review
Attack on Titan 2: Final Battle

Begin 2018 verscheen de op de anime gebaseerde game Attack on Titan 2, waarmee je de eerste twee seizoenen van de serie kon naspelen. Het spel kreeg aardige recensies en bleek de actie van de anime goed om te zetten. Helaas hebben wij destijds deze game gemist, maar gelukkig krijgen we nu een herkansing met Attack on Titan 2: Final Battle, welke naast de basisgame een heleboel extra content toevoegt en daarbij ook meteen het derde seizoen van de serie speelbaar maakt.

Attack on Titan draait om een wereld waarin de mensheid zich heeft opgesloten achter een aantal grote muren, om zich zo te beschermen tegen de Titans, groot uitgevallen mensachtige wezens. Zij willen niets anders dan de kleine mensjes tot maaltijd degraderen. De muren weten het goed te houden, totdat uit het niets een gigantische Titan verschijnt die de buitenste muur weet te slopen. Het Survive Corps wordt in leven geroepen om het gevecht aan te gaan met de reusachtige wezens en de mensheid te redden.

De belangrijkste modus blijft natuurlijk de verhaalmodus en dit zal dan ook je vertrekpunt zijn wanneer je het spel voor het eerst start. Hierin speel je een onbekende piloot die zich aansluit bij de bekende personages uit Attack on Titan, zoals Eren Jaeger en Mikasa Ackerman. Samen met hen beleef je de gebeurtenissen uit de eerste twee seizoenen, wat meteen een waarschuwing is voor spelers die de anime nog willen kijken. Na het spelen van de verhaalmodus ben je volledig op de hoogte, dus het zal een hoop belangrijke dingen verklappen die in de anime gebeuren.

De verhaalmodus is vermakelijk, al is het wel een typisch Japanse game. Dat betekent dat je je door eindeloze tekstballonnetjes heen moet klikken om het verhaal te volgen. Lang niet alles is daarbij even boeiend, dus dit kan wel vervelend worden voor degene die zich hier niet op in heeft gesteld. Onbelangrijk is het echter niet, want door deze gesprekken kweek je vriendschappen, wat zich weer uitbetaald in bepaalde perks tijdens het vechten, wat het andere, en belangrijkste, deel van de game inhoudt.

Gelukkig blijkt dit fantastisch te werken. Hoewel we te maken krijgen met de nodige framedrops, voelt het vechten toch enorm vloeiend. Je beweegt je voort met je omni-directional mobility gear, die je de mogelijkheid geeft om a là Spider-Man door de wereld te vliegen, maar daarbij ook erg snel van richting kan veranderen. Dit werkt erg tof en je voelt je al snel een flinke gevechtspiloot. Wanneer je in de buurt komt van een Titan, begint het echte werk. Door middel van ankers maak je je vast aan het doelwit en kan de aanval beginnen. Het idee is dan om de verschillende lichaamsdelen uit te schakelen door er langsheen te vliegen en deze af te snijden. Dat levert een heerlijk bloederig spektakel op, waarbij je als een groepje wespen om de Titan heen cirkelt. Ondertussen is het zaak om niet gepakt te worden, wat het nodige vraagt van je reactievermogen. Dit vechten geeft echt een geweldig gevoel, al is het zeker bij de wat dommere tegenstanders wel repetitief.

Final Battle voegt daarnaast nog het derde seizoen van de anime toe en dat doet het in de Character Episode-modus, waarin je door middel van losstaande hoofdstukken in de huid kruipt van verschillende bekende personages uit het derde seizoen. Het is een beetje een vreemde keus, aangezien je het hele verhaal doorspeelt met je eigen personage en waarbij je dus eigenlijk verwacht dat het derde seizoen ook op die manier speelbaar is. Wellicht kostte dat iets te veel tijd, want ook de cut-scenes zijn vervangen door gewone slides. De sterke gameplay blijft gelukkig wel in tact en de modus heeft ook genoeg om het lijf om als volwaardig door het leven te gaan.

Een andere extra is de Territory Recovery-modus waarin je er met je eigen regiment op uit gaat om land te heroveren. Ondertussen bevrijd je allemaal bekende personages die zich vervolgens bij je aansluiten. Een erg leuke modus die je nog wel even bezig houdt, nadat je beide verhaalmodi hebt voltooid.

Grafisch gezien is er niet veel verbeterd en dat is jammer, het origineel was namelijk ook al niet bijster fraai te noemen. Waar de tussenfilmpjes af en toe nog erg stijlvol ogen, is de game zelf niet al te spannend. Veel elementen die continu herhaald worden en kale omgevingen zorgen ervoor dat het nergens echt memorabel wordt. Uiteindelijk is het niet storend, maar een game als Ni No Kuni en recentelijk nog One Piece: World Seeker laten zien dat anime een stuk fraaier naar een game vertaald kan worden.

Uiteindelijk is Attack on Titan 2: Final Battle een bijzonder compleet pakket die het alleen om de gameplay al waard is om in huis te halen. Dit is eigenlijk met niets te vergelijken en dat maakt het juist zo boeiend. Daarnaast barst de game van de uitgebreide modi die je een hele tijd zoet zullen houden. Dat het grafisch wat minder fraai is, is jammer, maar het haalt de toffe gameplay verder niet onderuit.

Wij speelden Attack on Titan 2: Final Battle op de PlayStation 4. De game is daarnaast te spelen op de Xbox One, Nintendo Switch en pc.