review
Windbound

Af en toe lukt het indies om een veel te veel gebruikt concept te nemen en het er op de een of andere manier toch erg nieuw en spannend uit te laten zien. Dit is ook het geval bij Windbound. Weer een survivalgame waarin je op avontuur uit gaat? In deze review bespreken we waarom het zo fris aanvoelt en of dat ook voor iets positiefs zorgt.

Windbound begint als vrijwel elk ander survivalspel. Je wordt wakker op een eiland met niets in je bezitting en je moet het allemaal maar uitvogelen. Alhoewel er veel gelijkenissen zijn, merk je gelukkig al snel dat Windbound lekker haar eigen ding doet. Het eiland waarop je begint is namelijk vrij klein en zo kom je erachter dat Windbound vooral draait om het reizen van eiland naar eiland. Op een eiland pak je de nodige grondstoffen, bevecht je de dieren daar voor meer materialen (als je ze aankan tenminste), activeer je wellicht de magische schelp die je nodig hebt voor dat hoofdstuk en vervolgens ga je weer naar het volgende eiland.

Gaandeweg wordt het spel op alle vlakken uitgebreider, beetje bij beetje. Je vindt steeds andere grondstoffen om te gebruiken, dieren om te bevechten en ook eilanden worden gevarieerder en simpelweg groter. Je breidt je bootje uit, kan nieuwe hulpmiddelen maken en ga zo maar door. De magische schelpen die je activeert op elk eiland zorgen ervoor dat je op het laatste eilandje van een hoofdstuk door een portaal kan gaan om een nieuw hoofdstuk binnen te treden, wat weer nieuwe eilanden, grondstoffen en dergelijke met zich meebrengt.

Dit werkt allemaal erg goed en het zorgt vooral voor een sterk en magisch gevoel: je bent continu nieuwe dingen aan het ontdekken en tegenkomen en het spel doet je geloven dat er een boel mysterie omtrent deze eilandjes is. Alles bij elkaar maakt het van Windbound een lekkere survivalgame, met als kers op de taart dat het varen op je bootje een verrassend rustgevend effect heeft, mits je er het geduld voor hebt.

Het wordt allemaal helaas wat minder wanneer we in gaan zoomen op bepaalde details en dan met name de twee moeilijkheidsopties en het vechten. Je kan het spel spelen met de “Surivalist”- of de “Story”-modus. Met de eerstgenoemde ben je volledig terug bij af als je doodgaat en houd je alleen de voorwerpen die je direct bij je draagt. De makers noemen dit zelf “de volledige ervaring”, dus ben je al snel geneigd hiervoor te kiezen. Dit zou niet echt een probleem zijn, als het niet zo was dat het bevechten van dieren niet zo soepel loopt. Deze kunnen erg gevaarlijk zijn en het ontwijken met een rol gaat niet altijd zo lekker als je had gewild. Slechts één of twee verkeerde rollen kan het einde voor je speelsessie betekenen, wat het enorm frustrerend maakt als je naar links wilt rollen en je in plaats daarvan half ergens achter blijft steken, of je maar een halve rol krijgt in plaats van een volledige rol.

Op het eerste gezicht is het niet zo’n ramp om weer opnieuw bij het eerste hoofdstuk te beginnen: je behoudt de voorwerpen die je direct bij je had. Zodra je erachter komt dat je weer naar elk eiland moet gaan om de magische schelp te activeren, begint het echter vrij snel saai te worden. Het feit dat je juist je belangrijkste voorwerpen overhoudt na het doodgaan, betekent dat je op de begineilanden niets meer te zoeken hebt. Dus, je kan vrij snel en ongelukkig doodgaan met een verkeerde rol tegen een te sterk dier en opnieuw beginnen is ongelooflijk saai. Wat zijn dan je opties? Je kan ervoor kiezen het hele spel ongelooflijk veilig te spelen, maar dit is niet zo interessant omdat het je ervan weerhoudt om je ontdekkingsgevoel je te laten leiden. De andere optie is de Story-modus, waarbij doodgaan weer helemaal geen consequenties heeft. Een survivalgame waarbij geen van je handelingen gevolgen hebben, ook dat is niet echt een aantrekkelijk idee.

Zodoende slaat Windbound net de plank mis. Een iets fijnere balans en vooral een strakker aanvoelende besturing bij gevechten, had ervoor gezorgd dat Windbound een niet te missen avontuur was geweest. Maar dit hele kleine minpuntje, heeft uiteindelijk grote gevolgen voor het plezier dat je uit het spel kan halen. Door het geweldige gevoel van avontuur en het rustgevende rondvaren zijn we zeker niet al te negatief over de game, maar het is wel erg jammer.