Doorgaan naar artikel
Dragon Ball Z: Kakarot
Rutger Engel
Rutger Engel
Hoofdredacteur
Profiel

Conclusie

De presentatie van Dragon Ball Z: Kakarot is goed en op sommige momenten zijn de gevechten interessant. Veel te vaak zijn ze dat echter niet en alle andere gameplayelementen lijken gehaast erbij gegooid te zijn zonder een coherent geheel te vormen. Er zat veel meer in het concept van Kakarot dan eruitgehaald is.

Dragon Ball Z: Kakarot werd vorig jaar plotseling aangekondigd als de hardcore actie-RPG waar Dragon Ball-fans wild van moesten worden. Inmiddels ligt de game in de winkels en is het tijd om te kijken of het dat ook echt waar kan maken.

Laten we met het positieve beginnen: Dragon Ball Z: Kakarot is over het algemeen een fijne manier om het grootse verhaal mee te maken van Goku en al zijn metgezellen. De animaties zijn allemaal misschien niet van de allerhoogste kwaliteit, maar meer dan prima genoeg om van de het kleurrijke verhaal te kunnen genieten. Een paar van de grootste saga’s komen erin voor, dus je favorieten helden en schurken worden absoluut niet over geslagen.

Het is vooral de gameplay waar Dragon Ball Z: Kakarot erg slordig wordt. Het voelt een beetje alsof een paar losse ideeën bij elkaar gegooid zijn met de hoop dat daar met puur geluk een goede actie-RPG uit voort zou komen. Helaas wordt het meer een weinig boeiende mengelmoes. Zo heeft Kakarot een boel gebieden om te ontdekken, maar deze zijn gewoon niet interessant. Het is niet zoals hoort bij een actie-RPG dat je je afvraagt wat er achter elke hoek schuilt. Dit komt voor een groot gedeelte omdat je als Saiyan kan vliegen en als Goku zijnde zelfs met zijn trouwe wolkje. Hierdoor moeten de gebieden erg groot zijn, waardoor er geen interessante details te vinden zijn.

Als je zo rondvliegt door een gebied, merk je dat er overal een soort ballen zweven. Deze ‘orbs’ kan je oppakken en kunnen gebruikt worden om nieuwe superaanvallen te leren met trainingssessies. Het probleem is hier een beetje dat er te allen tijde honderden orbs zijn, waardoor je nooit echt het gevoel hebt dat het belangrijk is om ze allemaal te pakken: er zijn er toch meer dan genoeg. Besluit je toch op een gegeven moment om er zoveel mogelijk te verzamelen, dan ben je eindeloos bezig met saai rondvliegen door de leegte om wat balletjes op te rapen.

Verder zijn er nog wat randzaken als het kunnen eten van dingen voor kleine bonussen, het voltooien van eentonige sidequests en je hebt de Community Board. De Community Board is een grappige extra die niet helemaal tot zijn recht komt, maar toch een welkome toevoeging is. Als je iemand tegenkomt in het verhaal of helpt met een sidequest, speel je zijn of haar ‘Soul Emblem’ vrij. Dit kan je plaatsen op verschillende categorieën van de Community Board om zo extra bonussen vrij te spelen. Master Roshi is nuttiger bij de volwassen categorie van de Community Board en Yamcha is weer een stuk nuttiger bij de Z Fighters. Echter is het wel overdreven duidelijk wie je in welke categorie wilt plaatsen, dus heel veel denkwerk of creativiteit komt hier niet bij kijken.

Dragon Ball Z: Kakarot-gameplay

De gevechten lijken toch echt te zijn wat alle gameplayelementen Dragon Ball Z: Kakarot bij elkaar moet houden. Op het eerste gezicht zijn de gevechten ook best aantrekkelijk. Je kan kamehameha’s (een soort vuurballen en/of energiestralen) afschieten, klappen uitdelen, teleporteren, ontwijken, verdedigen en rondvliegen. Het ziet er allemaal flitsend uit en je voelt je als een echte Saiyan, maar er zijn toch wat flinke problemen. Het grootste probleem is dat veel gevechten toch een beetje voelen als een kwestie van ‘button mashen’, met misschien af en toe wat afwisseling in de vorm van het indrukken van de blokkeerknop. De tofste momenten zijn wanneer vijanden echt bepaalde aanvallen uitvoeren die een patroon volgen en waar je op een hele specifieke manier op moet reageren. Voor de rest voelt het erg vaak alsof je tegen een oerstomme Street Fighter-computer loopt te vechten.

Al met al is Dragon Ball Z: Kakarot een prima manier voor de fans om wat meer van die fantastische wereld te kunnen genieten. Verder is het qua gameplay een te grote puinhoop om het echt aan diehard fans van actie-RPG’s of de mensen die geen fan van de franchise zijn aan te raden. Het fungeert als een prima tussendoortje, maar er had zo ongelooflijk veel meer in gezeten en dat is gewoonweg jammer.

Dragon Ball Z: Kakarot is voor deze review gespeeld op de PlayStation 4. De game is beschikbaar op PlayStation 4, Xbox One en pc.