handheld-modus ook mogelijk iets te selecteren door het aan te tikken op de touchscreen, maar voor spelers met wat dikkere vingers is dit  nog steeds niet optimaal.

Het is bovendien mogelijk samen te spelen met een vriend. Dan bestuurt een persoon nog steeds Flux, maar de ander bestuurt dan Juicebox, de robot. Hij is helaas wel een extra hulpje en niet een volwaardig deelnemer aan het spel. Zo zijn zijn aanvallen veel minder sterk, mag hij niet craften en kan hij enkel kort uitgeschakeld zijn. Het is daarom meer geschikt om even tussendoor te doen en niet om het gehele spel op deze manier te spelen. Toch is het wel een leuke manier om even wat te lachen met een vriend die op bezoek is.

Crashlands is leuk en het verhaal is grappig. Ook is de combat interessant. Helaas is het toch niet helemaal tot in de puntjes uitgewerkt, wat soms tot flinke frustraties kan leiden. Flux doet niet altijd wat men wil en de vele werkplaatsen die nodig zijn, zijn erg irritant. Toch is de game het spelen waard.

Voor deze review is Crashlands gespeeld op de Nintendo Switch. De game is beschikbaar voor Nintendo Switch, pc en mobiele apparaten.