Doorgaan naar artikel
Wolfenstein: Youngblood
Thom van den Hork
Thom van den Hork
Hoofdredacteur / Lead Developer
Profiel

Conclusie

Wolfenstein: Youngblood is een echte co-op-game en de beste ervaring krijg je ook door het samen te spelen. Ondanks een aantal vervelende punten is het een lekkere game en een prima tussendoortje terwijl wij wachten op het vervolg van Wolfenstein II: The New Colossus.

Bij het horen van de naam Arkane Studios, denk je al snel aan de Dishonored-serie maar niet echt aan Wolfenstein. Toch zit de Franse ontwikkelaar, in samenwerking met MachineGames, achter het nieuwste deel in de Wolfenstein-serie. Deze keer draait het eens niet om B.J. Blazkowicz, maar om zijn twee dochters, Jess en Soph Blazkowicz. Is de tweeling net zo stoer als hun vader of is het niet helemaal wat wij ervan hadden verwacht?

Het verhaal begint in 1980, twintig jaar na de gebeurtenissen in Wolfenstein II: The New Colossus. B.J. Blazkowicz woont samen met zijn vrouw Anya en hun twee dochters Jess en Soph. Op een zekere dag verdwijnt B.J. op mysterieuze wijze en Anya is ten einde raad. Grace Walker, die we nog kennen uit het vorige deel, komt samen met haar dochter Abby op bezoek om te kijken wat ze kan betekenen. Abby ontdekt een geheime ruimte op zolder en daar vinden ze informatie die wijst op een mogelijk vertrek richting Parijs. Abby en de tweeling bedenken zich geen moment en stelen de helikopter van Grace en verdwijnen richting de Franse hoofdstad, waar ze op zoek gaan naar hun vader, de beroemde B.J. Blazkowicz.

Wolfenstein: Youngblood

B.J. Blazkowicz is een bad-ass, maar zijn dochters zijn ook geen mietjes, ondanks het feit dat ze een beetje nerdy zijn. Dat is niet zo erg, want het zorgt er juist voor dat je ze snel leuk gaat vinden. Hun samenspel, en ook samen met Abby, zorgt ook voor de nodige humor die we ook kennen uit de voorgaande delen. Het zorgt er ook voor dat het verhaal aantrekkelijk is en boeiend genoeg om te blijven volgen. En dat is maar goed ook want er zitten wel de nodige cut-scenes in. Ook grafisch gezien zit het wel goed, maar verwacht geen hoogstandjes zoals bijvoorbeeld God of War. De muziek verdient het ook om vermeld te worden, want deze past prima bij de sfeer en maakt er een prettig geheel van.

Maar Wolfenstein: Youngblood draait natuurlijk niet vooral om het verhaal, maar veel meer om de actie. Youngblood is een co-op-game en dat is te merken aan alles. Je hebt de mogelijkheid om het offline te spelen, maar dan word je aangevuld door een AI-zus. Hoewel deze over het algemeen prima in elkaar steekt en je niet in de weg loopt, zitten er wel een paar nadelen aan. Zo kun je geen mooi plan opzetten om een eindbaas te verslaan en ben je overgeleverd aan het gedrag van de AI. Ook kun je geen opdrachten geven, wat in het heetst van de strijd best vervelend kan zijn. Je speelt deze game dus het best met een vriend. Gelukkig bevat de Deluxe Edition een buddy-systeem waardoor je met elke vriend kunt spelen, zonder dat ze het spel in hun bezit hebben. Toch blijft het jammer dat er niet iets meer rekening is gehouden met gamers die liever alleen spelen.

Wolfenstein: Youngblood

De Wolfenstein-games staan bekend om het schieten en dat is deze keer niet anders. Je hebt de keuze uit een flinke verzameling wapens en met munten die je kunt vinden, kun je deze voorzien van upgrades. Voor de meeste vijanden kun je een willekeurig wapen gebruiken, maar voor de sterkere vijanden zul je moeten wisselen omdat ze vooral zwak zijn tegen een bepaald wapen. Helaas gaat het wisselen tussen wapens niet heel erg makkelijk en is het niet iets dat je graag wilt doen als je aangevallen wordt door verschillende tegenstanders. De wapens zijn overigens stuk voor stuk heerlijk om mee te schieten en ook het upgraden, waarmee je bijvoorbeeld sneller kunt schieten of meer schade kunt aanrichten, zit goed in elkaar.

Wolfenstein: Youngblood is in de kern een first-persoon shooter, maar het heeft deze keer ook wat rpg-elementen. Hierdoor heeft het ook wat weg van de Dishonored-serie en dat is natuurlijk niet zo gek. Dit houdt bijvoorbeeld in dat je personage ervaring opdoet en je in level zult stijgen, waardoor je meer schade kunt aanrichten. Ook kun je verschillende zijmissies voltooien naast het hoofdverhaal. Noodzakelijk is dat niet, maar het zorgt er wel voor dat je wat sneller een hoog level zal bereiken en de uiteindelijke eindbaas makkelijker is te verslaan. Het zorgt wel voor wat meer variatie ten opzichte van bijvoorbeeld Wolfenstein II: The New Colossus, maar we weten niet of iedereen daarop zit te wachten. Wij hebben het in ieder geval als prettig ervaren.

Wat wij niet zo fijn vonden, was het ontbreken van een pauze-functie. Het spel is natuurlijk ontworpen als online-game, maar zelfs als je offline speelt, heb je niet de mogelijkheid om te pauzeren. Je krijgt wel een menu te zien, maar op de achtergrond gaat het gewoon verder. Wat ook de nodige frustraties kan opleveren, zijn de checkpoints. Deze zijn wel aanwezig, maar liggen vrij ver uit elkaar en het komt er vaak op neer dat je het level helemaal opnieuw moet doen nadat je dood bent gegaan. Jij en je zus delen samen de levens, maximaal drie tegelijk, en wanneer je door je levens bent en beide zussen dood zijn, dan pas ga je terug naar een checkpoint. Je kunt elkaar overigens wel weer op de been helpen, mocht de ander zijn neergeschoten. Maar het is best frustrerend als je niet op tijd bent en je moet alle vijanden weer opnieuw verslaan.

Wolfenstein: Youngblood

Wolfenstein: Youngblood is anders dan de andere Wolfenstein-games, vooral omdat het spel echt bedoeld is als co-op-game. Natuurlijk kun je het spelen met hulp van de computer, maar dat geeft toch een andere ervaring. Met AI kun je geen plan maken en ook kun je geen opdrachten geven. Gelukkig heeft het spel een buddy-systeem waardoor je samen met je vrienden kunt spelen zonder dat ze het in hun bezit hebben. Het wisselen van wapens, wat nodig is om met name de sterkere vijanden te verslaan, gaat niet zo soepel als we hadden gehoopt. Ook is het niet mogelijk om de game te pauzeren, zelfs niet als je offline speelt. De game kent checkpoints maar deze liggen vaak ver uit elkaar, waardoor je met enige regelmaat het level opnieuw moet beginnen. Maar zelfs met deze minpunten is Wolfenstein: Youngblood nog steeds een prima game, vooral door het heerlijke schieten, het verhaal en de humor, waar je je flink wat uren mee kunt vermaken. Het is wat korter dan je zou verwachten, maar daar is de prijs ook naar. Voor de normale versie betaal je € 30,- en voor 10 euro meer krijg je de Deluxe Edition inclusief buddy-pass.

Wolfenstein: Youngblood is voor deze review gespeeld op de Xbox One. De game is verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc.