review
WarriOrb

Een vreemd land lijkt te vergaan door een verschijnsel genaamd Ruin. Tegelijkertijd probeert een tovenaar zijn dochter weer tot leven te wekken met een spreuk, maar in plaats daarvan roept hij per ongeluk jou op, een krijger in de vorm van een bal. Gelukkig komt hij met een ander idee om zijn dochter te redden, maar daarvoor heeft hij jouw hulp nodig. Help je hem deze taak te voltooien, dan laat hij jou gaan. Dit is het verhaal van WarriOrb, een platformer waarin je speelt als een bal.

WarriOrb heeft vooral een aantal problemen die het lastig maken om van de ervaring te genieten. Als eerste valt op dat de besturing niet zo lekker is als je zou verwachten van een pittige platformer. Het springen voelt erg zweverig aan, waardoor het lastig is om in te schatten hoe ver je precies zal springen en waar je gaat landen. Ook zorgt het dat het allemaal niet zo strak en vlot aanvoelt als je bijvoorbeeld over vijanden heen wilt springen om ze aan te vallen.

Want ja, je bent niet alleen een bal met ledematen, je draagt namelijk ook een zwaard met je mee. Deze gebruik je om tegenstanders in mootjes te hakken, maar dit is enorm oninteressant. Je slaat simpelweg wat voor je uit en kan een ‘speciale’ aanval uitvoeren om een sprong te maken waarbij je onder je slaat. Heel veel dynamischer dan dit wordt het niet en daarom vormen vijanden ook nooit echt een interessant aspect van het spel. Je krijgt weliswaar spreuken om te gebruiken, maar die halen voor je gevoel meer het tempo uit het platformen dan dat ze echt van toegevoegde waarde zijn.

Behalve dan de Soulkeeper-spreuk. Deze doet een beetje denken aan het tussentijdse opslagpunt in Ori and the Blind Forest dat je zelf kan creëren. Dit is vooral prettig omdat het spel soms best pittig kan zijn, al is het lastig om te onderscheiden wanneer iets echt lastig is en wanneer het gewoon aan de wat zweverige, trage besturing ligt. Hoe dan ook, de Soulkeeper is een goede vondst die het keer op keer doodgaan een stuk minder irritant maakt, als je het tenminste niet vergeet om te gebruiken.

Aangezien je een bal bent, is het eigenlijk niet zo verrassend dat je ook kan rollen. Hierdoor beweeg je sneller, kan je plekken bereiken waar je anders niet in zou passen en je gaat het ook nodig hebben voor bepaalde platformelementen. Als een bal stuiter je heen en weer zoals het een goede bal betaamt. Dit zit soms ook enorm in de weg. Spring je ergens heen en wil je zodra je landt in een bal veranderen? Als je dan net in een bal verandert voordat je landt, stuiter je alle kanten op en mogelijk stuiter je je dood tegemoet. Verder zorgt het ook voor verreweg de beste platform-momenten die het spel kent. Sommige stukken zul je met perfecte timing moeten wisselen tussen het zijn van een bal, ergens op stuiteren en op tijd weer je ledematen tevoorschijn toveren om niet te ver te stuiteren. Deze momenten zijn er, maar helaas komen ze niet te vaak voor.

Verder zijn er verrassend veel dialogen in WarriOrb, iets dat we niet hadden verwacht van een dergelijk spel. Helaas zijn dit vaak oninteressant geschreven stukken, met een verhaal waar je je maar weinig betrokken bij voelt. Zo komen we een opgesloten wetenschapper tegen. De eerste keer is hij wel grappig, omdat hij heel raar is en eigenlijk ook een beetje dom, terwijl hij zichzelf juist heel intelligent vindt. Vervolgens kom je hem keer op keer tegen en dit verveelt al heel snel. De personages en hun gesprekken dienen ter opvulling van de wereld en moeten ervoor zorgen dat je iets gaat geven om het universum waarin dit avontuur zich bevindt, maar zorgen er vooral voor dat je keer op keer uit de platformactie gehaald wordt voor weinig interessante gesprekjes.

WarriOrb heeft een paar uitstekende momenten waarin het platformen spectaculair is en het gaaf is om als een bal rond te stuiteren. Helaas vormt dit verreweg het kleinste deel van het spel. De meeste tijd is het platformen frustrerend onnauwkeurig, zijn de gevechten oninteressant en de dialogen zo saai dat het gewoon irritant wordt.

WarriOrb is momenteel exclusief verkrijgbaar voor pc.