review
Super Dragon Ball Heroes: World Mission

Begin dit jaar werd een game aangekondigd die bij de onthulling maar weinig mensen wist te overtuigen. Super Dragon Ball Heroes: World Mission is een spel dat zich afspeelt in het Dragon Ball-universum, spelers moeten kaarten verzamelen en het bestond al lang als een arcade-spel in Japan, toch? Heel verwarrend allemaal, dus in deze review vertellen we wat je ervan kan verwachten.

Super Dragon Ball Heroes speelt zich af in een stad waar gewone mensen wonen. Een kaartspel is daar enorm populair: de mensen verzamelen massaal kaarten van de spelwereld van Goku, Vegeta, Piccolo en alle andere helden (en schurken). Opeens gaat er iets fout en door een abnormaliteit smelt hun wereld langzaam samen met die van de helden. De verschillende beroemde Dragon Ball-schurken maken hier gebruik van om kwade plannen uit te voeren. Onze jonge protagonist, Beat, gaat samen met een aantal metgezellen op pad om hun krachten van dit kaartspel te gebruiken en de boel te redden. Dat het verhaal niet zo spectaculair is, maakt weinig uit. De gameplay is enorm sterk en dan voldoet het dat de dialogen even voor een luchtige adempauze zorgen.

De hoofdmodus van Super Dragon Ball Heroes is in eerste instantie het verhaal. Je voltooit allemaal gevechten op een soort kaart om door te gaan naar het volgende hoofdstukje: heb je een gevecht gehad, speel je weer nieuwe paden vrij naar andere gevechten, stukken verhaal, extra voorwerpen of soms hele extra zijpaden. Een leuk voorbeeld vonden we dat we (vrij vroeg in het spel) een zijpad vrijspeelden waar we een paar gevechten achter elkaar met Pan gingen trainen, die de hulp kreeg van de nodige bekenden. Dit was niet alleen verrassend leuk geschreven, maar was uiteindelijk vrij uitdagend en dit vormde het eerste echt lastige gevecht van het spel voor ons.

Maar hoe werken al die gevechten nou eigenlijk? Het is lastig om alle fijne details ervan uit te leggen, dus we zullen het voor het gemak van deze review wat breder houden. Twee spelers nemen allebei zeven kaarten mee naar het gevecht. Elke kaart heeft verschillende eigenschappen, zoals aanvalskracht, verdedigingskracht en een boel verschillende vaardigheden. Vervolgens worden alle zeven kaarten op het speelveld gezet: hoe verder je kaarten naar voren zet, hoe meer van hun krachten je gebruikt en hoe meer hun stamina opraakt. Vervolgens gaan de twee partijen tegen elkaar knokken en bepalen de ingezette hoeveelheid ‘power’, de vaardigheden die geactiveerd worden en een mini-game waarbij je met goede timing een balkje moet vullen, wie er na een aantal rondes wint. Het klinkt suf, maar er zit enorm veel diepgang in, helaas veel te veel diepgang om in een review uit te leggen. Als je echt graag het systeem wilt begrijpen, dan raden we je deze playlist van Bandai Namco zelf aan, waarin in filmpjes van een tot twee minuten verschillende elementen worden uitgelegd. Om eerlijk te zijn moeten we bekennen dat het ons de nodige uurtjes heeft gekost voordat we écht alles van het vechtsysteem begrepen, dus als het je enigszins interessant lijkt, moet je het gewoon proberen.

Wat maakt de gameplay nou zo leuk? Dat is gelukkig wél vrij simpel uit te leggen. Om te beginnen worden sommige gevechten na een paar uur spelen best uitdagend en op dat moment voelt echt elke keuze die je maakt als een potentiële gamechanger. Net een andere kaart in je opstelling gebruiken, iemand laten uitrusten om stamina terug te krijgen of juist volledig in de aanval zetten met het risico dat die persoon uitgeschakeld wordt vanwege vermoeidheid, dit zijn allemaal keuzes die heel klein lijken, maar grote consequenties kunnen hebben.

