review
Left Alive

Toen Left Alive werd aangekondigd, waren we eigenlijk meteen enthousiast. Een stealth-game in het Front Mission-universum, waarbij ook nog eens veteranen uit de Metal Gear– en Armored Core-reeksen betrokken zijn, kan toch niet anders dan een succes worden? Inmiddels ligt Left Alive in de winkels en moeten we concluderen dat het helaas toch anders is gelopen.

Het verhaal begint goed en draait om een conflict tussen de twee kleine landen Ruthenia en Garamoniya. De stad Novo Slava krijgt te maken met een verrassingsaanval, waarbij het leger al snel het onderspit delft. De overgebleven burgers moeten zien te overleven in een verwoeste en bezette stad.

In de game volgen we de verhalen van drie overlevers. De eerste is Mikhail, een Wanzer-piloot die midden in de stad gestrand is met een kapotte mech. De tweede is Olga, een politieagente en tot slot is er nog Leonid, een commandant van het Novoslaviaanse bevrijdingsfront. Hoewel het verhaal uiteindelijk niet al te bijzonder blijkt, is het wel het leukste onderdeel van de game.

De rest is namelijk behoorlijk waardeloos, waarbij de slechte gameplay voor de grootste ellende zorgt. De basis bestaat uit stealth, waarbij het de bedoeling is om zonder gezien te worden je doel te bereiken. De verbazing is dan ook groot, wanneer we ons achter een tegenstander hebben gepositioneerd en elke mogelijkheid ontbreekt om hem “stealthy” uit te schakelen. Wat volgt is een vuurgevecht waarbij je gegarandeerd het loodje legt; je tegenstanders kunnen namelijk nogal wat kogels verdragen en aangezien zelf schieten ook voor geen meter werkt, zit er weinig anders op dan het hele stuk maar weer opnieuw te doen en hopen dat je echt niet gezien wordt.

Dit blijkt uiteindelijk bijna onmogelijk te zijn. Je tegenstanders ontdekken je op de meest onmogelijke momenten, waarna er niets anders op zit dan maar te gaan rennen en hopen dat je het overleeft. Het maakt de gameplay uiteindelijk enorm frustrerend en vervelend. De A.I. is sowieso geen sterk punt van Left Alive. Wanneer je eenmaal gesnapt bent, is simpelweg een hoekje om rennen genoeg om je weer uit het vizier van je aanvallers te brengen. Ze besluiten dan maar om verder te gaan waar ze mee bezig waren, alsof er niets is gebeurd.

Wat ook niet helpt is het gevoel dat de game de helft van de tijd je inputs niet registreert. Zeker in het heetst van de strijd wanneer je snel moet schakelen valt dit op en het maakt de gameplay nog beroerder dan het al was. De momenten dat je zelf in een Wanzer (mechs in het Front Mission-universum) mag plaatsnemen, zorgen nog wel voor een kleine verbetering, maar dat is verre van genoeg om de rest te redden.

Grafisch gezien is het ook niet echt om over naar huis te schrijven. Hoewel de Wanzers er tof uit zien, blijft de rest enorm achter. De textures zijn niet mooi en voor je gevoel zit je naar een spel te kijken dat aan het begin van de vorige generatie consoles is uitgekomen.

Ook het geluid doet nog een duit in het zakje. Tijdens het spelen wordt je geholpen door een virtuele assistente die de omgeving voor je in de gaten houdt. Je schrikt je dan ook een hoedje, wanneer je voor het eerst de befaamde zin “Enemy is approaching” hoort. Het is een zin die je daarna nog vaak zult horen en waarvan je al gauw doorhebt dat het nergens op slaat. Regelmatig is er inderdaad wel een vijand in de buurt, maar vormt deze totaal geen gevaar voor je, omdat hij bijvoorbeeld van je weg aan het lopen is of helemaal aan de andere kant van de straat staat zonder aanstalten te maken om op je af te komen.

Uiteindelijk is Left Alive een veelbelovende game die enorm teleurstelt. De gameplay is simpelweg te kapot om voor enig plezier te kunnen zorgen. Zowel stealth als vuurgevechten blinken uit in frustraties waar geen enkele voldoening uit valt te halen. Tel daar ook nog eens de slechte A.I., matige graphics en het irritante geluid bij op en je hebt een game die een dikke onvoldoende haalt.