Doorgaan naar artikel
Hellpoint
Rutger Engel
Rutger Engel
Hoofdredacteur
Profiel

Conclusie

Hellpoint heeft te veel problemen om het een echte aanrader te noemen. Echter, zorgt de interessante wereld met enorm veel geheimen om te ontdekken er ook weer voor dat het zeker geen slechte game is.

Het is een beetje raar om een fan van Souls-likes te zijn. Je wacht vooral steeds maar weer tot FromSoftware met een nieuwe game uitkomt (in dit geval Elden Ring of de nieuwe Demon’s Souls Remake) en tussendoor verschijnen opeens games van andere studio’s die iets in dit genre proberen. Sommige van deze games worden redelijk goede games, zoals Code Vein, The Surge 2 of indie-game Blasphemous, maar over het algemeen weet je van tevoren al wel dat het niet aan het niveau van Dark Souls of Bloodborne kan tippen. Toch hoop je er bij alle games in dit genre toch nog iets leuks uit te kunnen halen. Of dat lukt met Hellpoint, lees je in deze review.

Hellpoint doet één ding vanaf het begin al heel goed en dat is een nare, grimmige, mysterieuze sfeer neerzetten. Je wordt ergens wakker uit een soort slaap en een onbekende stem begeleidt je een klein beetje. Je gaat de omgeving, een gigantisch ruimteschip of haast een ruimtestad, maar wat verkennen en, zoals het een Souls-like betaamt, leer je zo het spel beetje bij beetje kennen zonder dat je hand al te veel vastgehouden wordt.

Hellpoint draait om het slaan met je wapen en het ontwijken van aanvallen en dit blijft tot de laatste eindbaas ook nog de kern van het spel. Vijanden zijn best gevarieerd en er is bizar veel om te verkennen. Mocht je kunnen leven met de mankementen van het spel, die we zo dadelijk gaan bespreken, dan is de wereld van Hellpoint dan ook behoorlijk spannend.

Omdat de game zich in de ruimte afspeelt, hebben de ontwikkelaars besloten om ook het principe van een zwart gat en verschillende weerseffecten van de ruimte een rol te laten spelen. Tijdens bepaalde evenementen zullen vijanden gevaarlijker zijn, of zijn bepaalde wegen opeens open die dat voorheen misschien niet waren. Het voordeel is dat het allemaal toevoegt aan de mysterie en de sfeer van het spel, wat ongetwijfeld het sterkste element van Hellpoint is. Aan de andere kant is het voor veel mensen, zelfs voor Souls-fans, overdreven geheimzinnig en ingewikkeld om alle geheimen van het spel te vinden. Het voelt soms minder alsof er goede, maar lastige hints zijn naar de grote geheimen en meer alsof je dingen geheel toevallig tegen moet komen of ze echt online op moet zoeken.

Helaas heeft Hellpoint simpelweg te veel mankementen om het ontdekken van de wereld en het verhaal voor iedereen iets leuks te laten zijn. Het zijn geen gigantische problemen, maar net kleine dingen waardoor je er weer even aan herinnerd wordt wat FromSoftware allemaal goed doet. Denk aan het geen goede feedback krijgen wanneer een eindbaas je een klap geeft, waardoor je niet goed weet hoe of waardoor je geraakt werd op welk moment … omdat je het pas merkt als je een aantal secondes later naar je levensbalk kijkt. Ook is de balans een beetje zoek bij de eindbazen. Het spectrum van Hellpoint lijkt niet te gaan van makkelijk naar lastig, maar van makkelijk naar oneerlijk. Hierdoor wordt het al snel oninteressant en verlies je de interesse in wat de volgende eindbaas zou kunnen zijn, terwijl dat juist iets zou moeten zijn om naar uit te kijken. Het is ook een iets te veel gebruikte truc van mensen die een FromSoftware-achtige game willen maken om maar wat oneerlijke elementen of verrassingen in het spel te stoppen, maar zo werkt het helemaal niet. Het resultaat hiervan is vooral frustratie en geen verwondering.

De actie voelt ook gewoon niet goed, deels door die missende feedback. Je kan daarnaast een soort rare trucjes uitvoeren met wapens waarbij je de sterkere (en slomere) aanval keer op keer uitvoert en zodra die raakt, de animatie annuleren met een ontwijkbeweging. Hierdoor dans je vrolijk van hot naar her terwijl je nog wel steeds die sterke aanval kan gebruiken, wat nergens op slaat. Het resultaat is een combatsysteem dat het berekenende van Dark Souls mist, maar ook weer niet het ongelooflijk soepele en brute van iets als Bloodborne daar tegenover weet te zetten. De actie van Hellpoint zweeft ergens in het midden en is het continu net niet.

Hellpoint is zeker geen slechte game en als je een gigantische fan bent van het genre die graag in een game zou willen duiken met mankementen, maar een bijzondere manier van het ontdekken van de wereld, dan is het alsnog een aanrader. Ben je echter op zoek naar wat meer verfijning of een lekker combatsysteem, sla deze titel dan vooral over.

Hellpoint is voor deze review gespeeld op pc. De game is beschikbaar op PlayStation 4, Xbox One, pc en komt later ook naar de Nintendo Switch.