review
Dead End Job

Dead End Job combineert de grafische stijl van de jaren 90 tekenfilms met een twin-stick-shooter waarin je spoken vangt, burgers redt uit hun benarde situatie en je cliënten een zo hoog mogelijke rekening opstuurt. Klinkt best geinig, maar weet het ook leuke game op te leveren?

Ghoul-B-Gone specialiseert zich in het vangen van spoken. Jij speelt Hector Plasm en je hebt dertig dagen de tijd om je voormalige mentor te redden, voordat ze definitief als spook door het leven moet. En dus pak je je plasma-pistool en stofzuiger en gaat op spoken-jacht.

Je eerste klusjes spelen zich af in een kantorencomplex. In procedureel gegeneerde levels struin je kamer voor kamer af naar spoken. Door ze eerst te verzwakken met je pistool, kun je ze vervolgens vangen met je stofzuiger. Tevens zitten er een paar burgers in een benarde situatie en dus bevrijdt je die ook maar meteen. Uiteindelijk probeer je een zo hoog mogelijk rekening aan de cliënt te presenteren. Nadat je genoeg geld bij elkaar hebt gesprokkeld, ontgrendel je nieuwe omgevingen en komt zo verder in het verhaaltje.

Heb je genoeg spoken gevangen, dan wacht je een promotie, waarmee je nieuwe bonussen kunt krijgen. Zo kan je pistool sneller kogels afvuren of kan je je geluk vergroten, waarmee je weer meer geld ontvangt. Tevens zijn er verschillende voorwerpen op te pakken, waarmee je bijvoorbeeld je gezondheid weer kunt aanvullen. Ga je dood dan verlies je alle promoties. Na elke klus, of je die nu voltooit of niet, ben je een dag verder en dus komt het noodlot voor je mentor steeds dichterbij.

Dit is in het begin nog best vermakelijk, maar al snel komen we tot de conclusie dat de gameplay behoorlijk eentonig is. In feite doe je constant hetzelfde, alleen moet je steeds meer kamers en laters zelfs meerdere verdiepingen afstruinen om een zo hoog mogelijke rekening te innen. Tevens worden de opdrachten steeds moeilijker met pittigere vijanden. Er zijn ook maar een beperkt aantal bonussen te krijgen, waardoor we steeds weer uit dezelfde drie kunnen kiezen. Ook is het soms onduidelijk wat voor voordelen je er nu precies mee krijgt en datzelfde geldt voor sommige voorwerpen.

Dead End Job moet het dan ook vooral van de muziek en het grafische stijltje hebben. De humor en maffe personages doen denken aan de jaren 90 tekenfilms zoals Ren & Stimpy. Ook de benamingen van de spoken zijn leuk gevonden. Zo vecht je bijvoorbeeld tegen een waterkoeler-spook genaamd Water Ghouler of een behekste wip die Horrorse heet. Met de humor zit het dus wel snor en het is dan ook jammer dat de gameplay te weinig variatie heeft en daardoor niet lang weet te boeien.

Dead End Job is voor deze review gespeeld op de Xbox One. De game is verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc. 

[Iframe]