Daarnaast zijn er kleine spektakels die plaatsvinden tijdens een gevecht die het vermakelijk houden: overdreven superaanvallen en verschillende quicktime-events zijn uitgebreid genoeg om er als Dragon Ball-fan van te genieten, maar niet zo uitgebreid dat het langdradig wordt.

Klaar voor het sterkste aspect van Super Dragon Ball Heroes: World Mission? Er is belachelijk veel content. Elk aspect van de game is zodanig volgegooid met content dat het bijna voelt alsof Bandai Namco per ongeluk drie games in één heeft uitgebracht. In een wereld waar zowat elke pc-game met een halfbakken Early Access-vorm komt en we bij te veel mainstream games maar moeten hopen dat er in de toekomst nog een boel bugs uitgehaald zullen worden en extra content toegevoegd zal worden, is Super Dragon Ball Heroes ironisch genoeg bijna revolutionair.

Dat is ironisch omdat de game in veel gevallen ouderwets is. Het spel loopt op een enorm oude engine en dat is terug te zien in de graphics. Daarnaast is de gameplay met de quicktime-events enorm arcade (niet zo gek aangezien het van oorsprong een arcade-spel is in Japan) en dient het verhaal, typerend voor vergelijkbare games van vroeger, vooral als tussendoortje en niet als hoofdattractie.

Maar dat maakt allemaal absoluut niet uit als er zo ongelooflijk veel te doen is en het allemaal gewoon enorm vermakelijk is. Er zitten zo’n 1200 kaarten in het spel, allemaal te verkrijgen door te spelen en zonder enige vorm van microtransacties. Deze speel je vrij op een perfect tempo: je wordt niet zodanig overspoeld met nieuwe kaarten dat je niet meer weet wat je moet doen als nieuwe speler, maar je krijgt er meer dan genoeg om continu benieuwd te zijn naar wat er komen gaat. Daarnaast zijn kaarten enorm divers. Zo lijkt een bepaalde versie van Goten op zichzelf niet sterk genoeg om in onze opstelling te zetten, maar als we de kinderversie van Trunks ook gebruiken en gedurende een gevecht aan bepaalde eisen voldoen, kunnen ze fuseren en worden ze de enorm sterke Saiyan-versie van Gotenks. Hierdoor nodigt het spel continu uit om meer te spelen, meer kaarten te verzamelen en na een aantal gevechten weer even goed te kijken naar je opstelling. Het voelt bijna alsof je een RPG speelt en elke overwinning bijdraagt aan je voortgang en dus voor enorme voldoening zorgt.

Naast het hoofdverhaal heb je ook nog eens de mogelijkheid om je eigen kaarten te creëren, je eigen missies te ontwerpen en te delen of de missies van anderen te spelen. Ook heb je een arcade-modus waarin je gewoon de verschillende legendes van de Dragon Ball-wereld afgaat om je vaardigheden te testen. Mocht je al deze content doorgespeeld hebben en nog steeds meer willen: dan kan je eindeloos veel plezier halen uit de multiplayer-modus.

Super Dragon Ball Heroes: World Mission is een apart geval. Het is op geen enkel vlak perfect: de gameplay is voor beginners veel te verwarrend gedurende de eerste paar uur, de graphics zijn ouderwets, de quicktime-events hadden sterk verbeterd kunnen worden en het verhaal laat je niet op het puntje van je stoel zitten. Echter is het wel allemaal iets belangrijkers: leuk. De gameplay is, zelfs als je het nog niet begrijpt, vermakelijk en als je het beter begrijpt, is het enorm diepgaand, de superaanvallen van alle verschillende vechtersbazen zijn verschillend genoeg om het interessant te houden en de quicktime-events zorgen er toch voor dat je de aandacht erbij moet houden. Tel daar de bizarre hoeveelheid content bij op en je hebt simpelweg een van de betere games die op de Switch beschikbaar is.

Super Dragon Ball Heroes: World Mission is voor deze review gespeeld op de Nintendo Switch. De game is beschikbaar op de Nintendo Switch en pc.