review
Yooka-Laylee and the Impossible Lair

Het duurt een kleine week tot Yooka-Laylee and the Impossible Lair in de winkels ligt. In onze Gamescom-impressie konden jullie al lezen dat onze interesse alleen maar meer gewekt was, maar hoe bevalt het uiteindelijk nu echt?

In Yooka-Laylee and the Impossible Lair mag je wederom met het duo Yooko en Laylee aan de slag. Capital B, de grote eindbaas, heeft het voor elkaar gekregen om een groep bijen voor zich te winnen middels manipulatie. Het is aan jou om de bijen terug te veroveren en samen de wereld te bevrijden van Capital B. In tegenstelling tot de originele Yooka-Laylee is dit deel volledig 2D. Dat doet de game goed, want waar het in het eerste deel nog weleens aan details ontbrak, zien de levels er prachtig en gedetailleerd uit.

Dat de makers van Donkey Kong Country mede verantwoordelijk zijn voor Yooka-Laylee and the Impossible Lair is duidelijk vanaf het eerste moment. In kleine details zoals level design en bepaalde controls, maar ook in zaken als bepaalde aanvallen die Capital B doet. Het spel innoveert hier niet en dat zullen de meeste spelers geen probleem vinden. Daarnaast zijn er wel de tonics die je vrij kunt spelen, een soort van tooltjes waarmee je gameplay, graphics en audio kunt aanpassen. Denk bijvoorbeeld aan andere kleuren, retro-muziek of meer levenskracht.

De levels van de game zijn gevarieerd in thema en kun je allemaal twee keer spelen in totaal andere stijl. Je ziet dat de ontwikkelaars de moeite hebben genomen om de levels twee keer te maken. Ze laten de levels niet helemaal hetzelfde zijn, maar weten ze toch herkenbaar genoeg te houden. De grafische stijl is overigens kenmerkend voor iedereen die bijvoorbeeld ook Donkey Kong Country heeft gespeeld.

Een doorgewinterde gamer zal het spel redelijk makkelijk wegspelen, maar vindt zijn uitdaging wel als die verder komt in het spel. Vooral het kunnen verzamelen van voorwerpen is veel uitdagender. En daar zijn er nogal wat van. Veertjes, puzzelstukjes, bijen, tonics en zelfs nog meer ligt er op je weg. Dit maakt de herspeelbaarheid ook hoog.

Wat ook innovatief is, is de opzet van het spel. Je bent niet verplicht om het hele spel uit te spelen. Om bij het laatste level te komen, The Impossible Lair, hoef je namelijk niets te doen. Vanaf het begin is dit level beschikbaar, alleen ook nog echt heel erg moeilijk omdat je levenskracht heel laag is. Alleen door andere levels te spelen kom je The Impossible Lair door.

Waar de game op het gebied van levels oud en vertrouwd voelt, voelt de hubwereld een beetje vreemd. Er zitten wat kleine puzzels in, maar het ontbreekt aan details en bepaalde onderdelen die het geheel verduidelijken. Meer dan eens voelde de hubwereld dan ook meer opgedrongen en als soort van gimmick.

Yooka-Laylee and the Impossible Lair is een leuke en vermakelijke game die voor de klassiekere spelers zeker vertrouwd voelt. De hubwereld is echter een hinderlijke onderbreking die je het liefste snel, maar ook echt heel snel, wilt verlaten.