review
Super Meat Boy Forever
Conclusie
Super Meat Boy Forever is meer van hetzelfde in een iets ander jasje. Tien jaar geleden, toen er nog weinig van dit soort games waren, was dit wellicht een pareltje geweest. Nu voelt het toch vooral als middelmatige gameplay met een bekend personage. Er zijn wat verbeteringen, maar ook verslechteringen, waardoor de game uiteindelijk weinig bijzonders doet.Toen Super Meat Boy verscheen in 2010 was het een frisse wind in de videogame-wereld, want platformspellen waren vaak lastig, maar nog niet zo lastig als deze game. In 2017 werd Super Meat Boy Forever aangekondigd en na regelmatig uitstel kunnen we dan eindelijk met de game aan de slag. Lees hier onze review van het vervolg op deze populaire game.
Voor onbekenden met de serie: Super Meat Boy en ook dit vervolg zijn spijkerharde platform-spellen waarbij zeer exacte bewegingen nodig zijn om het einde te kunnen halen. Er zijn namelijk genoeg obstakels die je doden, waardoor je opnieuw kunt beginnen. Zodoende is het vooral een kwestie van proberen, proberen en proberen. Wanneer je dan het einde haalt, is het vooral de voldoening die heerst. Er zijn enkele werelden met verschillende nieuwe hordes met elk een eindbaas, wat in dit deel weer zo is.
Er zijn weer genoeg knipogen naar klassieke videogames, wat een genot is voor liefhebbers. De grafische stijl voelt als een opgepoetste versie van het vorige deel en hoofdzakelijk lijkt de game vooral meer van hetzelfde te zijn, iets dat we zouden toejuichen.
Helaas is het in Super Meat Boy Forever ietsjes anders, want dit keer bestuur je de personages slechts in acties, niet in bewegingen. Je kunt je snelheid niet aanpassen en niet van richting wijzigen, tenzij je tegen een muur aanspringt. Het is dus een auto-runner zoals we die kennen van Bit.Trip.Run of Cabalt. Een genre wat inmiddels al sterk verouderd is, waardoor we merkten dat de strakke besturing die de originele game zo enorm populair maakte, hier schittert in afwezigheid.
Het kwam regelmatig voor dat we vol de springknop, soms wel meerdere keren, indrukten, maar ons hompje vlees weinig in beweging kwam. Doordat je geen controle hebt over jouw bewegingen, behalve duiken, springen of aanvallen bij een van deze handelingen, voelt het meer dan ooit dat je overgelaten bent aan de goden. Tegelijkertijd zorgt dit ervoor dat je veel minder op hoeft te letten op jouw bewegingen, maar slechts moet denken aan een goede timing.
Ook is er geen herstartknop, waardoor opnieuw een level starten meerdere handelingen vereist. Dit werd door de vingers gezien in het begin van dit genre, maar is inmiddels zodanig een gemis dat het al snel frustreert dat zoiets dergelijks niet is geïmplementeerd.
Al met al is Super Meat Boy Forever helaas een ode aan die ene toffe game van tien jaar terug, maar vergeet daarbij de elementen te verwerken die het eerste deel zo enorm tof maakten. Het voelt daarom een beetje als een middelmatige game die gemaakt is voor mobiele apparaten met een populair personage om het te verkopen. Het is zonde dat de succesformule van de vorige game zodanig is verlaten om een versimpeld aftreksel van het cult-spel over te houden. We hadden het spel nog een ster hoger gegeven als het een unieke eigen game zou zijn en niet zou leunen op een spel wiens naam het niet kan waarmaken. Ook dan weet het helaas niet veel bijzonders te doen.
Voor deze review is Super Meat Boy Forever gespeeld op de Nintendo Switch. De game is verder tijdelijk exclusief verkrijgbaar voor deze console en pc via de Epic Store en zal later naar Xbox, PlayStation en Steam komen in 2021.
