review
Everreach: Project Eden

Everreach: Project Eden is een beetje een liefdesbrief aan Mass Effect en dat is ook makkelijk te zien. Het lijkt er enorm op en het is gemaakt door een klein team dat deze game als soort eerbetoon aan deze gamereeks is begonnen. Maar kan een team van zo’n vijftien man wel zo’n gigantisch succes evenaren?

We zullen niet om de hete brij heen draaien: het kan Mass Effect bij lange na niet evenaren. Everreach: Project Eden is gewoon niet een goede game. Vanaf het begin merk je dat een te klein team aan een te grootschalig project begonnen is. Of het nou gaat om de merkwaardige gezichtsuitdrukkingen of de onhandige besturing: aan alle aspecten valt er meer kritiek te leveren dan dat er iets te prijzen is.

Zo zijn de dialogen een belangrijk onderdeel van een verhalend spel als deze en er is ook een schrijver met enige reputatie bij het spel betrokken. Echter, is de manier waarop dit alles gebracht wordt wat jammer. De tussenfilmpjes voelen wat onhandig gemonteerd, als iemand die op zijn kamer voor het eerst met windows movie maker in de weer is gegaan. Het is jammer dat er niet gewoon is gekozen voor ouderwetse stukjes tekst. Het is misschien niet helemaal meer van deze tijd, maar dan zou het schrijfwerk wel beter tot zijn recht gekomen.

Qua gameplay draait Everreach veel om schieten, de omgeving verkennen en materialen verzamelen voor upgrades voor je pak. Een, helaas, vrij belangrijke factor van het verkennen is je zwevende motor. Deze rijdt enorm vervelend en is een gigantische bron van frustratie. Je vliegt door het minste of geringste de bocht uit en kan amper mikken op dingen terwijl je rondrijdt. Verder voelt het schieten binnen de game onnauwkeurig aan en is de gameplay gewoon vrij saai: je schiet wat en rent weg als je schild bijna kapotgeschoten is. Je hebt wel de beschikking over verschillende krachten, maar voelen niet nuttig genoeg. Zo kan je een krachtveld genereren, maar deze voelt gewoon niet als de moeite waard om te gebruiken.

Everreach: Project Eden voelt op elk aspect als het bewijs dat, alhoewel kleine studio’s geweldige games kunnen maken, ze niet hetzelfde soort spel moeten proberen te maken als een grote AAA-studio. Absoluut elk minuut dat je het speelt, merk je gewoon dat er te weinig mankracht en expertise in zit. Het rottige schieten, de verschrikkelijke hooverbike, ongemakkelijke cutscenes en weinig interessante gameplay zijn hier helaas het resultaat van.